Το πρώτο πράγμα λοιπόν είναι, μην ρωτάς κανένα πώς πρέπει να ζεις τη ζωή σου. Η ζωή είναι τόσο πολύτιμη. Ζήσε την. Δεν λέω πως δεν θα κάνεις λάθη, θα κάνεις. Να θυμάσαι μόνο ένα πράγμα΄ μην κάνεις συνεχώς το ίδιο λάθος. Αρκεί αυτό. Αν μπορείς να βρίσκεις ένα καινούργιο λάθος κάθε μέρα, κάνε το. Αλλά μην επαναλαμβάνεις τα λάθη΄ είναι κουτό αυτό. Ο άνθρωπος που μπορεί να βρει καινούργια λάθη να κάνει θα μεγαλώνει συνεχώς΄ αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μαθαίνεις, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στο δικό σου εσωτερικό φως.

Έχω ακούσει:
Ένα βράδυ ο ποιητής Αβαντί του Κέρμαν (ένα μεγάλος μουσουλμάνος ποιητής) καθόταν στη βεράντα του σκυμμένος πάνω από ένα αγγείο. Ο Σαμς-ε-Ταμπριζί, ένας μεγάλος σούφι μύστης, έτυχε να περνά από εκεί. Ο Σαμς-ε-Ταμπριζί κοίταξε τον ποιητή, αυτό που έκανε. Ρώτησε τον ποιητή, ΄΄Τι κάνεις εκεί;΄΄

Ο ποιητής είπε, ΄΄Στοχάζομαι το φεγγάρι μέσα σε ένα δοχείο με νερό.΄΄

Ο Σαμς-ε-Ταμπριζί άρχισε να γελάει, με βροντερά γέλια, τρελά γέλια. Ο ποιητής άρχισε να νιώθει άβολα΄ μαζεύτηκε πλήθος κόσμου. Και ο ποιητής είπε, ΄΄Τι συμβαίνει; Γιατί γελάς τόσο πολύ; Γιατί με γελοιοποιείς;΄΄

Ο Σαμς-ε-Ταμπριζί είπε, ΄΄Αν δεν σου έχει σπάσει ο λαιμός, γιατί δεν κοιτάς κατευθείαν το φεγγάρι στον ουρανό;΄΄
Το φεγγάρι βρίσκεται εκεί, η πανσέληνος βρίσκεται εκεί, κι αυτός ο ποιητής κάθεται με ένα δοχείο νερού και κοιτά μέσα στο δοχείο του νερού την αντανάκλαση του φεγγαριού.

Αν αναζητάς την αλήθεια μέσα στις ιερές γραφές, αν αναζητάς την αλήθεια μέσα στις φιλοσοφίες, είναι σαν να κοιτάς την αντανάκλαση. Αν ρωτάς κάποιον άλλον πώς πρέπει να ζεις τη ζωή σου, ζητάς λάθος καθοδήγηση, γιατί ο άνθρωπος εκείνος μπορεί να μιλήσει μόνο για τη δική του ζωή. Και ποτέ, ποτέ, δεν είναι ίδιες δυο ζωές. Ό,τι μπορεί να σου πει ή να σου μεταβιβάσει, θα έχει σχέση με τη δική του ζωή, και μάλιστα μόνον εάν την έχει κι ο ίδιος ζήσει. Μπορεί να έχει ρωτήσει κάποιον άλλον, μπορεί να έχει ακολουθήσει κάποιον άλλον΄ μπορεί να ήταν και ο ίδιος μιμητής. Τότε πρόκειται για την αντανάκλαση μιας αντανάκλασης. Και περνούν αιώνες και οι άνθρωποι εξακολουθούν να αντικατοπτρίζουν την αντανάκλαση τής αντανάκλασης τής αντανάκλασης τής αντανάκλασης΄ και το πραγματικό φεγγάρι βρίσκεται πάντα εκεί στον ουρανό και σε περιμένει. Είναι το δικό σου φεγγάρι, είναι ο δικός σου ουρανός, κοίτα κατευθείαν. Να είσαι άμεσος. Γιατί να δανειστείς τα δικά μου μάτια ή τα μάτια τού οποιουδήποτε; Σου έχουν δοθεί μάτια, όμορφα μάτια, για να βλέπεις και για να βλέπεις κατευθείαν. Γιατί να δανείζεσαι από κάποιον άλλον κατανόηση; Να θυμάσαι, μπορεί να αποτελεί κατανόηση για μένα, μόλις όμως την δανειστείς, γίνεται για σένα γνώσεις΄ δεν είναι πια κατανόηση.

