Γιατί καταπιέζει τόσα πολλά πράγματα ο άνθρωπος και χάνει την υγεία του; Διότι η κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις, όχι να μεταμορφώνεις, και ο τρόπος για την μεταμόρφωση είναι εντελώς διαφορετικός. Καταρχάς, δεν είναι καθόλου ο τρόπος τού ελέγχου, είναι το ακριβώς αντίθετο.
Το πρώτο πράγμα: όταν ελέγχεις, καταπιέζεις, όταν μεταμορφώνεις, εκφράζεις.
Δεν υπάρχει όμως λόγος να εκφράζεις κάτι πάνω σε κάποιον άλλο, γιατί εκείνος ο 'κάποιος άλλος' δεν έχει σχέση. Την επόμενη φορά που θα νιώσεις θυμό, πήγαινε και τρέξε γύρω από το σπίτι επτά φορές κι έπειτα κάθισε κάτω από ένα δέντρο και παρατήρησε, πού έχει πάει ο θυμός. Δεν τον έχεις καταπιέσει, δεν τον έχεις ελέγξει, δεν τον έχεις ρίξει πάνω σε κάποιον άλλο - γιατί, αν τον ρίξεις πάνω σε κάποιον άλλο, δημιουργείται μια αλυσίδα, αφού κι ο άλλος είναι το ίδιο κουτός όσο κι εσύ, το ίδιο δίχως επίγνωση όπως κι εσύ. Αν τον ρίξεις πάνω σε κάποιον άλλο, κι ο άλλος είναι ένας άνθρωπος φωτισμένος, δεν θα υπάρχει πρόβλημα΄ θα σε βοηθήσει να τον ρίξεις και να τον εκτονώσεις και να περάσεις μέσα από μια κάθαρση. Ο άλλος όμως είναι το ίδιο αδαής όσο κι εσύ - αν του ρίξεις θυμό, θα αντιδράσει. Θα ρίξει περισσότερο θυμό πάνω σε σένα, είναι το ίδιο καταπιεσμένος όπως κι εσύ. Τότε δημιουργείται μια αλυσίδα: ρίχνεις επάνω του, ρίχνει εκείνος επάνω σου και γινόσαστε κι οι δυο εχθροί.
Μην τον ρίχνεις πάνω σε κανέναν. Είναι το ίδιο όπως όταν θέλεις να κάνεις εμετό: δεν πας να κάνεις εμετό πάνω σε κάποιον άλλο. Ο θυμός χρειάζεται εμετό. Πήγαινε στην τουαλέτα και κάνε εμετό! Καθαρίζει όλο το σώμα΄ αν καταπιέσεις τον εμετό, θα είναι επικίνδυνο, ενώ όταν έχεις κάνει εμετό, θα νιώσεις φρέσκος, θα νιώσεις ότι έχεις απαλλαγεί από ένα βάρος, θα νιώσεις όμορφα, υγιής. Κάτι δεν ήταν εντάξει στο φαγητό που έφαγες και το σώμα το απορρίπτει. Μην το πιέζεις συνέχεια μέσα σου.
Ο θυμός είναι ένας νοητικός εμετός. Κάτι που έβαλες μέσα σου δεν είναι εντάξει και όλος σου ο ψυχισμός θέλει να το ρίξεις έξω, δεν υπάρχει όμως λόγος να το ρίξεις πάνω σε κάποιον άλλο.
Επειδή οι άνθρωποι το ρίχνουν πάνω στους άλλους, η κοινωνία τούς λέει να το ελέγχουν.
Δεν υπάρχει λόγος να ρίχνεις σε κανέναν το θυμό σου. Μπορείς να πας μέσα στο μπάνιο σου, μπορείς να βγεις για μια μεγάλη βόλτα - σημαίνει τούτο ότι υπάρχει κάτι μέσα σου που έχει ανάγκη από γρήγορη δραστηριότητα, έτσι ώστε να εκτονωθεί. Κάνε λίγο τζόγκιν και θα νιώσεις ότι εκτονώθηκε, ή πάρε ένα μαξιλάρι και χτύπα το μαξιλάρι, κάνε καυγά με το μαξιλάρι και δάγκωσε το μαξιλάρι, έως ότου χαλαρώσουν τα χέρια και τα δόντια σου. Με μια πεντάλεπτη κάθαρση, θα νιώσεις απαλλαγμένος από το βάρος και όταν θα το ξέρεις αυτό, δεν θα ρίχνεις τίποτε ποτέ πάνω στους άλλους, γιατί αυτό είναι τελείως κουτό.
