Μύηση στο μυστήριο
Ο άνθρωπος που ζει, τρώει και κοιμάται διαλογιστικά είναι γιόγκι.
Όλη του η ύπαρξη, όλα όσα κάνει είναι διαλογιστικά. Δηλαδή, ζει μέσα στην τωρινή στιγμή. Έχει παιγνιώδη διάθεση απέναντι στην ύπαρξη. Δεν είναι σοβαρός΄ δεν έχει πάρει τη ζωή σαν βάρος, αλλά σαν παιγνίδι. Δεν τον απασχολεί το παρελθόν, δεν τον απασχολεί το μέλλον. Βρίσκεται στο παρόν ή είναι ο ίδιος το παρόν.
Η ζωή γίνεται μια ροή. Δεν υπάρχει κάποιος στόχος στον οποίο πρέπει να φτάσει, γιατί στο παιγνίδι δεν υπάρχει στόχος. Κι όταν δημιουργούμε κάποιο στόχο στο παιγνίδι, καταστρέφουμε το παιγνιώδες του στοιχείο και το μετατρέπουμε σε δουλειά. Η δουλειά δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κάποιο στόχο΄ το παιγνίδι δεν μπορεί να υπάρξει με κάποιο στόχο.
Αν ο σκοπός μου και τα μέσα μου είναι ένα πράγμα, τότε το πράγμα γίνεται διαλογιστικό. Αν το μέσον υπάρχει στην αρχή και ο σκοπός υπάρχει στο τέλος και βρίσκεται εκεί κάποιο συνεχές, κάποια διαδικασία, τότε μετατρέπεται τούτο σε δουλειά, το παίρνεις στα σοβαρά. Τότε δημιουργεί εντάσεις, συγκρούσεις, βάρη, και καταστρέφει την αθωότητά σου. Το μέσον είναι ο σκοπός΄ ο σκοπός είναι το μέσον. Αν αυτά δεν είναι δύο, τότε κάθε τι που βλέπεις με μια τέτοια στάση γίνεται διαλογιστικό.
Τότε η αρχή είναι το τέλος. Το πρώτο σου βήμα είναι το τελευταίο. Η γέννησή σου είναι ο θάνατός σου. Η συνάντηση είναι ο αποχωρισμός, αν μπορείς να τα δεις και τα δύο ως ένα όλο. Αν είναι ένα, τότε ο νους γίνεται διαλογιστικός. Τότε δεν υπάρχει κανένα βάρος. Τότε η ζωή είναι απλώς ένα λίλα, ένα παιγνίδι.
Ο νους που επιδιώκει κατορθώματα δεν μπορεί να βρεθεί ποτέ πέρα από το μέλλον, δεν μπορεί να αποκοπεί ποτέ από το μέλλον. Ο νους των κατορθωμάτων είναι επόμενο να έχει ως προσανατολισμό του το μέλλον κι ο νους που έχει προσανατολισμό του το μέλλον θα πρέπει να έχει τη βάση του στο παρελθόν - διότι το μέλλον δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μια προβολή του παρελθόντος.
Προβάλλουμε τις περασμένες μας μνήμες πάνω στις μελλοντικές μας επιθυμίες. Τα όνειρά μας για το μέλλον αποτελούν τις εμπειρίες μας του παρελθόντος - πιο όμορφα ζωγραφισμένες, με μεγαλύτερη αισθητική, επιθυμητές, δεν είναι όμως τίποτε άλλο από μια ζωγραφιά, ουσιαστικά του παρελθόντος, προβαλλόμενη πάνω στο μέλλον. Αλλά ο διαλογιστικός άνθρωπος ζει στο παρόν. Αν θέλεις να ζήσεις, το παρόν είναι η μόνη δυνατότητα. Αν θέλεις απλώς να αναβάλλεις τη ζωή, τότε το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν κατευθύνσεις, διαστάσεις.
Η γιόγκα λοιπόν είναι μια μέθοδος όχι διαλογισμού, αλλά δημιουργίας της κατάστασης εκείνης μέσα στην οποία συμβαίνει ο διαλογισμός. Δημιουργεί την κατάσταση. Και ο άνθρωπος που έχει αρχίσει να ζει και δεν ασχολείται με κανένα στόχο ζωής είναι ένας γιόγκι, ένας απαρνητής, ένας σαννυάσιν.
Είναι θαυμάσιο αυτό. Κατά κανόνα νομίζουμε ότι ο άνθρωπος που είναι σαννυάσιν απαρνητής είναι άνθρωπος που έχει εγκαταλείψει τη ζωή. Είναι τελείως ανόητο αυτό. Ο σαννυάσιν είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει αρχίσει να ζει! Το σάννυας αποτελεί απάρνηση των αυτοκτονικών τάσεων. Αποτελεί απάρνηση της αναβολής της ζωής και μύηση στη ζωή.
Έτσι λοιπόν, η γιόγκα αποτελεί μύηση στα μυστήρια της ζωής και αποτελεί τις μεθόδους για την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών. Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες γιόγκες. Δεν είναι λοιπόν πως η Ινδία είναι η μόνη χώρα που ανέπτυξε τη γιόγκα. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε έζησε ένας άνθρωπος, δημιούργησε μια γιόγκα. Ο Βούδας έχει τη δική του γιόγκα, ο Μαχαβίρα, ο Ιησούς έχουν τη δική τους αντίστοιχα γιόγκα ο καθένας. Και κατ΄εμένα, κάθε άνθρωπος, κάθε άτομο, έχει τη δική του πόρτα από την οποία προσεγγίζει την πραγματικότητα.
Δεν μπορεί λοιπόν κανείς να ακολουθήσει κανέναν. Δεν μπορεί να υπάρχει μία γιόγκα, διότι τα άτομα είναι τόσο μοναδικά που δεν μπορεί να υπάρχει ένα μονοπάτι που θα το ακολουθήσουν. Καθένας πρέπει να δημιουργήσει το δικό του μονοπάτι. Δεν είναι πως το μονοπάτι είναι έτοιμο και χρειάζεται απλώς να βαδίσει πάνω του κανείς και να φτάσει κάπου. Πρόκειται για τη ζωή, δημιουργείς το μονοπάτι και βαδίζεις πάνω του. Και το μονοπάτι που δημιούργησε κάποιος δεν υπάρχει εκεί για να βαδίσει πάνω του ένας άλλος άνθρωπος, διότι το μονοπάτι της γιόγκα είναι εσωτερικό μονοπάτι. Δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια και οδοδείκτες. Ο Βούδας βάδισε σε ένα μονοπάτι, αλλά το μονοπάτι ήταν εσωτερικό, ένα μονοπάτι που υπήρχε μόνο για τον ίδιο. Κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει με το δικό του μονοπάτι. Κανείς δεν μπορεί να βρεθεί στη θέση κάποιου άλλου. Δεν γίνεται να πεθάνεις εσύ αντί για μένα. Δεν γίνεται να πεθάνεις το δικό μου θάνατο.
Χρειάζεται ο καθένας να ερευνήσει μέσα σε απόλυτη μοναξιά και σε απόλυτα σκοτεινές εκτάσεις. Η ίδια όμως η έρευνα μετατρέπεται σε φως. Η ίδια η επίγνωση τού ότι είσαι μόνος καταστρέφει τη μοναξιά και δημιουργεί το δικό της θάρρος.
Osho, The Great Challenge, Ομιλία #1
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ
