Ο Τζοσού είδε έναν μοναχό και τον ρώτησε, ΄΄Σε έχω ξαναδεί;΄΄
Ο άνθωπος είπε, ΄΄Όχι, κύριε, δεν υπάρχει πιθανότητα. Έρχομαι για πρώτη φορά, είμαι ξένος, δεν μπορεί να με έχεις ξαναδεί.΄΄
Ο Τζοσού είπε, ΄΄Εντάξει, τότε πιες ένα τσάι.΄΄ Μετά ρώτησε έναν άλλο μοναχό, ΄΄Σε έχω ξαναδεί;΄΄
Ο μοναχός είπε, ΄΄Μάλιστα, κύριε, πρέπει να με έχεις δει. Πάντοτε εδώ ήμουν΄ δεν είμαι ξένος.΄΄
Ο μοναχός πρέπει να ήταν μαθητής του Τζοσού και ο Τζοσού είπε, ΄΄Εντάξει, τότε πιες ένα τσάι.΄΄

Ο διευθυντής του μοναστηριού είχε απορήσει: σε δυο διαφορετικούς ανθρώπους, που απαντούσαν με διαφορετικό τρόπο, χρειαζόντουσαν δυο διαφορετικές απαντήσεις. Όμως ο Τζοσού απάντησε με τον ίδιο τρόπο στον ξένο και στον φίλο, σε εκείνον που είχε έρθει για πρώτη φορά και σε εκείνον που βρισκόταν πάντοτε εκεί. Στον άγνωστο και στον γνωστό ο Τζοσού απάντησε με τον ίδιο τρόπο. Δεν έκανε καμιά διάκριση, καμιά απολύτως. Δεν είπε, ΄΄Είσαι ξένος. Καλωσόρισες! Πιες ένα τσάι.΄΄ Δεν είπε στον άλλο, ΄΄Πάντοτε εδώ ήσουν, δεν υπάρχει λοιπόν ανάγκη να πιεις ένα τσάι.΄΄ Ούτε είπε, ΄΄Πάντοτε εδώ ήσουν, επομένως δεν υπάρχει λόγος να απαντήσεις.΄΄

Η οικειότητα δημιουργεί πλήξη΄ δεν προσλαμβάνεις ποτέ το οικείο πράγμα. Δεν κοιτάς ποτέ τη γυναίκα σου. Είναι μαζί σου εδώ και πάρα πολλά χρόνια κι έχεις ξεχάσει τελείως ότι υπάρχει. Ποιο είναι το πρόσωπο της γυναίκας σου; Την έχεις κοιτάξει πρόσφατα; Μπορεί να έχεις ξεχάσει τελείως το πρόσωπό της. Αν κλείσεις τα μάτια σου και διαλογιστείς και θυμηθείς, μπορεί να θυμηθείς το πρόσωπο το οποίο κοίταξες την πρώτη φορά. Η γυναίκα σου όμως υπήρξε ρευστή, ποτάμι που αλλάζει συνεχώς. Το πρόσωπο έχει αλλάξει΄ τώρα έχει γεράσει. Το ποτάμι κυλούσε συνεχώς, τώρα έχει φτάσει σε κάποιες στροφές΄ το σώμα έχει αλλάξει. Την έχεις κοιτάξει πρόσφατα; Η γυναίκα σου είναι τόσο οικεία που δεν υπάρχει λόγος να την κοιτάς. Κοιτάμε κάτι που δεν είναι οικείο΄ κοιτάμε κάτι που μας φαίνεται παράξενο. Λένε ότι η οικειότητα φέρνει την περιφρόνηση: όχι, φέρνει την πλήξη.

