Προσφέρεις το διαλογισμό ως ένα μέσο προκειμένου να αφήσω πίσω μου τις δυστυχίες κι εγώ το μόνο που κάνω είναι να αντιστέκομαι. Δεν με ενθουσιάζει η σκέψη πως θα είμαι ακίνητος και σιωπηλός΄ για την ακρίβεια, με τρομάζει αυτό. Θα μπορούσες να μου εξηγήσεις την αντίστασή μου προς τον διαλογισμό;

Η ιδέα της ακινησίας και της σιωπής δεν ενθουσιάζει κανέναν. Δεν είναι προσωπικά δικό σου το πρόβλημα. Είναι πρόβλημα τού ανθρώπινου νου καθεαυτού, γιατί αν είσαι ακίνητος, αν είσαι σιωπηλός, σημαίνει τούτο ότι είσαι στην κατάσταση τού μη-νου.

Ο νους δεν μπορεί να είναι ακίνητος. Του χρειάζονται συνεχώς οι σκέψεις, οι ανησυχίες. Ο νους λειτουργεί σαν το ποδήλατο΄ αν κινείς συνεχώς το πετάλι, προχωρεί. Τη στιγμή που σταματάς το πετάλι, θα πέσεις κάτω. Ο νους είναι ένα δίτροχο όχημα ακριβώς σαν το ποδήλατο και οι σκέψεις σου είναι σαν το συνεχές πετάλι. Ακόμη κι αν είσαι λιγάκι σιωπηλός καμιά φορά, αρχίζεις αμέσως να ανησυχείς, ΄΄Γιατί είμαι σιωπηλός;΄΄ Το οτιδήποτε αρκεί για τη δημιουργία ανησυχίας, σκέψεων, επειδή ο νους μπορεί και υπάρχει μόνον με έναν τρόπο: να κυνηγά, να κυνηγά πάντα κάποιο πράγμα ή να τρέχει να ξεφύγει από κάποιο πράγμα, πάντως να τρέχει πάντοτε. Ο νους υπάρχει με το τρέξιμο. Τη στιγμή που σταματάς, ο νους εξαφανίζεται.

Προς το παρόν είσαι ταυτισμένος με τον νου. Νομίζεις ότι είσαι αυτός. Από εκεί προέρχεται ο φόβος. Αν είσαι ταυτισμένος με τον νου, φυσικά αν σταματήσει ο νους έχεις τελειώσει, δεν υπάρχεις πια. Και δεν γνωρίζεις τίποτε πέρα από τον νου.

Η πραγματικότητα είναι πως δεν είσαι ο νους, είσαι κάτι πέρα από τον νου΄ γι΄αυτό και είναι απολύτως αναγκαίο να σταματήσει ο νους ώστε να γνωρίσεις για πρώτη φορά ότι δεν είσαι νους, αφού θα εξακολουθείς να υπάρχεις. Ο νους έχει φύγει, εσύ υπάρχεις ακόμη... και με μεγαλύτερη χαρά, μεγαλύτερη δόξα, μεγαλύτερο φως, μεγαλύτερη συνειδητότητα, μεγαλύτερη ύπαρξη. Ο νους υποκρινόταν κι εσύ είχες πέσει μέσα στην παγίδα.

Εκείνο που χρειάζεται να καταλάβεις είναι τη διαδικασία τής ταύτισης... πώς μπορεί να ταυτίζεται κανείς με κάτι το οποίο δεν είναι ο ίδιος.

Η αρχαία παραβολή στην Ανατολή είναι ότι μια λέαινα πηδούσε από τον ένα λόφο στον άλλο και ακριβώς στη μέση γέννησε ένα μικρό. Το μικρό έπεσε στο δρόμο, όπου περνούσε ένα μεγάλο πλήθος από πρόβατα. Φυσικά αναμείχθηκε με τα πρόβατα, έζησε με τα πρόβατα, συμπεριφερόταν σαν πρόβατο. Δεν είχε ιδέα, ούτε καν στα όνειρά του, ότι είναι λιοντάρι. Πώς μπορούσε να έχει; Παντού τριγύρω του υπήρχαν πρόβατα κι άλλα πρόβατα. Δεν είχε βρυχηθεί ποτέ σαν λιοντάρι΄ τα πρόβατα δεν βρυχώνται. Δεν είχε βρεθεί ποτέ μόνο του σαν λιοντάρι΄ τα πρόβατα δεν μένουν ποτέ μόνα. Βρίσκονται πάντοτε μέσα σε πλήθος΄ το πλήθος είναι ζεστό, ασφαλές, σίγουρο. Αν δεις πρόβατα που περπατούν, περπατούν τόσο κοντά μεταξύ τους που σχεδόν σκοντάφτουν το ένα πάνω στο άλλο. Φοβούνται πάρα πολύ να μείνουν μόνα.

