ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ
Ο άνθρωπος αποτελείται από τρία επίπεδα: το σώμα - το πιο oρατό΄ την ύπαρξη - το πιο αόρατο΄ και τον νου - ενδιαμέσως.
Τι είναι ο νους; Είναι όλος δανεισμένος, και δανεισμένος από διάφορες πηγές - από τους γονείς, από τους γείτονες, από τους δασκάλους, από τους ιερείς, από τις βιβλιοθήκες. Η πείνα του είναι ακόρεστη΄ καταπίνει συνεχώς κάθε είδους πληροφορίες. Οι πληροφορίες εκείνες μπορεί να είναι αντιφατικές, οι πληροφορίες εκείνες μπορεί να δημιουργούν ένταση, μπορεί να δημιουργούν έναν διχασμό - ή πολλούς διχασμούς. Αν μπορείς με κάποιο τρόπο να διατηρείς την ισορροπία σου, πρόκειται τότε για την κοινή παραφροσύνη. Παραφροσύνη υπάρχει, αλλά είναι ακριβώς η ίδια όπως και όλων των άλλων. Αν δεν πλησιάσεις από κοντά έναν άνθρωπο που είναι διανοητικά υγιής, δεν θα μπορέσεις να σκεφτείς ότι είσαι εσύ παράφρων.
Ο ρόλος τού ψυχοθεραπευτή είναι, όποτε πηγαίνει κάποιος πέρα από το όριο τής κοινής παραφροσύνης, να τον ξαναφέρνει πίσω. Δεν είναι εύκολη δουλειά. Παίρνει χρόνια και μόνο οι πολύ πλούσιοι έχουν αυτή την οικονομική δυνατότητα. Ακόμα και τότε, δεν είναι βέβαιη η επιτυχία, διότι ο άνθρωπος που σου κάνει θεραπεία καταπιέζει κι εκείνος τη δική του παραφροσύνη.
Η ψυχοθεραπεία δεν έχει κάνει και πολύ καλό στην ανθρωπότητα. Δεν μπορεί.
Η κατάσταση τού μη-νου είναι άγνωστη στη Δύση και μόνο στην κατάσταση τού μη-νου αποκτά κανείς επίγνωση αυτού που βρίσκεται πέρα από τον νου. . .
Για πρώτη φορά συνειδητοποιεί, ΄΄Εδώ είμαι. Δεν ήμουν εκεί σε εκείνον τον πολυσύχναστο χώρο, βρισκόμουν πάντοτε έξω από εκεί.΄΄
Ο διαλογισμός αποτελεί μια κατευθείαν διαδρομή προς το είναι. Προσπερνά τον νου. Και όταν έχεις ως κέντρο το είναι σου, ο νους, ο οποίος χοροπηδούσε εδώ κι εκεί κάνοντας πως είναι ο αφέντης σου, γίνεται ξαφνικά υποτακτικός΄ σωπαίνει αμέσως, αφήνει όλη του τη φασαρία. Και ένας άνθρωπος που έχει το είναι του μπορεί να χρησιμοποιεί το νου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που χρησιμοποιείς ένα μηχάνημα. Αν όμως αρχίσει το μηχάνημα να χρησιμοποιεί εσένα, η κατάσταση εκείνη είναι άσχημη.
Ο άνθρωπος πρέπει να θυμάται ότι είναι αφέντης τού σώματος και του νου του. Ασφαλώς ο αφέντης θα πρέπει να βρίσκεται πέρα και από τα δυο αυτά. Και το λέω τούτο με την δική μου εγκυρότητα: έτσι είναι. Μπορείς να παίξεις με την ψυχοθεραπεία και τις άλλες θεραπείες΄ πρόκειται για απλά παιγνίδια. Αν σου αρέσουν αυτά τα παιγνίδια, δεν βλάπτει. Είναι καλύτερα από το ποδόσφαιρο, δεν είναι όμως τίποτε περισσότερο από παιγνίδια. Και δεν πρόκειται να σου δώσουν μια καινούργια ζωή, δεν πρόκειται να σου δώσουν αυθεντική ευφυΐα, διαύγεια που να μπορεί να βλέπει κάθε πρόβλημα χωρίς το ερώτημα τού είτε/είτε.
Οι μέρες τής ψυχοθεραπείας είναι μετρημένες. Καθώς εξαπλώνεται ο διαλογισμός, η ψυχοθεραπεία θα αρχίσει να συρρικνώνεται. Αν μπορούμε να διαδώσουμε τον διαλογισμό σε ολόκληρη τη Γη, η ψυχοθεραπεία θα εξαφανιστεί. Δεν έχει καμιά χρησιμότητα και δεν έχει βοηθήσει κατά κανένα τρόπο.
Και όταν βρίσκεται πια ο αφέντης εκεί, ο νους παραδίδεται αμέσως. Με την παράδοση αυτή έρχεται η υγεία, διότι ο αφέντης βρίσκεται στη θέση του και ο υπηρέτης βρίσκεται στη θέση του΄ αποκαθίσταται η αρμονία. Και αν είσαι αρμονικός, αυτό ακριβώς σημαίνει υγεία.