Το πρώτο πράγμα για τη μεταμόρφωση λοιπόν είναι να εκφράσεις το θυμό, όχι όμως πάνω σε κάποιον, γιατί αν τον εκφράσεις πάνω σε κάποιον, δεν μπορείς να τον εκφράσεις τελείως. Μπορεί να θέλεις να σκοτώσεις, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό΄ μπορεί να θέλεις να δαγκώσεις, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Μπορείς όμως να κάνεις το ίδιο με το μαξιλάρι. Μαξιλάρι σημαίνει ΄΄ήδη φωτισμένο,΄΄ το μαξιλάρι είναι φωτισμένο, είναι ένας βούδας. Το μαξιλάρι δεν θα αντιδράσει και δεν θα πάει στα δικαστήρια και το μαξιλάρι δεν θα εμφανίσει εχθρότητα απέναντί σου και το μαξιλάρι δεν θα κάνει κάτι. Το μαξιλάρι θα είναι ευχαριστημένο και θα γελάει μαζί σου.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να θυμάσαι: έχε επίγνωση.
Όταν ελέγχεις, δεν χρειάζεται καμιά επίγνωση΄ το κάνεις μηχανικά, σαν ρομπότ. Έρχεται ο θυμός και υπάρχει εκεί ένας μηχανισμός - ξαφνικά όλη σου η ύπαρξη γίνεται στενή και κλειστή. Αν παρατηρείς, ίσως να μην είναι τόσο εύκολος ο έλεγχος.
Η κοινωνία δεν σε διδάσκει ποτέ να παρατηρείς, γιατί όταν παρατηρεί κάποιος, είναι εντελώς ανοικτός. Είναι μέρος τής επίγνωσης αυτό - είναι ανοικτός κι αν θέλεις να καταπιέσεις κάτι και είσαι ανοικτός, πρόκειται για κάτι το αντιφατικό, μπορεί να έρθει στην επιφάνεια εκείνο. Η κοινωνία σού μαθαίνει πώς να κλείνεσαι, πώς να κλείνεις τον εαυτό σου - να μην επιτρέπεις να υπάρχει ούτε καν ένα μικρό παράθυρο από όπου να μπορεί να βγει κάτι έξω.
Να θυμάσαι όμως: όταν δεν βγαίνει τίποτε έξω, δεν μπαίνει και τίποτε μέσα. Όταν δεν μπορεί να βγει έξω ο θυμός, είσαι κλειστός. Αν αγγίξεις μια όμορφη πέτρα, δεν μπαίνει τίποτε μέσα σου΄ κοιτάς ένα λουλούδι, δεν μπαίνει τίποτε μέσα σου: τα μάτια σου είναι πεθαμένα και κλειστά. Φιλάς έναν άνθρωπο - τίποτε δεν μπαίνει μέσα σου, επειδή είσαι κλειστός. Ζεις μια ζωή αναίσθητη.
Η ευαισθησία αναπτύσσεται μαζί με την επίγνωση.
Με τον έλεγχο, γίνεσαι νωθρός και πεθαμένος - είναι μέρος τού μηχανισμού τού ελέγχου αυτό: αν είσαι νωθρός και πεθαμένος, τότε δεν θα σε επηρεάζει τίποτε, σαν να έχει γίνει το σώμα σου ένα φρούριο, ένα είδος άμυνας. Δεν θα σε επηρεάζει τίποτε, ούτε η προσβολή ούτε η αγάπη.
Έχει όμως μεγάλο κόστος εκείνος ο έλεγχος, κόστος μάταιο΄ γίνεται έπειτα αυτό ολόκληρη η προσπάθεια τής ζωής σου: πώς θα ελέγξεις τον εαυτό σου - και μετά πεθαίνεις! Η όλη προσπάθεια για έλεγχο απορροφά το σύνολο της ενέργειάς σου κι έπειτα απλούστατα πεθαίνεις. Κι η ζωή γίνεται ένα πράγμα θαμπό και νεκρό΄ κάπως μπορείς και συνεχίζεις.