Tο λιοντάρι όμως άρχισε να μεγαλώνει. Ήταν παράξενο το φαινόμενο. Ήταν ταυτισμένο νοητικά με την ύπαρξη τού πρόβατου, αλλά η βιολογία δεν προχωρεί σύμφωνα με την ταύτισή σου΄ η φύση δεν πρόκειται να σε ακολουθήσει.

Έγινε ένα όμορφο νεαρό λιοντάρι, αλλά αυτά τα πράγματα έγιναν τόσο σιγά-σιγά που και τα πρόβατα επίσης συνήθισαν το λιοντάρι, καθώς το λιοντάρι συνήθιζε σταδιακά τα πρόβατα. Τα πρόβατα σκέφτονταν ότι ήταν κάπως τρελός, φυσικά. Δεν συμπεριφέρεται σωστά, κάπως μουρλός είναι και μεγαλώνει συνεχώς. Υποτίθεται πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και υποκρινόταν πως είναι λιοντάρι... δεν είναι όμως λιοντάρι. Τον βλέπουν από την ώρα που γεννήθηκε, τον έχουν μεγαλώσει, του έχουν δώσει το γάλα τους. Κι εκείνος από τη φύση του ήταν μη χορτοφάγος. Κανένα λιοντάρι δεν είναι χορτοφάγο, αλλά αυτό το λιοντάρι είναι χορτοφάγο, αφού τα πρόβατα είναι χορτοφάγα. Έτρωγε χορτάρι με μεγάλη χαρά.

Αποδέχτηκαν αυτή τη μικρή διαφορά, ότι είναι κάπως μεγαλόσωμος και μοιάζει με λιοντάρι. Ένα πολύ σοφό πρόβατο είπε, ΄΄Είναι απλώς ένα τέρας της φύσης. Συμβαίνει καμιά φορά.΄΄ Και αποδέχτηκε κι εκείνος ότι είναι αλήθεια αυτό. Το χρώμα του είναι διαφορετικό, το σώμα του είναι διαφορετικό΄ μάλλον τέρας θα είναι, αφύσικος. Αλλά η ιδέα πως ήταν λιοντάρι ήταν αδύνατη! Τον περιέβαλλαν όλα εκείνα τα πρόβατα και κάποια πρόβατα ψυχαναλυτές τού έδιναν εξηγήσεις: ΄΄Είσαι απλώς ένα τέρας της φύσης. Μην ανησυχείς. Είμαστε εμείς εδώ να σε φροντίσουμε.΄΄

Κάποια μέρα όμως πέρασε ένα γέρικο λιοντάρι και είδε το νεαρό αυτό λιοντάρι να προεξέχει πολύ από το πλήθος των προβάτων. Δεν μπορούσε τα πιστέψει τα μάτια του! Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πράγμα ούτε και είχε ακούσει ποτέ στην ιστορία ολόκληρου του παρελθόντος ότι ένα λιοντάρι βρισκόταν μέσα στη μέση ενός πλήθους από πρόβατα και κανένα πρόβατο δεν φοβόταν. Και το λιοντάρι περπατούσε ακριβώς όπως τα πρόβατα, βόσκοντας στο χορτάρι.