Κατανόηση αποτελεί μόνο εκείνο που το έχει βιώσει ο ίδιος ο άνθρωπος. Ίσως να αποτελεί κατανόηση για μένα, αν έχω κοιτάξει το φεγγάρι, τη στιγμή όμως που θα σου το πω εσένα, θα γίνει γνώσεις, δεν θα είναι πια κατανόηση. Τότε είναι απλώς κάτι το λεκτικό, είναι κάτι το γλωσσολογικό. Και η γλώσσα είναι ένα ψέμα.

Θα σου πω ένα ανέκδοτο:
Ένας πτηνοτρόφος, δυσαρεστημένος με την παραγωγικότητα του κοπαδιού του, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει λίγη ψυχολογία με τις κότες του. Αγόρασε λοιπόν έναν ζωηρόχρωμο παπαγάλο που μιλούσε και τον έβαλε στην αυλή του κοτετσιού. Όπως ήταν φυσικό, οι κότες συμπάθησαν αμέσως τον όμορφο επισκέπτη, του έδειξαν με χαρωπά κακαρίσματα πού θα βρει την πιο καλή τροφή και γενικά τον ακολουθούσαν παντού σαν μια παρέα κοριτσιών στην εφηβία που ακολουθεί κάποιον σταρ του τραγουδιού. Προς μεγάλη χαρά του αγρότη, βελτιώθηκε ακόμη και η παραγωγή τους σε αυγά.

Ο κόκορας του κοτετσιού ζήλευε φυσικά που τον αγνοούσε το χαρέμι του κι έτσι στράφηκε εναντίον του ελκυστικού παρείσακτου, του επιτέθηκε με το ράμφος και τα νύχια, ξεριζώνοντάς του ένα-ένα τα κόκκινα και πράσινα φτερά του. Τότε ο φοβισμένος παπαγάλος φώναξε γεμάτος ταραχή, ΄΄Σταματήστε, κύριε! Στο κάτω-κάτω, βρίσκομαι εδώ μόνο με την ιδιότητα του καθηγητή ξένων γλωσσών!΄΄

Πολλοί άνθρωποι ζουν τη ζωή τους σαν καθηγητές ξένων γλωσσών. Είναι το πιο ψεύτικο είδος ζωής. Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται καμία γλώσσα΄ σου είναι διαθέσιμη σε ένα επίπεδο μη λεκτικό. Το φεγγάρι βρίσκεται εκεί΄ δεν χρειάζεται κύπελλο και νερό, δεν χρειάζεται κανένα άλλο διάμεσο. Πρέπει απλώς να το κοιτάξεις΄ πρόκειται για μια μη λεκτική επικοινωνία. Ολόκληρη η ζωή είναι διαθέσιμη - πρέπει να μάθεις να επικοινωνείς μη λεκτικά μαζί της.

Αυτό ακριβώς είναι ο διαλογισμός - να βρεθείς στον χώρο εκείνο όπου δεν παρεμβαίνει η γλώσσα, όπου οι έννοιες που έχεις μάθει δεν παρεμβάλλονται ανάμεσα σε σένα και το πραγματικό.

Osho, The Art of Dying, Ομιλία #1

Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά: κάνε κλικ εδώ