Ο άνθρωπος είναι φυλακισμένος μέσα στις λέξεις. Το όλο πρόβλημα του ανθρώπου είναι η γλώσσα. Κάτω από τη γλώσσα βρίσκεται ο κόσμος των ζώων και πέρα από τη γλώσσα βρίσκεται ο κόσμος των θεών. Ανάμεσα στους δυο βρίσκεται ο κόσμος του ανθρώπου, ο κόσμος της γλώσσας, των λέξεων΄ φιλοσοφίες, γραφές, θεωρίες και ιδεολογίες. Ο νους αποτελείται από λέξεις. Η λέξη είναι η πέτρα από την οποία φτιάχνεται το ανάκτορο του νου, είναι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο.

Σιγά-σιγά, χρειάζεται να εγκαταλείπει συνεχώς κανείς τις λέξεις και να μπει στη σιωπή. Και τούτο δεν είναι δύσκολο: μόλις αρχίσεις να προσπαθείς να προχωρήσεις προς τα εκεί, αρχίζει εκείνο να συμβαίνει. Η πραγματικότητα είναι πως όταν έχουν εξαφανιστεί όλες οι λέξεις, όταν δεν σκέφτεσαι αλλά απλώς είσαι… όταν δεν υπάρχει κανένα σύννεφο σκέψεων στον νου αλλά καθαρή μόνο επίγνωση, ασυννέφιαστη, ένας ανέφελος ουρανός. Όταν δεν υπάρχει καμιά σκέψη, δεν τρέμει τίποτα, δεν φυσά κανείς άνεμος, τα πάντα είναι ήρεμα και ήσυχα. Μέσα στην ησυχία αυτή, διεισδύει κανείς στην πραγματικότητα. Την πραγματικότητα δεν μπορείς να την σκεφτείς. Μπορείς να την δεις αλλά δεν μπορείς να την σκεφτείς. Αν την σκεφτείς, σημαίνει τούτο ότι απομακρύνεσαι από εκείνη, επειδή ό,τι και αν σκέφτεσαι θα είναι λάθος. Οι σκέψεις είναι λάθος πράγμα.

Βλέπεις ένα τριαντάφυλλο. Τι μπορείς να σκεφτείς σχετικά με τούτο; Τη στιγμή που θα πεις ότι είναι όμορφο, έχεις απομακρυνθεί από το τριαντάφυλλο, από το γεγονός του, από την πραγματικότητά του. Τώρα έχει μπει στη μέση ο νους, λέει ότι είναι όμορφο. Τώρα η λέξη όμορφο θα δημιουργήσει πολλούς άλλους συνειρμούς, θα αρχίσει μια αλυσίδα. Θα ξεχάσεις το λουλούδι, θα σκεφτείς τον άνθρωπο που κάποτε θεωρούσες όμορφο ή ένα ποίημα που θεωρούσες όμορφο. Το λουλούδι το έχεις ξεχάσει. Τώρα έχεις μπει μέσα σε μια σειρά σκέψεων. Είναι ατέλειωτη και δεν ξέρεις πού πρόκειται να καταλήξεις.

1) Όταν βρίσκεσαι κοντά σε ένα λουλούδι, μείνε απλώς μαζί του. Μην επιτρέπεις να μπει ανάμεσα σε σένα και το λουλούδι καμιά λέξη: δες αυτό που υπάρχει. Δες απλώς, γεμάτος εγρήγορση και επίγνωση, και βάλε στην άκρη όλες τις σκέψεις. Στο διάλειμμα αυτό, το τριαντάφυλλο θα σου αποκαλύψει την πραγματικότητά του. Γίνεται τότε αυτό διαλογισμός, διαλογισμός πάνω στο τριαντάφυλλο.

2) Διαλογίσου με το φεγγάρι. Διαλογίσου με το φίλο σου. Κοίταξε μέσα στα μάτια του και μη σκέφτεσαι.

3) Κοίτα μερικές φορές το πρόσωπό σου στον καθρέφτη και μην σκέφτεσαι΄ κοίταζε απλώς. Ας είναι δυνατό το κοίταγμα, ισχυρό, διεισδυτικό, όμως μην σκέφτεσαι.

Σιγά-σιγά, υπάρχουν διαστήματα σιωπής και τα διαστήματα αυτά φέρνουν καινούργια δροσιά μέσα στην ύπαρξή σου.