Από τα έξω, είμαστε χωρισμένοι ο ένας από τον άλλο΄ από τα μέσα, είμαστε ένα. Γι΄αυτό και η επίγνωση υπάρχει σε όλους. Δεν σημαίνει αυτό ότι υπάρχει στο εξωτερικό σου. Σημαίνει απλώς ότι υπάρχει μόνο η επίγνωση, υπάρχει μόνο η συνειδητότητα: δεν υπάρχει πλέον διάκριση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού.

Η διάκριση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού δημιουργείται διότι υπάρχει ο νους που διαιρεί τα πράγματα, που κάνει τα πράγματα να είναι εξωτερικά και εσωτερικά. Με την επίγνωση, ο νους εξαφανίζεται και μαζί του χάνεται και η διάκριση εσωτερικού και εξωτερικού. Υπάρχει μόνο μια ενιαία κατάσταση.

Επί χιλιάδες χρόνια στην Ινδία οι άνθρωποι δουλεύουν πάνω στο ίδιο πρόβλημα και δεν λένε καν, ΄΄Απομένει η ενιαία κατάσταση,΄΄ λόγω μιας δυσκολίας της λογικής΄ αν υπάρχει το ένα, σημαίνει τούτο ότι πρέπει να υπάρχει και το δυο, πρέπει να υπάρχει και το τρία. Δεν μπορεί να υπάρχει το ένα χωρίς ολόκληρο το φάσμα των αριθμών. Τι νόημα θα έχει το ΄ένα΄; Αν δεν υπάρχει το δυο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ, εννέα, δέκα, τότε τι νόημα θα έχει το ΄ένα΄; Δεν θα έχει κανένα νόημα.

Στην Ινδία λοιπόν δεν λένε, ΄΄Απομένει μόνο η ενιαία κατάσταση.΄΄ Λένε, ΄΄Εκείνο που απομένει είναι μη δυϊκό,΄΄ που είναι ένας απλός πλάγιος τρόπος για να μη πιαστείς μέσα στη δυσκολία τής λογικής. Εκείνο που απομένει είναι ένα μη δυϊκό φαινόμενο. Δεν είναι δυο. Δεν λένε πως είναι ένα΄ λένε πως δεν είναι πια διαιρεμένο. Και νομίζω ότι έχουν κάποια ενόραση ως προς αυτό.

Όταν λες ΄μη δυϊκό,΄ δεν υπονοούνται οι άλλοι αριθμοί. Όταν όμως λες ΄ένα΄, τότε υπονοούνται οι άλλοι αριθμοί. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να τρελαθείς΄ έχε απλώς επίγνωση και μην σε απασχολεί το τι βρίσκεται μέσα και τι βρίσκεται απέξω. Η επίγνωσή σου θα σε κάνει να δεις καθαρά ότι πρόκειται για μια μη δυϊκή ύπαρξη: τίποτε δεν βρίσκεται μέσα, τίποτε δεν βρίσκεται απέξω.

Στη Τζαϊπούρ τής Ινδίας υπάρχει ένα παλάτι που το έφτιαξε ένας βασιλιάς μύστης. Ήταν πραγματικά σπουδαίος αρχιτέκτονας΄ έκανε το σχέδιο τής Τζαϊπούρ. Λεγόταν Τζάι Σινγκ΄ από εκεί και το όνομα της πόλης. Η Τζαϊπούρ είναι η μόνη πόλη με σχεδιασμό στην Ινδία, και μάλιστα με έναν τόσο όμορφο σχεδιασμό! Η ιδέα του ήταν να ξεπεράσει και το Παρίσι και θα το είχε καταφέρει, όμως πέθανε. Η πόλη παρέμεινε ανολοκλήρωτη, αλλά ακόμη και η ανολοκλήρωτη πόλη δίνει την αίσθηση ότι βρισκόταν εκείνος στη σωστή κατεύθυνση για να νικήσει το Παρίσι.

