Υπάρχουν δυο τρόποι να αποσυνδέσεις τον εαυτό σου από ψεύτικες ταυτότητες.
Δεν είσαι αυτό που ως τώρα νόμιζες, ένιωθες, φανταζόσουν, πρόβαλες.

Αυτό που είσαι είναι απλώς το γεγονός ότι έχεις επίγνωση.
 

Ό,τι κι αν συμβαίνει, εσύ παραμένεις η επίγνωση. Είσαι επίγνωση - αυτή η ταυτότητα δεν μπορεί να διαρραγεί. Αυτή την ταυτότητα δεν μπορείς να την αρνηθείς. Όλα τα άλλα μπορείς να τα αρνηθείς και να τα πετάξεις.

Η επίγνωση παραμένει το υπέρτατο υπόστρωμα, η υπέρτατη βάση. Δεν μπορείς να την αρνηθείς, δεν μπορείς να την καταργήσεις, δεν μπορείς να αποσυνδέσεις τον εαυτό σου από κείνη.
 

Η διαδικασία λοιπόν είναι η εξής: εκείνο που δεν μπορείς να το πετάξεις, εκείνο που δεν μπορεί να χωριστεί από σένα, αυτό είναι εσύ΄ εκείνο που μπορεί να χωριστεί, δεν είσαι αυτό.

Υπάρχει πόνος΄ μια στιγμή μετά ίσως να μην υπάρχει - θα υπάρχεις όμως εσύ. Ήρθε η ευτυχία και θα φύγει΄ υπήρξε και δεν θα υπάρχει - εσύ όμως θα υπάρχεις. Το σώμα είναι νεανικό, μετά το σώμα γερνάει... κάθε τι άλλο έρχεται και φεύγει - έρχονται και φεύγουν οι επισκέπτες - αλλά ο οικοδεσπότης παραμένει ο ίδιος.

Έτσι λοιπόν, οι μύστες τού Ζεν λένε: μην χάνεσαι μέσα στο πλήθος των επισκεπτών.

Θυμήσου την κατάσταση του οικοδεσπότη. Η κατάσταση αυτή είναι η επίγνωση. Η κατάσταση του οικοδεσπότη είναι η συνειδητότητα που παρατηρεί. Ποιο είναι το βασικό στοιχείο που παραμένει πάντοτε το ίδιο μέσα σου; Να είσαι μόνο αυτό και να αποταυτιστείς από όλα όσα έρχονται και φεύγουν.
 

Ταυτιζόμαστε όμως με τον επισκέπτη. Πραγματικά, ο οικοδεσπότης ασχολείται τόσο πολύ με τον επισκέπτη που ξεχνάει.

Ο Μουλά Νασρουντίν έκανε ένα πάρτυ για μερικούς φίλους και κάποιους άγνωστους. Το πάρτυ είναι πολύ βαρετό και η μισή βραδιά έχει πάει χαμένη κι αυτό συνεχίζεται. Ένας άγνωστος λοιπόν, μην ξέροντας ότι ο Μουλά είναι ο οικοδεσπότης, του λέει, ΄΄Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πάρτυ, τέτοια ανοησία. Μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ και βαριέμαι τόσο πολύ που θα ήθελα να φύγω.΄΄

Ο Μουλά λέει, ΄΄Είπες αυτό που ήμουν έτοιμος να σου πω κι ο ίδιος. Κι εγώ δεν έχω ξαναδεί τέτοιο βαρετό κι ανόητο πάρτυ, αλλά δεν είχα το ίδιο θάρρος με σένα. Σκεφτόμουν κι εγώ να φύγω και να το βάλω στα πόδια.΄΄ Έφυγαν λοιπόν κι οι δυο.

Έπειτα στο δρόμο ο Μουλά θυμάται και λέει, ΄΄Κάτι έγινε λάθος, γιατί τώρα θυμάμαι: είμαι ο οικοδεσπότης! Με συγχωρείς λοιπόν, πρέπει να γυρίσω πίσω.΄΄

Αυτό συμβαίνει σε όλους μας: χάνουμε τον οικοδεσπότη, ξεχνάμε τον οικοδεσπότη όλη την ώρα.

Ο οικοδεσπότης είναι ο παρατηρητής εαυτός σου. Έρχεται ο πόνος κι ακολουθεί η ευχαρίστηση΄ υπάρχει ευτυχία κι υπάρχει δυστυχία. Και κάθε στιγμή, ό,τι κι αν έρχεται, ταυτίζεσαι μαζί του, γίνεσαι ο επισκέπτης. Θυμήσου τον οικοδεσπότη. Όταν είναι εκεί ο επισκέπτης, θυμήσου τον οικοδεσπότη.

Υπάρχουν πολλά είδη επισκεπτών: ευχάριστοι, οδυνηροί΄ επισκέπτες που θα ήθελες, επισκέπτες που δεν θα ήθελες να είναι επισκέπτες σου΄ επισκέπτες με τους οποίους θα ήθελες να ζήσεις, επισκέπτες που θα ήθελες να τους αποφύγεις - είναι όμως όλοι επισκέπτες.

Να θυμάσαι τον οικοδεσπότη. Να θυμάσαι συνεχώς τον οικοδεσπότη. Μείνε επικεντρωμένος γύρω από τον οικοδεσπότη. Μείνε στην κατάσταση αυτή΄ υπάρχει τότε ένας διαχωρισμός. Υπάρχει τότε ένα χάσμα, ένα διάλειμμα - κόβεται η γέφυρα. Μόλις κοπεί αυτή η γέφυρα, συμβαίνει το φαινόμενο της απάρνησης. Βρίσκεσαι τότε μέσα σε κείνο αλλά δεν του ανήκεις. Βρίσκεσαι τότε μέσα στον επισκέπτη κι εντούτοις είσαι ο οικοδεσπότης. Δεν χρειάζεται να φύγεις μακριά από τον επισκέπτη -  δεν υπάρχει λόγος.