Μόνο αν παίρνεις αποφάσεις αποκτάς πιο πολλή επίγνωση, μόνο μέσω των αποφάσεων αποκρυσταλλώνεσαι όλο και πιο πολύ, μόνο μέσω των αποφάσεων γίνεσαι οξύνους. Αλλιώς, γίνεται κανείς νωθρός.

Οι άνθρωποι πηγαίνουν από τον ένα γκουρού στον άλλο, από τον ένα Δάσκαλο στον άλλο, από τον ένα ναό στον άλλο - όχι επειδή είναι σπουδαίοι αναζητητές, αλλά επειδή δεν είναι ικανοί να αποφασίσουν. Πηγαίνουν λοιπόν από τον ένα στον άλλο. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουν τη δέσμευση.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες σχέσεις των ανθρώπων: ο άντρας πάει από τη μια γυναίκα στην άλλη, αλλάζει συνεχώς. Ο κόσμος νομίζει πως πρόκειται για κάποιον σπουδαίο εραστή΄ καθόλου δεν είναι εραστής. Αποφεύγει, προσπαθεί να αποφύγει κάθε βαθιά συμμετοχή, γιατί με τη βαθιά συμμετοχή, πρέπει να αντιμετωπίσει προβλήματα και πρέπει να περάσει μέσα από πολύ πόνο. Παίζει λοιπόν εκ του ασφαλούς΄ φροντίζει να μην προχωρεί ποτέ σε βάθος με κανένα. Αν προχωρήσεις πολύ βαθιά, ίσως να μην μπορέσεις να επιστρέψεις εύκολα. Κι αν προχωρήσεις βαθιά με κάποιον, κάποιος τότε θα προχωρήσει βαθιά και με σένα΄ είναι πάντοτε κατ΄αναλογία αυτό. Αν προχωρήσω πολύ βαθιά με σένα, ο μόνος τρόπος είναι να σου επιτρέψω κι εσένα να προχωρήσεις το ίδιο βαθιά μαζί μου. Πρόκειται για ένα πάρε-δώσε, πρόκειται για μοίρασμα. Τότε ίσως να εμπλακεί κανείς υπερβολικά και θα είναι δύσκολο να δραπετεύσει κι ο πόνος ίσως να είναι πολύς. Μαθαίνουν λοιπόν οι άνθρωποι να παίζουν εκ του ασφαλούς: ας συναντηθούν απλώς οι επιφάνειες - βιαστικές ερωτικές σχέσεις. Πριν σε πιάσει κάποιος, τρέξε μακριά.

Αυτό συμβαίνει στο σύγχρονο κόσμο. Οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο ανώριμοι, τόσο παιδαριώδεις΄ χάνουν κάθε ωριμότητα.
 

Η ωριμότητα έρχεται μόνο όταν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τον πόνο της ύπαρξής σου΄ η ωριμότητα έρχεται μόνο όταν είσαι έτοιμος να δεχτείς την πρόκληση. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από την αγάπη.

Είναι η πιο μεγάλη πρόκληση στον κόσμο να ζεις ευτυχισμένα με έναν άλλο άνθρωπο. Είναι πολύ εύκολο να ζεις ειρηνικά μόνος σου, είναι πολύ δύσκολο να ζεις ειρηνικά μαζί με κάποιον άλλο, διότι συγκρούονται δυο κόσμοι, συναντιούνται δυο κόσμοι... τελείως διαφορετικοί κόσμοι. Πώς έλκονται μεταξύ τους; Επειδή είναι τελείως διαφορετικοί, αντίθετοι σχεδόν, τα άκρα αντίθετα.

Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ειρηνικός μέσα σε μια σχέση, αλλά αυτή είναι η πρόκληση. Αν ξεφύγεις από εκεί, ξεφεύγεις από την ωριμότητα. Αν προχωρήσεις εκεί, με όλο τον πόνο, αλλά συνεχίζεις εντούτοις να προχωράς εκεί, τότε σιγά-σιγά ο πόνος γίνεται ευλογία, η κατάρα γίνεται ευλογία.

Ο άλλος γίνεται σαν καθρέφτης για σένα. Μπορείς να δεις την δική σου ασχήμια μέσα από τον άλλο. Ο άλλος προκαλεί το ασυνείδητό σου, το φέρνει στην επιφάνεια.

Λέω πως είναι ευκολότερο, διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος - αλλά είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο, κοπιαστικό, διότι θα χρειαστεί να αλλάξεις μέσα από τούτο.

Κι όταν έρχεσαι σε ένα Δάσκαλο, βρίσκεται μπροστά σου μια ακόμη πιο μεγάλη πρόκληση: πρέπει να αποφασίσεις κι η απόφαση αφορά στο άγνωστο κι η απόφαση πρέπει να είναι ολική και απόλυτη, μη αναστρέψιμη. Δεν πρόκειται για παιδικό παιγνίδι΄ πρόκειται για ένα σημείο από όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Προβάλλει πολύ μεγάλη σύγκρουση. Μην αλλάζεις όμως συνεχώς, γιατί με αυτό τον τρόπο αποφεύγεις τον εαυτό σου. Και θα παραμείνεις μαλακός, θα παραμείνεις σαν μωρό. Δεν θα σου συμβεί η ωριμότητα...

Μόνο το άγνωστο θα πρέπει να σε προσκαλεί, γιατί δεν το έχεις ζήσει αυτό ακόμη΄ δεν έχεις μπει στην περιοχή εκείνη. Προχώρησε! Ίσως να συμβεί κάτι καινούργιο εκεί.

Αν όμως αποφασίζεις συνεχώς υπέρ του γνωστού, κινείσαι σε ένα κύκλο με το παρελθόν ξανά και ξανά. Το επαναλαμβάνες συνεχώς΄ έχεις γίνει ένας δίσκος γραμμοφώνου.

Και αποφάσιζε. Όσο πιο γρήγορα μπορείς, τόσο το καλύτερο. Η αναβολή είναι απλούστατα ανόητη. Αύριο πάλι θα πρέπει να αποφασίσεις, γιατί όχι σήμερα λοιπόν; Και νομίζεις ότι αύριο θα είσαι σοφότερος από σήμερα; Νομίζεις ότι αύριο θα είσαι ζωντανότερος από σήμερα; Νομίζεις ότι αύριο θα είσαι νεαρότερος από σήμερα, πιο φρέσκος από ό,τι σήμερα;

Αύριο θα είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία, το θάρρος σου θα είναι μικρότερο΄ αύριο θα είσαι πιο έμπειρος, η πονηριά σου θα είναι μεγαλύτερη΄ αύριο ο θάνατος θα έρθει πιο κοντά΄ θα αρχίσεις να ταλαντεύεσαι και να φοβάσαι περισσότερο. Μην αναβάλλεις ποτέ για αύριο. Και ποιος ξέρει; Το αύριο μπορεί να έρθει ή μπορεί και να μην έρθει. Αν πρέπει να αποφασίσεις, πρέπει να αποφασίσεις αυτήν ακριβώς τη στιγμή.