Η υπερβολική έγνοια για τον εαυτό σου είναι η μεγαλύτερη αρρώστια που υπάρχει. Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, δεν μπορείς να διασκεδάσεις. Πώς να διασκεδάσεις; Τόσα προβλήματα μέσα σου! Προβλήματα και προβλήματα και προβλήματα και τίποτε άλλο! Και φαίνεται πως δεν υπάρχει λύση. Τι να κάνεις; Σου έρχεται τρέλα. Οι πάντες, μέσα τους, είναι τρελοί.

Σου χρειάζεται κι εσένα να τρελαίνεσαι πότε-πότε - έτσι συμβαίνει ο θυμός: ο θυμός είναι μια προσωρινή τρέλα. Αν δεν αφήνεις να υπάρχει μια διαρροή πότε-πότε, θα μαζέψεις τόσο πολύ θυμό που θα εκραγείς, θα σου στρίψει. Αλλά αν σε απασχολεί συνέχεια αυτό, σου έχει ήδη στρίψει.
 

Αν δεν συμβαίνει τίποτε, ακόμη και τότε ανησυχούν: γιατί δεν συμβαίνει τίποτε; Και χρειάζεται αμέσως να δημιουργήσουν κάτι, γιατί έχει γίνει τούτο η συνεχής δουλειά τους, η απασχόληση΄ διαφορετικά αισθάνονται σαν να έχουν χαθεί. Τι να κάνουν; Δεν συμβαίνει τίποτα! Πώς γίνεται να μη μου συμβαίνει τίποτα; Νιώθουν το εγώ τους μόνο όταν συμβαίνει κάτι - μπορεί να πρόκειται για κατάθλιψη, για λύπη, θυμό, κάποια αρρώστια, πάντως αν συμβαίνει κάτι, νιώθουν εντάξει, μπορούν και νιώθουν τον εαυτό τους.

Έχεις δει τα παιδιά; Τσιμπιούνται για να νιώσουν πως υπάρχουν. Το παιδί παραμένει μέσα σου - θέλεις να τσιμπάς για να δεις αν υπάρχεις ή όχι. Λένε ότι ο γενναίος άνθρωπος πεθαίνει μια φορά, ενώ οι δειλοί πεθαίνουν εκατομμύρια φορές - διότι τσιμπιούνται συνεχώς για να νιώσουν αν έχουν πεθάνει ή όχι.

Νιώθεις πως κάτι συμβαίνει - φυσικά, όχι ευδαιμονία, όχι έκσταση, αλλά λύπη, και ΄΄Κανείς δεν είναι τόσο λυπημένος όσο εγώ,΄΄ και ΄΄Κανείς δεν είναι τόσο μπλοκαρισμένος όσο εγώ,΄΄ και ΄΄Κανείς δεν έχει τέτοια ημικρανία σαν τη δική μου.΄΄ Νιώθεις ανωτερότητα εκεί, όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι.

Αν νοιάζεσαι υπερβολικά για τον εαυτό σου, να θυμάσαι, δεν θα επιτύχεις. Αυτή η υπερβολική έγνοια θα σε περικλείει, ενώ ο δρόμος βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου. Χρειάζεται να ανοίξεις τα μάτια σου, όχι να τα κλείνεις.