Το γέρικο λιοντάρι δεν μπορούσε να πιστέψει τα μάτια του. Ξέχασε ότι ήταν έτοιμος να πιάσει ένα πρόβατο για το πρόγευμά του. Ξέχασε το πρόγευμα τελείως. Ήταν τόσο παράξενο το πράγμα που προσπάθησε να πιάσει το νεαρό λιοντάρι. Ήταν όμως γέρος και το νεαρό λιοντάρι ήταν νεαρό΄ έφυγε τρέχοντας. Παρόλο που πίστευε ότι ήταν πρόβατο, όταν υπήρξε ο κίνδυνος, ξέχασε την ταύτιση. Έτρεξε σαν λιοντάρι και το γέρικο λιοντάρι είχε μεγάλη δυσκολία να το πιάσει. Τελικά όμως τον έπιασε το γέρικο λιοντάρι και εκείνος φώναζε κι έκλαιγε και έλεγε, ΄΄Συγχώρεσέ με, είμαι ένα φτωχό πρόβατο.΄΄ Το γέρικο λιοντάρι είπε, ΄΄Βλάκα! Σταμάτα κι έλα μαζί μου στη λίμνη.΄΄

Εκεί κοντά υπήρχε μια μικρή λίμνη. Οδήγησε εκεί το νεαρό λιοντάρι. Το νεαρό λιοντάρι δεν πήγαινε με προθυμία. Πήγαινε απρόθυμα, αλλά τι μπορείς να κάνεις ενάντια σε ένα λιοντάρι, αν είσαι ένα απλό πρόβατο; Μπορεί να σε σκοτώσει αν δεν το ακολουθήσεις, πήγε λοιπόν μαζί του. Η λίμνη ήταν σιωπηλή, χωρίς κυματισμούς, σχεδόν σαν καθρέφτης. Και το γέρικο λιοντάρι είπε στο νεαρό, ΄΄Για κοίτα. Κοίτα το πρόσωπό μου και κοίτα το πρόσωπό σου. Κοίτα το σώμα μου και κοίτα το δικό σου σώμα μέσα στο νερό.΄΄

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ακούστηκε ένας μεγάλος βρυχηθμός! Αντήχησε σε όλους τους λόφους. Τα πρόβατα εξαφανίστηκαν΄ ήταν τώρα εκείνος ένα τελείως διαφορετικό πλάσμα, αναγνώρισε τον εαυτό του. Η ταύτιση με τα πρόβατα δεν ήταν η πραγματικότητα, ήταν απλώς μια αντίληψη τού νου. Τώρα είχε δει την πραγματικότητα. Και το γέρικο λιοντάρι είπε, ΄΄Τώρα δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Έχεις καταλάβει.΄΄

Το νεαρό λιοντάρι ένιωσε να έχει παράξενη ενέργεια που δεν την είχε νιώσει ποτέ... σαν να βρισκόταν εκείνη σε νάρκη. Ένιωθε τεράστια δύναμη και ήταν πάντοτε ένα αδύναμο, ταπεινό πρόβατο. Όλη εκείνη η ταπεινότητα, όλη εκείνη η αδυναμία, έγιναν καπνός.

Πρόκειται για μια αρχαία παραβολή σχετικά με τον Δάσκαλο και τον μαθητή. Ο Δάσκαλος λειτουργεί έτσι ώστε να φέρει τον μαθητή στο σημείο που θα δει ποιος είναι και πως εκείνα που πιστεύει συνεχώς δεν είναι η αλήθεια.

Τον νου σου δεν τον δημιουργεί η φύση. Προσπάθησε να βλέπεις πάντα την διαφορά: τον εγκέφαλό σου τον δημιουργεί η φύση. Ο εγκέφαλός σου είναι ένας μηχανισμός που ανήκει στο σώμα, αλλά τον νου σου τον δημιουργεί η κοινωνία μέσα στην οποία ζεις, η θρησκεία, η εκκλησία, η ιδεολογία που ακολουθούσαν οι γονείς σου, το εκπαιδευτικό σύστημα με το οποίο σε δίδαξαν καθώς και κάθε είδους πράγματα. Γι΄αυτό ακριβώς υπάρχει χριστιανικός νους και ινδουϊστικός νους, μωαμεθανικός νους και κομμουνιστικός νους. Ο εγκέφαλος είναι φυσικός, ο νους όμως είναι ένα φτιακτό φαινόμενο. Εξαρτάται σε ποιο ποίμνιο ανήκεις. Ήταν το ποίμνιο ινδουϊστικό; Τότε θα συμπεριφέρεσαι φυσικά σαν ινδουϊστής.

