Έρχεται συχνά στην επιφάνεια ο φόβος τού θανάτου, έντονος και δυνατός, καθώς κι ο φόβος ότι θα χρειαστεί να αφήσω όλη αυτή την ομορφιά, τη φιλία και την αγάπη. Πώς είναι δυνατό να χαλαρώσω μέσα σε τούτη τη βεβαιότητα τού θανάτου;

Πρώτον, είναι δυνατό να χαλαρώσεις μόνον όταν αποτελεί βεβαιότητα ο θάνατος.  Είναι δύσκολη η χαλάρωση όταν είναι αβέβαια τα πράγματα.  Αν ξέρεις ότι πρόκειται να πεθάνεις σήμερα, θα εξαφανιστεί όλος ο φόβος τού θανάτου.  Τι νόημα έχει να χάνεις χρόνο;  Έχεις μόνο μια μέρα να ζήσεις:  ζήσε όσο πιο έντονα γίνεται, ζήσε όσο πιο ολικά γίνεται.

Ο θάνατος ίσως να μην έρθει.  Ο θάνατος δεν μπορεί να έρθει σε ανθρώπους που ζουν πολύ έντονα και πολύ ολικά.  Κι ακόμη κι αν έρθει, οι άνθρωποι που έχουν ζήσει ολικά τον καλοδέχονται, γιατί πρόκειται για μεγάλη ανακούφιση.  Έχουν κουραστεί να ζουν, έζησαν τόσο ολικά και τόσο έντονα που ο θάνατος έρχεται σαν φίλος.  Όπως ακριβώς μετά από τη σκληρή δουλειά όλης της μέρας έρχεται η νύχτα σαν μια μεγάλη χαλάρωση, σαν ένας όμορφος ύπνος, έτσι έρχεται και ο θάνατος μετά από τη ζωή.  Ο θάνατος δεν έχει τίποτε το άσχημο μέσα του΄ δεν μπορείς να βρεις κάτι καθαρότερο.

Αν εμφανίζεται ο φόβος τού θανάτου, σημαίνει αυτό ότι υπάρχουν μερικά ανοίγματα τα οποία δεν τα έχεις γεμίσει με ζωή.  Είναι λοιπόν πολύ ενδεικτικοί και ωφέλιμοι αυτοί οι φόβοι τού θανάτου.  Σου δείχνουν ότι ο χορός σου πρέπει να γίνει λίγο πιο γρήγορος, ότι πρέπει να κάψεις τον δαυλό τής ζωής σου και από τις δυο άκρες του μαζί.

Χόρεψε τόσο γρήγορα που να εξαφανιστεί ο χορευτής και να απομείνει μόνο ο χορός.

Τότε δεν είναι δυνατό να σε επισκεφτεί κανένας φόβος τού θανάτου.

΄΄Καθώς κι ο φόβος ότι θα χρειαστεί να αφήσω όλη αυτή την ομορφιά, τη φιλία και την αγάπη.΄΄

Αν είσαι ολικά εδώ και τώρα, τι να σε νοιάζει το αύριο;  Το αύριο θα φροντίσει τον εαυτό του.  Ο Ιησούς έχει δίκιο όταν προσεύχεται στο Θεό, ΄΄Κύριέ μου, δώσε μου το σημερινό μου ψωμί.΄΄  Δεν ζητάει καν για αύριο, το σήμερα είναι αρκετό από μόνο του.  Και πρέπει να μάθεις ότι η κάθε μια στιγμή έχει μιαν ολοκλήρωση. 

Ο φόβος ότι θα χρειαστεί να τα αφήσεις όλα εμφανίζεται μόνο και μόνο επειδή δεν ζεις ολοκληρωτικά μέσα στην τωρινή στιγμή΄ διαφορετικά, δεν υπάρχει χρόνος και δεν υπάρχει νους και δεν υπάρχει χώρος.

Κάποτε ρώτησαν έναν έμπορο, ΄΄Πόσων ετών είσαι;΄΄

Είπε εκείνος, ΄΄Τριακοσίων εξήντα ετών.΄΄

Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να το πιστέψει.  Είπε, ΄΄Σε παρακαλώ, επανάλαβέ το.  Ίσως να μην άκουσα σωστά.΄΄

Ο έμπορος είπε φωναχτά, ΄΄Τριακοσίων εξήντα ετών!΄΄

Ο άνθρωπος είπε, ΄΄Να με συγχωρέσεις, αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω.  Δεν δείχνεις πάνω από εξήντα.΄΄

Ο έμπορος είπε, ΄΄Δίκιο έχεις κι εσύ.  Σε ό,τι αφορά το ημερολόγιο, είμαι εξήντα ετών.  Αλλά σε ό,τι αφορά τη ζωή μου, έχω ζήσει έξι φορές περισσότερο από κάθε άλλον.  Μέσα σε εξήντα χρόνια, έχω κατορθώσει να ζήσω τριακόσια εξήντα χρόνια.΄΄

Εξαρτάται από την εντατικότητα.

Υπάρχουν δυο τρόποι ζωής.

Ο ένας είναι ο τρόπος τού βοδιού. Ζει οριζόντια, σε μια γραμμή.  Ο άλλος τρόπος είναι ενός βούδα.  Ζει κάθετα, σε ύψος και σε βάθος.  Τότε η κάθε μια στιγμή μπορεί να γίνει μια αιωνιότητα.

Μην χάνεις το χρόνο σου με μικροπράγματα, αλλά ζήσε, τραγούδησε, χόρεψε, αγάπησε όσο πιο ολικά και ξεχειλίζοντας μπορείς.  Δεν θα επέμβει κανείς φόβος και δεν θα ανησυχείς τι θα συμβεί αύριο.  Το σήμερα αρκεί από μόνο του.  Όταν το ζεις, είναι τόσο πλήρες΄ δεν αφήνει καθόλου χώρο για να σκεφτείς κάτι άλλο.  Αν δεν ζεις τη ζωή, έρχονται ανησυχίες και έρχονται φόβοι.

Ζήσε, αγάπησε και κάνε την κάθε μια στιγμή να είναι έκσταση.  Όλοι οι φόβοι μπορεί να εξαφανιστούν.