Ο φυσικός άνθρωπος είναι οργασμικός σε όλα του τα συναισθήματα.

Έκανε κάποιος μια ερώτηση: ΄΄Αν γίνουν αυθεντικοί και φυσικοί οι άνθρωποι κι αν δεν χαμογελούν όταν το χαμόγελο είναι ψεύτικο κι αν φωνάζουν και κραυγάζουν μέσα στους δρόμους, τι θα συμβεί στον κόσμο;΄΄

Πολλά πράγματα θα συμβούν στον κόσμο. Πρώτον, θα γίνει αδύνατο να υπάρχουν πόλεμοι. Δεν θα υπάρχουν Βιετνάμ και Ισραήλ, διότι δεν θα συσσωρεύουν ποτέ οι άνθρωποι τόσο πολύ θυμό μέσα τους ώστε να πρέπει να σκοτώνουν και να σκοτώνουν εκατομμύρια. Πολλά πράγματα θα συμβούν στον κόσμο, αν είναι φυσικοί οι άνθρωποι. Δεν θα φωνάζουν τότε τόσο όσο νομίζεις ότι θα φωνάζουν. Τους επιτρέπεται τώρα να φωνάξουν, θα φωνάξουν - αλλά για πόση ώρα;
 

Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο. Είναι σαν να έκανες έναν άνθρωπο να λιμοκτονεί και να μη του επιτρέπεις να πλησιάσει το ψυγείο. Και λες, ΄΄Αν του το επιτρέψουμε, θα φάει υπερβολικά.΄΄ Ενώ εσύ τον έχεις κάνει να λιμοκτονεί, τώρα φοβάσαι πως αν του δώσεις λίγη ελευθερία, θα φάει υπερβολικά, θα αρρωστήσει. Πρέπει να ζει με βάση το μερίδιό του - ό,τι τού δίνεις εσύ, με αυτό πρέπει να ζει.

Έχει τώρα εκείνος φαντασιώσεις, όνειρα: Tι να κάνει; Πώς να φτάσει ως το ψυγείο; Πώς να φάει περισσότερο; Ολόκληρη η φαντασία του εστιάζεται στο φαγητό, ονειρεύεται το φαγητό.

Αν πεινάς, αν σε κάνουν και λιμοκτονείς, τότε προβάλλει ο φόβος πως αν σε αφήσουν ελεύθερο, μπορεί να μπεις σε ένα εστιατόριο, να σκοτώσεις τον ιδιοκτήτη ή να κάνεις κάτι παρόμοιο. Αν όμως τρως καλά, τότε δεν θα έκανες κάτι τέτοιο. Αυτό έχει συμβεί - επί χιλιάδες χρόνια σε έχουν καταπιέσει, σε έχουν κάνει όλο και πιο ψεύτικο. Τώρα εμφανίζεται ο φόβος. Έχει δίκιο αυτός που ρωτά - εμφανίζεται ο φόβος, αν γίνουν αυθεντικοί οι άνθρωποι κι αρχίσουν να κραυγάζουν και να φωνάζουν και να κάνουν διάφορα πράγματα με τον τρόπο που ήθελαν πάντα να τα κάνουν και δεν τους το επέτρεπαν ποτέ, τότε θα τρελαθεί ο κόσμος.

Μετά, κανείς δεν θα τρελαθεί ποτέ. Θα εξαφανιστεί η νεύρωση, θα εξαφανιστεί η ψύχωση, θα εξαφανιστούν οι πόλεμοι, οι πολιτικοί δεν θα έχουν πια νόημα. Τα έθνη κι οι στρατιωτικοί κι οι στρατοί θα γίνουν ένα πράγμα άσχετο - δεν θα είναι αναγκαίοι. Γι΄αυτό και είναι τόσο πολύ υπέρ τής καταπίεσης των ανθρώπων οι πολιτικοί κι οι ιερείς, επειδή εξαρτώνται από την καταπιέση αυτή. Δεν θα υπάρχουν τότε πόλεμοι. Δεν θα αρέσει αυτό στους στρατηγούς, δεν θα αρέσει στους στρατιωτικούς, να μην υπάρχει κανένα Βιετνάμ - χάνεται έτσι όλος τους ο σκοπός. Αν δεν υπάρχουν έθνη, τι νόημα έχει να έχεις πρωθυπουργούς και προέδρους; Παύουν να έχουν νόημα.

Δεν έχει νόημα η κυβέρνηση, αν είναι φυσικοί οι άνθρωποι. Θα χρειάζεται όλο και πιο λίγη κυβέρνηση. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν εκεί επενδύσεις. Και φαίνεται σωστός ο φόβος τους, λογικός, διότι έχει καταπιεστεί ο άνθρωπος τόσο πολλούς αιώνες που φοβούνται ότι μπορεί να εκραγούν τα πράγματα. Πράγματι, για μερικά χρόνια, για μια γενιά τουλάχιστον, θα υπάρξει μια μεγάλη έκρηξη. Κι έπειτα διάφορα πράγματα θα εξαφανιστούν.

Ο Μπέρτραντ Ράσελ έγραψε ότι όταν ήταν παιδί, ακόμη και τα πόδια τής καρέκλας τα κάλυπταν με ύφασμα. Τα πόδια, διότι δείχνουν σεξουαλικά. Και λέει, ΄΄Δεν είχα δει πόδια γυναίκας.΄΄ Τα ρούχα έπρεπε να είναι τόσο μακριά ώστε να μην μπορείς να δεις. Κι ο Μπέρτραντ Ράσελ λέει ότι την εποχή εκείνη οι άνθρωποι είχαν φαντασιώσεις για πόδια, ονειρεύονταν πόδια. Ακόμη και το όνειρο ενός ποδιού αποτελούσε αρκετή συγκίνηση, έκσταση. Τώρα δεν νοιάζεται κανένας για τα πόδια. Όταν έχεις δει γυμνούς άντρες και γυναίκες, παύεις να ανησυχείς, να ονειρεύεσαι τη γυμνότητά τους. Τα όνειρα αλλάζουν.

Ο κόσμος χρειάζεται να γίνει πιο φυσικός. Τότε θα υπάρχει λιγότερο άγχος, λιγότερος φόβος, λιγότερη ανησυχία. Για μια γενιά όμως θα υπάρξει μια μεγάλη έκρηξη - έπειτα τα πράγματα θα ησυχάσουν.

Αλλιώς, οι πάντες αρχίζουν να τρελαίνονται.