Κάπως όμως, ήδη από την παιδική ηλικία, μας σακατεύουν. Κόβονται οι ρίζες μας στην καρδιά. Μας αναγκάζουν να πάμε προς το κεφάλι και δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε προς την καρδιά. Είναι κάτι που το έχει υποστεί πολύ καιρό η ανθρωπότητα, είναι μια καταστροφή - το ότι δεν έχει ακόμη γίνει ο άνθρωπος ικανός να ζει με αγάπη.

Υπάρχουν λόγοι:
Η αγάπη είναι ριψοκίνδυνη. Αν αγαπάς, προχωρείς σε κινδύνους - διότι δεν μπορείς να την ελέγχεις, δεν είναι ασφαλής. Δεν είναι του χεριού σου. Είναι απρόβλεπτη: κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει. Προχωρεί κανείς μέσα σε απόλυτο σκοτάδι, όμως οι ρίζες μόνο μέσα στο σκοτάδι μεγαλώνουν. Αν φοβηθούν το σκοτάδι οι ρίζες ενός δέντρου και δεν προχωρούν υπόγεια, το δέντρο θα πεθάνει. Χρειάζεται να πηγαίνουν μέσα στο σκοτάδι. Χρειάζεται να βρουν το δρόμο τους προς τα βαθύτερα στρώματα τής γης, όπου θα μπορέσουν να βρουν πηγές νερού, τροφή.

Η καρδιά είναι το σκοτεινότερο μέρος της ύπαρξής σου. Είναι σαν τη σκοτεινή νύχτα. Είναι μια μητρική κοιλιά για σένα, είναι η γη σου. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι φοβούνται να πάνε στο σκοτάδι΄ θέλουν να μένουν στο φως. Τουλάχιστον βλέπεις πού είσαι και τι θα συμβεί. Είσαι ασφαλής, εξασφαλισμένος. Όταν προχωρείς στην αγάπη, δεν μπορείς να υπολογίσεις τις πιθανότητες, δεν μπορείς να υπολογίσεις τα αποτελέσματα. Δεν μπορείς να έχεις ως προσανατολισμό σου τα αποτελέσματα. Για την αγάπη, το μέλλον δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο το παρόν. Μπορείς να βρίσκεσαι στην τωρινή στιγμή, αλλά δεν μπορείς να σκέφτεσαι τίποτα για την επόμενη. Με την αγάπη δεν είναι δυνατό να προγραμματίζεις.

Η κοινωνία, ο πολιτισμός, η κουλτούρα, η εκκλησία, οι πάντες πιέζουν το μικρό παιδί να είναι πιο λογικό. Προσπαθούν να εστιάσουν τις διάφορες μορφές τής ενέργειάς του στο κεφάλι. Μόλις εστιαστούν οι μορφές ενέργειας στο κεφάλι, γίνεται πολύ δύσκολο να πέσεις πίσω στην καρδιά. Στην πραγματικότητα, κάθε παιδί γεννιέται με μεγάλη ενέργεια αγάπης. Το παιδί γεννιέται μέσα από ενέργεια αγάπης. Το παιδί είναι γεμάτο αγάπη, εμπιστοσύνη. Έχεις κοιτάξει μέσα στα μάτια ενός μικρού παιδιού; Πόση εμπιστοσύνη; Το παιδί μπορεί και εμπιστεύεται τα πάντα: το παιδί μπορεί να παίξει με ένα φίδι, το παιδί μπορεί να πάει με τον οποιοδήποτε. Το παιδί μπορεί να πλησιάσει τόσο πολύ τη φωτιά που ίσως να είναι επικίνδυνο - γιατί το παιδί δεν έχει μάθει ακόμη πώς να αμφισβητεί. Του διδάσκουμε λοιπόν την αμφισβήτηση, του διδάσκουμε το σκεπτικισμό, του διδάσκουμε τη λογική. Φαίνεται πως είναι μέτρα για την επιβίωση αυτά. Διδάσκουμε το φόβο, διδάσκουμε την προσοχή, διδάσκουμε την σύνεση, και όλα αυτά μαζί σκοτώνουν τη δυνατότητα για αγάπη.