Δάκρυα
Μη φοβάσαι τα δάκρυα ποτέ. Ο λεγόμενος πολιτισμός σε έχει κάνει να φοβάσαι τα δάκρυα. Έχει δημιουργήσει ένα είδος ενοχής μέσα σου. Όταν έρχονται τα δάκρυα, αρχίζεις να νιώθεις αμηχανία. Αρχίζεις να νιώθεις, ΄΄Τι θα σκεφτούν οι άλλοι; Είμαι άντρας και να κλαίω! Δείχνει σαν θηλυπρεπές και παιδιάστικο το πράγμα. Δεν πρέπει.΄΄ Τα σταματάς τα δάκρυα... κι έτσι σκοτώνεις κάτι που μεγάλωνε μέσα σου.
Τα δάκρυα είναι πολύ πιο όμορφα από κάθε τι άλλο που έχεις μέσα σου, γιατί τα δάκρυα προέρχονται από το ξεχείλισμα τής ύπαρξής σου. Τα δάκρυα δεν είναι κατ΄ανάγκη από λύπη΄ καμιά φορά προέρχονται από μεγάλη χαρά και καμιά φορά προέρχονται από μεγάλη γαλήνη και καμιά φορά προέρχονται από έκσταση και αγάπη. Μάλιστα, δεν έχουν καμιά σχέση με τη λύπη ή με την ευτυχία. Κάθε τι που συγκινεί πολύ την καρδιά σου, κάθε τι που σε κατακυριεύει, κάθε τι που είναι υπερβολικά πολύ, που δεν μπορείς να το περιέχεις και που αρχίζει να ξεχειλίζει - αυτό φέρνει τα δάκρυα.
Δέξου τα με μεγάλη χαρά, απόλαυσέ τα, θρέψε τα, καλωσόρισέ τα, και μέσα από τα δάκρυα θα μάθεις πώς να προσεύχεσαι.
