Το σώμα σου έχει τη δική του σοφία΄ περιέχει τη σοφία των αιώνων μέσα στα κύτταρά του.

Το σώμα σου αισθάνεται πείνα κι εσύ κάνεις νηστεία, διότι η θρησκεία σου λέει ότι αυτή την ημέρα πρέπει να κάνεις νηστεία΄ και το σώμα σου νιώθει πείνα. Δεν εμπιστεύεσαι τον οργανισμό σου, εμπιστεύεσαι ένα νεκρό κείμενο, επειδή μέσα σε κάποιο βιβλίο έγραψε κάποιος ότι την ημέρα αυτή πρέπει να κάνεις νηστεία, κι έτσι κάνεις νηστεία.

Άκουγε το σώμα σου. Υπάρχουν πράγματι μέρες που το σώμα λέει, ΄΄Κάνε νηστεία!΄΄ και τότε κάνε την. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να ακούς τις ιερές γραφές. Ο άνθρωπος που έγραψε εκείνη τη γραφή δεν την έγραψε έχοντας εσένα κατά νου, καθόλου μάλιστα. Δεν θα μπορούσε να σε έχει διανοηθεί. Δεν ήσουν παρών μπροστά του, δεν έγραφε για σένα. Είναι σαν να αρρωσταίνεις και να πηγαίνεις στο σπίτι κάποιου γιατρού που έχει πεθάνει και κοιτάς τις συνταγές του και βρίσκεις μια συνταγή κι αρχίζεις να ακολουθείς τη συνταγή. Η συνταγή εκείνη είχε γραφτεί για κάποιον άλλο, για κάποια άλλη αρρώστια, σε κάποια άλλη κατάσταση.

Να θυμάσαι να εμπιστεύεσαι τον οργανισμό σου. Όταν αισθάνεσαι πως το σώμα λέει να μην φας, σταμάτησε αμέσως. Όταν λέει το σώμα να φας, τότε μην σε νοιάζει αν λένε οι γραφές να κάνεις νηστεία ή όχι. Αν λέει το σώμα σου να τρως τρεις φορές την ημέρα, τότε πολύ καλά. Αν λέει να τρως μια φορά την ημέρα, πολύ καλά επίσης.
 

Βρίσκεσαι μέσα του΄ πρέπει να το σέβεσαι και πρέπει να το εμπιστεύεσαι.

Είναι ο ναός σου΄ αποτελεί ιεροσυλία να επιβάλλεις πράγματα πάνω στο σώμα σου. Δεν πρέπει να επιβάλλεται τίποτα για κανέναν άλλο λόγο! Και τούτο δεν θα σε διδάξει μόνο την εμπιστοσύνη στο σώμα σου, θα σε διδάξει, σιγά-σιγά, και την εμπιστοσύνη προς την ύπαρξη επίσης΄ γιατί το σώμα σου αποτελεί μέρος τής ύπαρξης. Τότε θα μεγαλώσει η εμπιστοσύνη σου και θα εμπιστεύεσαι τα δέντρα και τα αστέρια και το φεγγάρι και τον ήλιο και τους ωκεανούς: θα εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους.

Έχε εμπιστοσύνη στην καρδιά σου.

Σαννυάσιν είναι εκείνος που εμπιστεύεται τον δικό του οργανισμό και η εμπιστοσύνη εκείνη τον βοηθά να χαλαρώνει μέσα στο είναι του και τον βοηθά να χαλαρώνει μέσα στην ολότητα τής ύπαρξης. Φέρνει τούτο τη γενική αποδοχή τού εαυτού και των άλλων.

Διαφορετικά, βλέπεις τους ανθρώπους να είναι ξεριζωμένοι, σαν δέντρα που τα έχουν τραβήξει έξω από το χώμα. Πεθαίνουν, δεν είναι ζωντανά. Γι΄αυτό και δεν υπάρχει πολλή χαρά στη ζωή. Δεν βλέπεις την ποιότητα τού γέλιου΄ λείπει ο γιορτασμός.

Μέσα στο ίδιο σου το σώμα, μέσα στο ίδιο σου το είναι, τούτη ακριβώς τη στιγμή, βρίσκεται εκεί το θεϊκό στοιχείο΄ και δεν το έχεις γιορτάσει. Δεν μπορείς να γιορτάσεις.

Τότε μετατρέπεται σε κύμα παλιρροϊκό και απλώνεται σε ολόκληρη την ύπαρξη.