Όποιος έχει αυτιά μπορεί και ακούει, δεν είναι όμως απαραίτητο ότι μπορεί και αφουγκράζεται. Για να αφουγκράζεσαι, είναι απαραίτητο και κάτι άλλο, εκτός από το να έχεις αυτιά: ένα ορισμένο είδος σιωπής, γαλήνης, ειρήνης΄ να βρίσκεται πίσω από τα αυτιά η καρδιά, όχι ο νους.

Ο νους είναι που σε κάνει σχεδόν κουφό, παρόλο που δεν είσαι κουφός, γιατί ο νους φλυαρεί συνεχώς΄ είναι πολυλογάς.

Κάθισε πότε-πότε μέσα στο δωμάτιό σου, κλείσε τις πόρτες σου και σημείωνε κάπου όλα όσα έρχονται στο νου σου, για να δεις απλώς τι συμβαίνει εκεί μέσα.

Μην τα λογοκρίνεις, αφού δεν πρόκειται να τα δείξεις σε κανέναν, γράφε λοιπόν ακριβώς αυτά που έρχονται στο νου σου.

Θα σου κάνει εντύπωση: μέσα σε δέκα λεπτά μόνον, θα δεις ότι δεν είσαι στα καλά σου΄ ο νους σου είναι νους ενός ανθρώπου παράφρονα. Με κάποιο τρόπο τα καταφέρνεις, το καλύπτεις, δεν επιτρέπεις σε κανένα να ξέρει τι συμβαίνει μέσα σου. Και έχεις γίνει ειδικός σε αυτό, τόσο πολύ μάλιστα ώστε δεν είναι μόνο πως δεν επιτρέπεις στους άλλους να ξέρουν τι συμβαίνει μέσα στο νου σου, αλλά κι εσύ ο ίδιος δεν το βλέπεις. Και συνεχίζει ασταμάτητα, μπλα μπλα μπλα. Εξαιτίας αυτού του ασταμάτητου νου που κάνει θόρυβο, παρόλο που δεν είσαι κουφός, δεν μπορείς να ακούς. Απλώς έχεις αυτιά. Η ακρόαση χρειάζεται μια σιωπηλή επικοινωνία.