Κάθε γεγονός που συμβαίνει έχει τη δική του χιουμοριστική πλευρά, απλώς χρειάζεται να έχεις την αίσθηση του χιούμορ. Καμιά θρησκεία δεν αποδέχτηκε ως σχετική ιδιότητα την αίσθηση του χιούμορ. Θέλω να είναι η αίσθηση του χιούμορ μια θεμελιώδης ιδιότητα του καλού ανθρώπου, του ηθικού ανθρώπου, του θρησκευόμενου ανθρώπου. Και δεν απαιτείται να κοιτάξεις πάρα πολύ΄ δοκίμασε απλώς να το δεις και παντού…

Ταξίδευα κάποτε με ένα λεωφορείο όταν ήμουν φοιτητής. Ο εισπράκτορας είχε πρόβλημα, διότι υπήρχαν τριάντα ένας επιβάτες κι εκείνος είχε τα χρήματα για τριάντα εισιτήρια. Ρωτούσε λοιπόν, ΄Ποιος είναι εκείνος που δεν έδωσε χρήματα;΄ Κανείς δεν μιλούσε. Είπε, ΄Παράξενο αυτό΄ πώς θα τον βρω τώρα;΄
΄΄Του είπα, ΄Κάνε το εξής: Πες στον οδηγό να σταματήσει το λεωφορείο και πες στον κόσμο ότι αν δεν το παραδεχτεί αυτός που δεν έχει πληρώσει, το λεωφορείο δεν θα ξεκινήσει.΄
Εκείνος είπε, ΄Σωστά.΄ Το λεωφορείο σταμάτησε. Όλοι κοιτάζονταν μεταξύ τους, τι να κάνουν τώρα; Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο άνθρωπος… Τελικά, σηκώθηκε κάποιος και είπε, ΄Συγχωρήστε με, εγώ είμαι εκείνος που δεν έδωσε χρήματα. Ορίστε τα. ΄
Ο εισπράκτορας ρώτησε, ΄Πώς λέγεσαι;΄
Εκείνος είπε, ΄Λέγομαι Ατσελάλ.΄ Ατσελάλ σημαίνει ΄καλός άνθρωπος.΄

Και μου έκανε εντύπωση πως μέσα σε τριάντα ανθρώπους δεν βρέθηκε κανένας να γελάσει! Όταν είπε ΄Ατσελάλ,΄ δεν μπορούσα να το πιστέψω – ένας ΄καλός άνθρωπος΄ να κάνει κάτι τέτοιο… και κανείς δεν έβλεπε το αστείο του πράγματος.

Η σοβαρότητα έχει γίνει σχεδόν μέρος των οστών και του αίματός μας. Θα χρειαστεί να καταβάλεις κάποια προσπάθεια για να απαλλαγείς από τη σοβαρότητα και θα πρέπει να είσαι σε επιφυλακή – όπου βρίσκεις κάτι αστείο που συμβαίνει, μην χάνεις την ευκαιρία. Υπάρχουν παντού άνθρωποι που γλιστρούν πάνω σε μπανανόφλουδες – απλώς δεν τους κοιτάζει κανένας. Μάλιστα θεωρείται έλλειψη ευγένειας. Δεν είναι έτσι, γιατί μόνο οι μπούφοι πατάνε μπανανόφλουδες.

Για το γέλιο χρειάζεται μεγάλη μάθηση και το γέλιο αποτελεί μεγάλο φάρμακο. Μπορεί να γιατρέψει πολλές από τις εντάσεις σου, τα άγχη, τις ανησυχίες΄ όλη η ενέργεια μπορεί να κυλήσει και να μπει στο γέλιο. Δεν υπάρχει λόγος να βρεις κάποιο γεγονός, κάποια αιτία.

Στις κατασκηνώσεις μου του διαλογισμού είχα ένα διαλογισμό του γέλιου: χωρίς κανένα λόγο, ο άνθρωποι κάθονταν κι άρχιζαν να γελούν. Στην αρχή αισθάνονταν κάπως αμήχανοι που δεν υπήρχε κανείς λόγος – όταν όμως όλοι κάνουν το ίδιο… άρχιζαν κι εκείνοι. Μετά από λίγο γελούσαν όλοι πάρα πολύ, οι άνθρωποι κυλιόντουσαν στο έδαφος. Γελούσαν για το ίδιο το γεγονός ότι γελούσε τόσος πολύς κόσμος χωρίς κανένα λόγο΄ δεν υπήρχε τίποτε, δεν τους είχαν πει ούτε καν ένα ανέκδοτο. Και συνεχιζόταν κατά κύματα.

Δεν βλάπτει λοιπόν… ακόμη κι όταν είσαι καθισμένος μέσα στο δωμάτιό σου, κλείσε την πόρτα και πέρασε μια ώρα με απλό γέλιο. Γέλα με τον εαυτό σου. Πάντως μάθε να γελάς. Η σοβαρότητα είναι αμαρτία και είναι και αρρώστια. Το γέλιο έχει τεράστια ομορφιά, μια ελαφράδα. Θα σου φέρει ελαφράδα και θα σου δώσει φτερά να πετάς. Και η ζωή είναι τόσο πολύ γεμάτη από ευκαιρίες. Σου χρειάζεται απλώς αυτή η ευαισθησία. Και δημιούργησε ευκαιρίες για να γελούν κι οι άλλοι. Το γέλιο θα πρέπει να είναι μια από τις ιδιότητες του ανθρώπου με την πιο μεγάλη αξία και αναγνώριση – γιατί μόνο ο άνθρωπος μπορεί και γελάει, κανένα ζώο δεν έχει την ικανότητα αυτή. Επειδή είναι κάτι το ανθρώπινο, θα πρέπει να ανήκει στην ανώτατη κατηγορία. Αν το καταπιέζεις, καταστρέφεις μια ανθρώπινη ιδιότητα.