Ο κυκλώνας έφυγε και θα είσαι τώρα επικεντρωμένος, επικεντρωμένος όπως δεν υπήρξες ποτέ πριν. Κι όταν μάθεις την τέχνη πώς να αφήνεις τα πράγματα να συμβαίνουν, θα γνωρίζεις ένα από τα βασικά κλειδιά που ανοίγει όλες τις εσωτερικές πύλες. Τότε όπως κι αν είναι τα πράγματα, άφησέ τα να είναι΄ μην τα αποφεύγεις.

Αν για τρεις μόνο μήνες μπορείς να είσαι τελείως μόνος, μέσα σε ολική σιωπή, χωρίς να παλεύεις με τίποτα, αφήνοντας τα πάντα να συμβαίνουν, ό,τι κι αν είναι, μέσα σε τρεις μήνες το παλιό θα φύγει και θα υπάρξει το καινούργιο. Το μυστικό όμως είναι να του επιτρέπεις να συμβαίνει... όσο φόβο και πόνο κι αν προκαλεί, όσο φαινομενικά επικίνδυνο και σαν θάνατος κι αν είναι.

Θα έρθουν πολλές στιγμές που θα αισθάνεσαι σαν να πρόκειται να τρελαθείς αν δεν κάνεις κάτι και θα αρχίσεις άθελά σου να κάνεις κάτι. Μπορεί να ξέρεις ότι δεν γίνεται να κάνεις τίποτα, αλλά δεν θα έχεις τον έλεγχο και θα αρχίσεις να κάνεις κάτι.

Είναι ακριβώς σαν να περνάς από ένα σκοτεινό δρόμο τη νύχτα, τα μεσάνυχτα, και νιώθεις φόβο γιατί δεν υπάρχει κανείς τριγύρω κι η νύχτα είναι σκοτεινή κι ο δρόμος σού είναι άγνωστος - κι έτσι αρχίζεις να σφυρίζεις. Τι μπορεί να κάνει το σφύριγμα; Ξέρεις πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αρχίζεις μετά να λες ένα τραγούδι. Ξέρεις ότι δεν θα γίνει τίποτα λέγοντας ένα τραγούδι - το σκοτάδι δεν μπορεί να διαλυθεί, θα παραμένεις μόνος - όμως αποσπά την προσοχή του νου. Αν αρχίσεις να σφυρίζεις, με το σφύριγμα αποκτάς σιγουριά και ξεχνάς το σκοτάδι. Ο νους σου στρέφεται στο σφύριγμα κι αρχίζεις να νιώθεις καλά.

Τίποτα δεν έχει συμβεί. Ο δρόμος είναι ο ίδιος, το σκοτάδι είναι το ίδιο, ο κίνδυνος, αν υπάρχει, βρίσκεται εκεί, τώρα όμως νιώθεις περισσότερο προστατευμένος. Τα πάντα είναι τα ίδια, αλλά τώρα κάνεις κάτι. Μπορείς να αρχίσεις να ψέλνεις ένα όνομα, ένα μάντρα: θα είναι κι αυτό ένα είδος σφυρίγματος. Θα σου δώσει δύναμη, αλλά αυτή η δύναμη είναι επικίνδυνη, αυτή η δύναμη θα γίνει πάλι πρόβλημα, γιατί αυτή η δύναμη θα είναι το παλιό σου εγώ. Το ξαναζωντανεύεις.

Μείνε παρατηρητής κι άφησε να συμβεί ό,τι συμβαίνει.

Χρειάζεται να αντιμετωπίσεις τον φόβο προκειμένου να τον ξεπεράσεις.

Χρειάζεται να αντιμετωπίσεις το άγχος προκειμένου να το υπερβείς. Κι όσο πιο αυθεντικά το αντιμετωπίζεις, όσο πιο πολύ το κοιτάς κατά πρόσωπο, όσο πιο πολύ κοιτάς τα πράγματα έτσι όπως είναι, τόσο πιο γρήγορα θα υπάρξει το συμβάν.

Μην ρωτάς λοιπόν τι να κάνεις. Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις κάτι. Η μη-πράξη, η παρατήρηση, βλέποντας αβίαστα το οτιδήποτε υπάρχει, χωρίς να κάνεις καν την παραμικρή προσπάθεια, επιτρέποντάς του απλώς να υπάρχει…

Μείνε παθητικός και άσε το να περάσει. Πάντα περνάει. Όταν κάνεις κάτι, δημιουργείται έτσι η αποτυχία, διότι τότε επεμβαίνεις.

Και ποιος επεμβαίνει; Ποιος φοβάται; Το ίδιο εκείνο πράγμα που αποτελεί την αρρώστια θα επεμβαίνει. Το ίδιο εγώ το οποίο πρέπει να αφήσεις πίσω σου θα επεμβαίνει. Σου είπα ότι το εγώ αποτελεί μέρος της κοινωνίας. Άφησες την κοινωνία, αλλά δεν θέλεις να αφήσεις το μέρος εκείνο που σου έχει δώσει η κοινωνία. Έχει τις ρίζες του μέσα στην κοινωνία΄ δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την κοινωνία. Πρέπει λοιπόν είτε να το αφήσεις ή να δημιουργήσεις μια νέα κοινωνία μέσα στην οποία να μπορεί εκείνο να ζήσει.

Να είσαι μόνος σημαίνει να μη δημιουργείς μια εναλλακτική κοινωνία. Βγες απλώς έξω από την κοινωνία και τότε θα φύγει από σένα το κάθε τι που σου έχει δώσει η κοινωνία. Θα χρειαστεί να το αφήσεις. Θα είναι κάτι το οδυνηρό, γιατί είσαι πολύ προσαρμοσμένος σε κείνο, τα πάντα είναι πολύ τακτοποιημένα. Έχει γίνει πολύ βολικό πράγμα η προσαρμογή σου, έτσι τα πάντα είναι βολικά.

Όταν αλλάζεις και προχωρείς μόνος, αφήνεις όλες τις ανέσεις, όλα τα βολικά πράγματα, όλα όσα μπορεί να δώσει η κοινωνία΄  κι όταν σου δίνει κάτι η κοινωνία, σου παίρνει επίσης και κάτι: την ελευθερία σου, την ψυχή σου. Πρόκειται για μια ανταλλαγή λοιπόν΄  κι όταν προσπαθείς να φτάσεις στην ψυχή σου με όλη της την καθαρότητα, θα πρέπει να σταματήσεις τα παζάρια.

Θα είναι οδυνηρό, αν όμως μπορείς να περάσεις μέσα από αυτό, η ανώτερη ευδαιμονία θα βρίσκεται κοντά σου. Η κοινωνία δεν είναι το ίδιο οδυνηρή όσο η μοναξιά. Η κοινωνία είναι ηρεμιστική, η κοινωνία είναι βολική και άνετη, αλλά σου δίνει ένα είδος ύπνου. Αν βγεις έξω από αυτήν, είναι επόμενο να υπάρξουν άβολα πράγματα. Θα υπάρξουν κάθε είδους άβολα πράγματα. Αυτά τα άβολα πράγματα πρέπει να τα υπομείνεις με την κατανόηση του γεγονότος ότι αποτελούν μέρος της μοναχικότητας και μέρος της επανάκτησης του εαυτού σου.

Θα βγεις από εκεί καινούργιος, με μια νέα δόξα και ευπρέπεια, μια νέα καθαρότητα κι αθωότητα.