Ο διαλογισμός είναι η μόνη μέθοδος που μπορεί να σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο νους΄ και αυτό σε κάνει να είσαι ο αφέντης εξαιρετικά. Μπορείς τότε να επιλέγεις τι είναι σωστό στο νου σου και τι δεν είναι σωστό στο νου σου, επειδή βρίσκεσαι μακριά, είσαι παρατηρητής, θεατής. Τότε δεν είσαι τόσο πολύ προσκολλημένος στο νου και αυτός είναι ο φόβος σου.

Έχεις ξεχάσει εντελώς τον εαυτό σου΄ έχεις γίνει ο νους. Η ταύτιση είναι πλήρης. Όταν λέω λοιπόν, ΄΄Μείνε σιωπηλός. Μείνε ακίνητος. Να είσαι σε εγρήγορση και να παρατηρείς τις διαδικασίες των σκέψεών σου,΄΄ τρομάζεις, φοβάσαι. Μοιάζει με θάνατο αυτό. Κατά ένα τρόπο έχεις δίκιο, αλλά δεν πρόκειται για το δικό σου θάνατο, πρόκειται για τον θάνατο των προγραμματισμών σου. Συνδυασμένοι μαζί, ονομάζονται ο νους σου.

Μόλις μπορέσεις να δεις καθαρά την διαφορά, ότι είσαι ξέχωρος από τον νου και ότι ο νους είναι ξέχωρος από τον εγκέφαλο, συμβαίνει αυτό αμέσως. Ταυτόχρονα, καθώς αποσύρεσαι από τον νου, βλέπεις ξαφνικά ότι ο νους βρίσκεται στη μέση΄ στις δυο πλευρές του βρίσκονται ο εγκέφαλος και η συνειδητότητα.

Ο εγκέφαλος είναι απλώς ένας μηχανισμός. Ό,τι θέλεις να κάνεις με αυτόν, μπορείς να το κάνεις. Το πρόβλημα είναι ο νους, επειδή τον φτιάχνουν οι άλλοι για σένα. Δεν είναι αυτός εσύ, δεν είναι καν δικός σου΄ τα πάντα είναι δανεισμένα.

Οι ιερείς, οι πολιτικοί, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία, οι άνθρωποι που έχουν επενδυμένα συμφέροντα, δεν θέλουν να ξέρεις ότι είσαι υπεράνω τού νου, πέρα από τον νου. Η όλη τους προσπάθεια ήταν να σε κρατούν ταυτισμένο με τον νου, γιατί τον νου τον διευθύνουν εκείνοι, όχι εσύ. Σε εξαπατούν με πολύ λεπτό τρόπο. Οι διευθυντές τού νου σου βρίσκονται απέξω.

Όταν ταυτίζεται η συνειδητότητα με τον νου, τότε ο εγκέφαλος είναι ανίσχυρος. Ο εγκέφαλος είναι απλώς μηχανικός. Ό,τι θέλει ο νους ο εγκέφαλος το κάνει. Αν όμως είσαι ξέχωρος, τότε ο νους χάνει τη δύναμή του΄ διαφορετικά είναι κυρίαρχος. Και φοβάσαι το διαλογισμό γι΄αυτόν τον λόγο.

Ο ίδιος δεν ανήκω σε καμιά θρησκεία, δεν ανήκω σε καμιά πολιτική ιδεολογία, δεν ανήκω σε κανένα έθνος. Δεν είμαι γεμάτος από κάθε είδους ανοησίες που λέγονται ΄ιερές γραφές.΄  Έχω απλώς βάλει τον νου στην άκρη. Χρησιμοποιώ κατευθείαν τον εγκέφαλο΄ δεν υπάρχει ανάγκη κανενός προγραμματισμού,δεν υπάρχει ανάγκη κανενός διαμεσολαβητή.

Αλλά είναι κατανοητός ο φόβος σου. Σε έχουν μεγαλώσει με συγκεκριμένες αντιλήψεις και ίσως να φοβάσαι μήπως τις χάσεις.