Η αδελφή μου είναι ετοιμοθάνατη. Ήταν πάντα δίπλα μου, όποτε χρειαζόμουν κάτι΄ τώρα που με χρειάζεται εκείνη, αισθάνομαι τελείως ανίσχυρος.

Όποτε αγαπάς κάποιον, νιώθεις τελείως ανίσχυρος. Αυτή την αγωνία έχει η αγάπη: δεν μπορείς να νιώσεις τι μπορείς να κάνεις. Θέλεις να κάνεις τα πάντα, θέλεις να δώσεις όλο το σύμπαν σε αυτόν που αγαπάς, αλλά τι μπορείς να κάνεις; Αν νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τούτο κι εκείνο, δεν έχεις ακόμα μια σχέση αγάπης. Η αγάπη είναι ανίσχυρη, τελείως ανίσχυρη, και το ανίσχυρο αυτό είναι η ομορφιά της, γιατί με το ανίσχυρο εκείνο παραδίνεσαι.

Αγάπα κάποιον και θα νιώθεις ανίσχυρος΄ μίσησε κάποιον και θα μπορείς κάτι να κάνεις. Αγάπα κάποιον και θα είσαι τελείως ανίσχυρος, διότι τι μπορείς να κάνεις; Ό,τι κι αν μπορείς να κάνεις δείχνει ασήμαντο και δίχως νόημα΄ δεν είναι ποτέ αρκετό. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα κι όταν αισθάνεται κανείς ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, αισθάνεται πως είναι ανίσχυρος. Όταν θέλει να κάνει τα πάντα και νιώθει ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, ο νους σταματά. Όταν είσαι έτσι ανίσχυρος, συμβαίνει η παράδοση. Είσαι άδειος. Γι΄αυτό και η αγάπη γίνεται ένας βαθύς διαλογισμός.
 

Η στιγμή του θανάτου κάποιου που αγάπησες βαθιά φέρνει το δικό σου θάνατο στο νου σου. Η στιγμή του θανάτου είναι μια μεγάλη αποκάλυψη. Σε κάνει να αισθάνεσαι ανήμπορος και ανίσχυρος. Σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχεις. Η ψευδαίσθηση πως υπάρχεις διαλύεται.

Ο καθένας θα συγκλονιζόταν, γιατί βλέπεις ξαφνικά ότι έχει εξαφανιστεί το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Είναι ετοιμοθάνατος κάποιος που αγαπάς: θα ήθελες να δώσεις και τη ζωή σου ακόμα, αλλά δεν μπορείς. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα΄ περιμένεις απλώς, νιώθοντας βαθιά ανήμπορος.

Η στιγμή εκείνη μπορεί να σε κάνει να έχεις κατάθλιψη. Η στιγμή εκείνη μπορεί να σε κάνει να λυπάσαι ή η στιγμή εκείνη μπορεί να σε στείλει σε ένα σπουδαίο ταξίδι για την αλήθεια... σε ένα σπουδαίο ταξίδι αναζήτησης. Τι είναι αυτή η ζωή; Αν έρχεται ο θάνατος και την παίρνει, τι είναι αυτή η ζωή; Τι νόημα έχει, αν είναι κανείς τόσο ανήμπορος μπροστά στο θάνατο; Και να θυμάσαι, οι πάντες βρίσκονται στο κρεβάτι τού ετοιμοθάνατου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Όλα τα κρεβάτια είναι νεκροκρέβατα, διότι μετά τη γέννηση μόνο ένα πράγμα είναι βέβαιο και αυτό είναι ο θάνατος.

Κάποιος πεθαίνει σήμερα, κάποιος αύριο και κάποιος μεθαύριο: πια είναι βασικά η διαφορά; Ο χρόνος δεν μπορεί να επιφέρει μεγάλη διαφορά. Ο χρόνος μπορεί απλώς να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ζωής, αλλά η ζωή που τελειώνει με το θάνατο δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η πραγματική ζωή. Μάλλον για όνειρο θα πρόκειται.