Είχε ένα μόνο χρώμα, το κόκκινο χρώμα τού σαννυάσιν΄ μια ολόκληρη πόλη από κόκκινη πέτρα. Όλα τα σπίτια, όλα τα καταστήματα, ήταν φτιαγμένα ακριβώς το ίδιο, για να σου δώσουν την αίσθηση ότι όλα είναι ένα: και ούτε υπάρχει η δυνατότητα για δυο. Και οι δρόμοι είναι πολύ όμορφοι. Ακριβώς στη μέση των δρόμων υπάρχουν πολύ σκιερά δέντρα - οι δρόμοι έχουν αρκετό φάρδος - και τα πεζοδρόμια και από τις δυο μεριές είναι σκεπασμένα, έτσι ώστε δεν χρειάζεται να περπατάς με ομπρέλα την εποχή των βροχών... ή με ομπρέλα στον καυτό ήλιο. Δεν χρειάζεσαι ομπρέλα στη Τζαϊπούρ. Και τα πάντα είναι ακριβώς τα ίδια, φτιαγμένα από την ίδια κόκκινη πέτρα.

Ο άνθρωπος εκείνος προσπαθούσε να φτιάξει μια πόλη που να μην έχει κανενός είδους διαφορές. Ένα μόνο δέντρο χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους δρόμους, που είχαν μήκος χιλιομέτρων. Μόνο ένα χρώμα, μόνο μια πέτρα χρησιμοποιήθηκε και ο ίδιος σχεδιασμός - πολύ όμορφος σχεδιασμός.

Έφτιαξε ένα ναό από κόκκινη πέτρα εξωτερικά και εσωτερικά είναι φτιαγμένος από μικρούς καθρέφτες. Όταν λοιπόν μπαίνεις μέσα, βλέπεις τον εαυτό σου να αντικατοπτρίζεται πάνω σε εκατομμύρια καθρέφτες. Εσύ είσαι ένας, αλλά οι αντικατοπτρισμοί σου είναι εκατομμύρια.

Λένε ότι μπήκε κάποτε μέσα ένας σκύλος και σκοτώθηκε στη διάρκεια τής νύχτας. Δεν ήταν κανένας εκεί: ο φύλακας είχε φύγει από το ναό, τον είχε κλειδώσει, και ο σκύλος έμεινε μέσα. Γαύγιζε τους σκύλους... εκατομμύρια σκύλους. Και πηδούσε από τη μια μεριά στην άλλη μεριά και χτυπούσε πάνω στους τοίχους. Και όλοι εκείνοι οι σκύλοι γαύγιζαν... Καταλαβαίνεις τι θα συνέβη στον καημένο το σκύλο: όλη τη νύχτα γαύγιζε και καυγάδιζε και σκοτώθηκε χτυπώντας τον εαυτό του πάνω στους τοίχους.

Το πρωί, όταν άνοιξαν την πόρτα, βρήκαν το σκύλο νεκρό και το αίμα του βρισκόταν παντού στο χώρο - πάνω στους τοίχους - και οι γείτονες είπαν, ΄΄Όλη τη νύχτα αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει. Αυτός ο σκύλος γαύγιζε συνέχεια.΄΄

Ο σκύλος πρέπει να ήταν διανοούμενος. Είναι φυσικό να σκέφτηκε, ΄΄Τόσα πολλά σκυλιά, Θεέ μου! Είμαι μόνος και είναι νύχτα και οι πόρτες είναι κλειστές και με περιτριγυρίζουν όλα αυτά τα σκυλιά... θα με σκοτώσουν!΄΄ Και σκοτώθηκε από μόνος του΄ δεν υπήρχε κανείς άλλος σκύλος.

Πρόκειται για μια βασική και ουσιαστική κατανόηση τού μυστικισμού: οι άνθρωποι που βλέπουμε τριγύρω είναι απλώς αντικατοπτρισμοί μας. Γαυγίζουμε ο ένας τον άλλο δίχως λόγο, καυγαδίζουμε δίχως λόγο, φοβόμαστε ο ένας τον άλλο δίχως λόγο. Υπάρχει τόσος πολύς φόβος που συγκεντρώνουμε πυρηνικά όπλα ο ένας εναντίον του άλλου - και πρόκειται για έναν μόνο σκύλο και όλοι οι άλλοι είναι απλώς αντικατοπτρισμοί.

Με το τρόπο που πέθανε ο σκύλος, υπάρχει κάθε πιθανότητα ότι θα πεθάνει και ο άνθρωπος με τον ίδιο τρόπο. Και ενάντια σε ποιον; Ενάντια στους ίδιους του τους αντικατοπτρισμούς.