Έχω ακούσει ένα ανέκδοτο:
Δυο επιχειρηματίες, πολύ πλούσιοι, ξεκουράζονταν στην παραλία του Μαϊάμι. Ήταν ξαπλωμένοι κάτω, έκαναν ηλιοθεραπεία. Είπε ο ένας, ΄΄Δεν μπορώ να καταλάβω τι βρίσκει ο κόσμος στην Ελίζαμπεθ Τέηλορ, την ηθοποιό. Δεν καταλαβαίνω τι της βρίσκουν οι άνθρωποι, γιατί τρελαίνονται τόσο για κείνην. Τι έχει; Αν αφαιρέσεις τα μάτια της, αν αφαιρέσεις τα μαλλιά της, αν αφαιρέσεις τα χείλια της, αν αφαιρέσεις τη σιλουέτα της, τι απομένει, τι θα έχεις;΄΄
Ο άλλος άνθρωπος μουρμούρισε, έγινε λυπημένος και απάντησε, ΄΄Η γυναίκα μου, να τι απομένει.΄΄

Σε αυτό έχει μετατραπεί η γυναίκα σου, ο άντρας σου΄ δεν απομένει τίποτε. Λόγω της οικειότητας, έχουν εξαφανιστεί τα πάντα. Ο άντρας σου είναι φάντασμα΄ η γυναίκα σου είναι φάντασμα, χωρίς σιλουέτα, χωρίς χείλη, χωρίς μάτια, απλώς ένα άσχημο φαινόμενο. Δεν ήταν πάντοτε έτσι αυτό. Την ερωτεύτηκες κάποτε αυτή τη γυναίκα. Εκείνη η στιγμή δεν υπάρχει πια, τώρα δεν την κοιτάς καθόλου. Οι σύζυγοι αποφεύγουν να κοιτάξουν ο ένας τον άλλο. Έχω μείνει σε πολλές οικογένειες και παρατήρησα ότι οι σύζυγοι αποφεύγουν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο. Έχουν δημιουργήσει πολλά παιγνίδια ώστε να αποφεύγουν να κοιτούν΄ είναι πάντοτε ανήσυχοι όταν μένουν μόνοι. Οι επισκέπτες είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι΄ μπορούν να κοιτούν και οι δυο τον επισκέπτη και να αποφεύγουν ο ένας τον άλλο.

Ο Τζοσού δείχνει να είναι τελείως διαφορετικός, αφού συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σε κάποιο ξένο και σε κάποιο φίλο. Ο μοναχός είπε, ΄΄Πάντοτε εδώ ήμουν, κύριε, με ξέρεις καλά.΄΄ Και ο Τζοσού είπε, ΄΄Τότε πιες ένα τσάι.΄΄ Ο διευθυντής δεν μπορούσε να καταλάβει. Οι διευθυντές είναι πάντοτε ανόητοι΄ για να διευθύνεις χρειάζεσαι έναν ανόητο νου. Και ένας διευθυντής δεν μπορεί ποτέ να είναι βαθιά διαλογιστικός. Είναι δύσκολο: πρέπει να είναι μαθηματικός, υπολογιστικός΄ πρέπει να βλέπει τον κόσμο και να διευθετεί τα πράγματα αντίστοιχα. Ο διευθυντής αναστατώθηκε. Τι είναι τούτο; Τι συμβαίνει; Φαίνεται παράλογο πράγμα. Είναι εντάξει να προσφέρεις ένα φλιτζάνι τσάι σε ένα ξένο, αλλά σε αυτόν τον μαθητή που είναι πάντοτε εδώ; Ρώτησε λοιπόν, ΄΄Γιατί απαντάς με τον ίδιο τρόπο σε διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικές ερωτήσεις;΄΄

Ο Τζοσού τον κάλεσε με δυνατή φωνή, ΄΄Διευθυντή, είσαι εδώ;΄΄
Ο διευθυντής είπε, ΄΄Μάλιστα, κύριε, φυσικά είμαι εδώ.΄΄
Και ο Τζοσού είπε, ΄΄Τότε πιες ένα τσάι.΄΄
Αυτή η φωναχτή ερώτηση, ΄΄Διευθυντή, είσαι εδώ;΄΄ είναι για να καλέσει την παρουσία του, την επίγνωσή του.