Η κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις και να κατακρίνεις, γιατί το παιδί ελέγχει μόνον όταν αισθάνεται ότι κάτι επικρίνεται. Ο θυμός είναι κακός΄ το σεξ είναι κακό΄ ό,τι χρειάζεται να το ελέγχει πρέπει να το κάνουν να φαίνεται στο παιδί πως είναι αμάρτημα, πως είναι ένα πράγμα κακό.
Ο γιος τού Μουλά Νασρουντίν είχε αρχίσει να μεγαλώνει. Ήταν δέκα χρονών κι έτσι σκέφτηκε ο Μουλά: τώρα ήρθε η ώρα. Είναι αρκετά μεγάλος και πρέπει να του αποκαλύψω τα μυστικά τής ζωής. Τον φώναξε λοιπόν στο γραφείο του και του εξήγησε για το σεξ που κάνουν τα πουλιά κι οι μέλισσες. Κι έπειτα στο τέλος του είπε, ΄΄Όταν νιώσεις ότι έχει μεγαλώσει αρκετά ο μικρότερος αδελφός σου, πες τα όλα αυτά και σε κείνον.΄΄
Λίγα λεπτά αργότερα, καθώς περνούσε από το δωμάτιο των παιδιών, άκουσε τον μεγαλύτερο, τον δεκάχρονο, να είναι ήδη επί το έργον. Έλεγε στον μικρότερο: ΄΄Κοίτα να δεις, ξέρεις τι κάνουν οι άνθρωποι, ξέρεις αυτό που κάνουν όταν θέλουν να αποκτήσουν ένα παιδί, ένα μωρό; Λοιπόν, ο μπαμπάς λέει ότι το ίδιο παλιόπραμα το κάνουν και τα πουλιά κι οι μέλισσες.΄΄
Εμφανίζεται μια βαθιά κατάκριση για κάθε τι που είναι ζωντανό.
Και το σεξ είναι το πιο ζωντανό πράγμα - αναγκαστικά είναι! Αποτελεί την πηγή. Και ο θυμός είναι επίσης ένα πολύ ζωντανό πράγμα, διότι αποτελεί μια προστατευτική δύναμη. Αν δεν μπορεί να θυμώνει καθόλου το παιδί, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Πρέπει να θυμώνεις ορισμένες στιγμές. Το παιδί πρέπει να δείξει την ύπαρξή του, το παιδί πρέπει ορισμένες στιγμές να υποστηρίξει τη θέση του΄ αλλιώς δεν θα έχει καθόλου σθένος.
Ο θυμός είναι πολύ ωραίος΄ το σεξ είναι πολύ ωραίο. Αλλά τα ωραία πράγματα μπορεί να ασχημύνουν. Εξαρτάται από σένα. Αν τα κατακρίνεις, ασχημαίνουν΄ αν τα μεταμορφώνεις, γίνονται θεϊκά. Ο θυμός, αν μεταμορφωθεί, γίνεται ευσπλαχνία - διότι η ενέργεια είναι η ίδια. Κάθε βούδας είναι ευσπλαχνικός: από πού προέρχεται η ευσπλαχνία του; Πρόκειται για την ίδια ενέργεια που πήγαινε στο θυμό΄ τώρα δεν πάει στο θυμό, η ίδια ενέργεια μεταμορφώνεται σε ευσπλαχνία. Από πού προέρχεται η αγάπη; Κάθε βούδας είναι γεμάτος από αγάπη΄ ο Ιησούς είναι αγάπη. Η ίδια ενέργεια που πάει στο σεξ γίνεται αγάπη.
Να θυμάσαι λοιπόν, αν κατακρίνεις ένα φυσικό φαινόμενο, γίνεται εκείνο δηλητηριώδες, σε καταστρέφει, γίνεται καταστροφικό και αυτοκτονικό. Αν το μεταμορφώσεις, γίνεται θεϊκό, γίνεται δύναμη Θεού, γίνεται ελιξίριο΄ μέσω αυτού φτάνεις στην αθανασία, σε μια ύπαρξη δίχως θάνατο. Χρειάζεται όμως μεταμόρφωση.
Osho, And the Flowers Showered, Ομιλία #3