Η ζωή είναι αυθεντική μόνον όταν είναι αιώνια. Διαφορετικά, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο όνειρο και σε κείνο που αποκαλείς ζωή σου; Τη νύχτα, όταν κοιμάσαι βαθιά, το όνειρο είναι το ίδιο αληθινό όσο και οτιδήποτε άλλο, το ίδιο πραγματικό - ακόμη και πιο πραγματικό από ό,τι βλέπεις με ανοιχτά τα μάτια. Το πρωί πια έχει χαθεί, δεν απομένει ούτε ένα ίχνος. Το πρωί, όταν είσαι ξύπνιος, βλέπεις ότι επρόκειτο για όνειρο και όχι για την πραγματικότητα. Αυτό το όνειρο τής ζωής συνεχίζεται για λίγα χρόνια΄ τότε ξυπνάει κανείς ξαφνικά και όλη η ζωή αποδεικνύεται πως είναι ένα όνειρο.

Ο θάνατος αποτελεί μεγάλη αποκάλυψη. Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχε και η θρησκεία. Λόγω του θανάτου ακριβώς υπάρχει η θρησκεία. Λόγω του θανάτου ακριβώς γεννήθηκε ένας Βούδας. Όλοι οι βούδες γεννιούνται λόγω της συνειδητοποίησης του θανάτου.

Όταν πας και κάθεσαι δίπλα σε έναν ετοιμοθάνατο άνθρωπο, τον εαυτό σου να λυπάσαι. Βρίσκεσαι μέσα στο ίδιο πλοίο, στην ίδια θέση. Ο θάνατος θα χτυπήσει την πόρτα σου μια μέρα όπου να΄ναι. Να είσαι έτοιμος. Πριν χτυπήσει την πόρτα ο θάνατος, γύρισε στο σπίτι σου. Δεν πρέπει να σε βρει στη μέση΄ διαφορετικά, όλη αυτή η ζωή εξαφανίζεται σαν όνειρο και απομένεις να βρίσκεσαι μέσα σε τεράστια φτώχια, εσωτερική φτώχια.

Η ζωή, η πραγματική ζωή, δεν πεθαίνει ποτέ. Ποιος πεθαίνει λοιπόν; Πεθαίνεις εσύ. Πεθαίνει το ΄΄εγώ.΄΄ Το εγώ αποτελεί μέρος τού θανάτου΄ η ζωή όχι. Αν μπορείς λοιπόν να είσαι δίχως εγώ, τότε δεν υπάρχει θάνατος για σένα. Αν μπορέσεις να αφήσεις συνειδητά το εγώ, θα έχεις κατακτήσει τον θάνατο. Αν πραγματικά έχεις επίγνωση, μπορείς να το αφήσεις με ένα μόνον βήμα. Αν δεν έχεις και τόση επίγνωση, θα χρειαστεί να το αφήσεις σταδιακά. Αυτό εξαρτάται από εσένα. Αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: το εγώ χρειάζεται να το αφήσεις. Με την εξαφάνιση τού εγώ, εξαφανίζεται κι ο θάνατος. Όταν αφήνεις το εγώ, αφήνεις επίσης και το θάνατο.

Μην τον λυπάσαι τον ετοιμοθάνατο άνθρωπο, λυπήσου τον εαυτό σου. Άσε τον θάνατο να σε τριγυρίσει. Νιώσε τη γεύση του. Νιώσε ανίσχυρος, ανήμπορος. Ποιος νιώθει ανίσχυρος και ποιος νιώθει ανήμπορος; Το εγώ΄ διότι βλέπεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Θα ήθελες να την βοηθήσεις και δεν μπορείς. Θα ήθελες να επιβιώσει, αλλά δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Νιώσε όσο πιο βαθιά γίνεται ότι είσαι ανήμπορος και μέσα από την αδυναμία σου αυτή θα εμφανιστεί μια ορισμένη επίγνωση, μια προσευχητικότητα και διαλογισμός. Χρησιμοποίησε το θάνατο τού ανθρώπου αυτού΄ πρόκειται για μια ευκαιρία. Να χρησιμοποιείς τα πάντα ως μια ευκαιρία.

Μείνε στο πλευρό του. Κάθισε σιωπηλά και διαλογίσου. Ας γίνει ο θάνατός του ένας δείχτης για σένα, ώστε να μη συνεχίσεις να σπαταλάς τη ζωή σου. Θα συμβεί το ίδιο και σε σένα.