Πώς συμβαίνει να αισθάνομαι το σώμα ανάλαφρο μετά από τη βαθιά και γρήγορη αναπνοή τού δυναμικού διαλογισμού;

Είναι αλήθεια ότι θα νιώσεις ανάλαφρο το σώμα μετά από αυτό το διαλογισμό. Έτσι θα είναι, διότι η επίγνωση που έχουμε για το σώμα μας είναι εκείνη του βάρους. Εκείνο που ονομάζουμε αίσθηση βάρους δεν είναι τίποτε άλλο από την επίγνωση του σώματος. Το σώμα το νιώθει βαρύ ένας άρρωστος άνθρωπος, ακόμη κι αν είναι πολύ λεπτός και νευρώδης. Αλλά ο υγιής άνθρωπος, ακόμη κι αν είναι πολύ βαρύς, μεταφέρει πολύ ανάλαφρα το σώμα του. Στην πραγματικότητα λοιπόν είναι η επίγνωση τού σώματός μας εκείνη που μας δίνει την αίσθηση ενός βάρους.

Και αποκτούμε επίγνωση τού σώματός μας μόνον όταν πονάει, όταν υποφέρει. Αποκτούμε επίγνωση των ποδιών μας όταν πονάνε. Αποκτούμε επίγνωση τού κεφαλιού μας όταν υπάρχει πονοκέφαλος. Αν δεν υπάρχει κανένας σωματικός πόνος, δεν έχουμε ποτέ επίγνωση τού σώματός μας. Η επίγνωση αυτή αποτελεί το μέτρο τού πόσο υποφέρουμε.
 

Εκείνος που δεν αισθάνεται ότι αποτελεί ένα σώμα, εκείνος που έχει μια αίσθηση ασώματης κατάστασης, είναι πράγματι ένας υγιής άνθρωπος. Κι αν ταυτίζεται με κάποιο συγκεκριμένο μέρος τού σώματός του, μπορεί να πει κανείς ότι το μέρος εκείνο τού σώματός του είναι άρρωστο.

Καθώς αυξάνεται η ποσότητα τού οξυγόνου και καθώς αφυπνίζεται η κουνταλίνι, θα αρχίσεις να έχεις εμπειρίες που δεν είναι του σώματος΄ ανήκουν στην ψυχή, στο άτμαν. Και λόγω αυτών των λεπτών εμπειριών, θα αισθάνεσαι ταυτόχρονα ελαφρύς, ένα ιδιαίτερο είδος απουσίας βάρους. Πολλοί άνθρωποι θα αισθανθούν σαν να αιωρούνται. Όχι ότι πράγματι αιωρούνται - το συμβάν μιας πραγματικής αιώρησης συμβαίνει σπάνια μόνο. Αλλά λόγω της αίσθησης μιας πλήρους απουσίας βάρους, αισθάνεσαι ότι αιωρείσαι στον αέρα. Αν ανοίξεις τα μάτια σου και κοιτάξεις, θα δεις ότι είσαι καθισμένος στο έδαφος. Γιατί όμως αυτή η αίσθηση ότι είσαι στον αέρα;

Το γεγονός είναι ότι ο νους μας, στα εσώτατα βάθη του, δεν γνωρίζει καμιά γλώσσα όπως αυτές που ξέρουμε. Γνωρίζει μόνο τη γλώσσα των εικόνων, των συμβόλων. Όταν λοιπόν βιώνεις την απουσία βάρους, την απόλυτη απουσία βάρους, ο νους σου το εκφράζει αυτό με τη γλώσσα των εικόνων. Δεν λέει λεκτικά πως πρόκειται για απουσία βάρους, το απεικονίζει τούτο σαν μια πράξη αιώρησης, νιώθει πως αιωρείσαι στον αέρα.
 

Γι΄αυτό ακριβώς τα όνειρά μας τη νύχτα έχουν μόνο εικόνες και σχεδόν καθόλου λέξεις. Ο ονειρευόμενος νους χρειάζεται να μεταμορφώνει τα πάντα σε εικόνες - συμπεριλαμβανομένων των εμπειριών και των σκέψεων. Γι΄αυτό το λόγο, όταν ξυπνάμε το πρωί, βλέπουμε πως είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τα ίδια μας τα όνειρα. Η γλώσσα που ξέρουμε και που χρησιμοποιούμε τις ώρες που είμαστε ξύπνιοι διαφέρει εντελώς από την εικονική γλώσσα των ονείρων. Είναι οι δυο τους εντελώς ξένες η μια προς την άλλη κι επομένως χρειαζόμαστε σπουδαίους διερμηνείς, με τη μορφή των πουντίτ, των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων, για να μας τα ερμηνεύσουν. Δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτούς.

Τώρα λοιπόν, κάποιος είναι φιλόδοξος. Πώς θα εκφράσει τη φιλοδοξία του όταν βλέπει όνειρο; Θα μεταβληθεί σε πουλί που πετάει ψηλά στον ουρανό. Τότε θα βρίσκεται στην κορυφή των πάντων, αφήνοντας πίσω του τον κόσμο όλο. Η φιλοδοξία παίρνει στα όνειρα την μορφή των πτήσεων - ονειρεύεται κανείς ότι πετάει αδιάκοπα. Όλοι οι φιλόδοξοι άνθρωποι βλέπουν στον ύπνο τους ότι πετούν. Αλλά η λέξη φιλοδοξία δεν βρίσκει ποτέ θέση μέσα στα όνειρα. Έτσι, όταν ξυπνήσει το πρωί ο άνθρωπος, αναρωτιέται γιατί πετούσε στο όνειρό του. Πρόκειται για τη φιλοδοξία του που μετατράπηκε σε πουλί που πετάει μέσα στο όνειρο.
 

Πράγματι η απουσία βάρους μπορεί να απεικονιστεί μόνο ως ανύψωση στον αέρα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και μόνο καμιά φορά σπανίως το σώμα πραγματικά ανυψώνεται σε κατάσταση ακραίας απουσίας βάρους.