Νιώθω πάντα ότι δεν μου αξίζει η αγάπη. Νιώθω ότι αυτό με κάνει να κρατώ την πόρτα μου κλειστή και υποφέρει τώρα η καρδιά μου, έχω όμως ξεχάσει πού βρίσκεται η πόρτα.

Πρόκειται για ένα από τα εγκλήματα που έχει γίνει ενάντια σε όλους και παντού στην ανθρώπινη κοινωνία: σε προγραμματίζουν συνεχώς και σου λένε ότι δεν αξίζεις.

Λόγω του προγραμματισμού αυτού, το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων έχει εγκαταλείψει ακόμη και την επιθυμία για περιπέτεια, για ταξίδι προσκυνήματος προς τα άστρα΄ είναι πεπεισμένοι ότι είναι ανάξιοι. Οι γονείς τους τους έλεγαν, ΄΄Είσαι ανάξιος.΄΄ Οι δάσκαλοί τους τους έλεγαν, ΄΄Είσαι ανάξιος.΄΄ Οι ιερείς τους τους έλεγαν, ΄΄Είσαι ανάξιος.΄΄ Οι πάντες τους έβαλαν την ιδέα ότι είναι ανάξιοι. Είναι φυσικό το ότι αποδέχτηκαν την ιδέα.

Όταν αποδεχτείς την ιδέα ότι δεν αξίζεις, κλείνεις με τρόπο φυσικό. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι έχεις φτερά, ότι είναι δικός σου ο ουρανός όλος, ότι χρειάζεται απλώς να ανοίξεις τα φτερά σου και ο ουρανός θα είναι δικός σου, με όλα του τα αστέρια.

Δεν είναι θέμα ότι ξέχασες κάπου να ανοίξεις μια πόρτα. Δεν έχεις καμιά πόρτα, δεν έχεις κανένα τοίχο. Η αναξιότητα αυτή είναι απλώς μια έννοια, μια ιδέα. Σε έχει υπνωτίσει η ιδέα.

Από την πρώτη αρχή, όλοι οι πολιτισμοί, όλες οι κοινωνίες χρησιμοποίησαν τον υπνωτισμό για να καταστρέφουν τα άτομα - την ελευθερία τους, τη μοναδικότητά τους, την ιδιοφυΐα τους - διότι τα επενδεδυμένα συμφέροντα δεν έχουν καμιά ανάγκη από ιδιοφυΐες, καμιά ανάγκη από ανθρώπους που αγαπούν την ελευθερία. Έχουν ανάγκη από σκλάβους και ο μόνος ψυχολογικός τρόπος για τη δημιουργία σκλάβων είναι να προγραμματίζουν το νου σου με το ότι είσαι ανάξιος, ότι δεν σου αξίζει τίποτε΄ ότι δεν σου αξίζει ούτε καν αυτό που έχεις, ότι δεν πρέπει να επιδιώξεις κάτι παραπάνω. Ήδη χρωστάς πάρα πολλά για πράγματα τα οποία δεν σου αξίζουν.

Ο υπνωτισμός είναι μια απλή διαδικασία συνεχούς επανάληψης. Αν επαναλαμβάνεις συνέχεια μια ορισμένη ιδέα, αρχίζει εκείνη να εγκαθίσταται μέσα σου και να μετατρέπεται σε ένα παχύ τείχος, αόρατο. Δεν υπάρχουν πόρτες, παράθυρα΄ δεν υπάρχουν ούτε και τοίχοι.

Ο Τζωρτζ Γκουρτζίεφ θυμόταν την παιδική του ηλικία... Γεννήθηκε στον Καύκασο, ένα από τα πιο πρωτόγονα μέρη του κόσμου. Βρίσκεται ακόμη στο επίπεδο που βρισκόταν η ανθρωπότητα όταν ζούσε με το κυνήγι΄ ούτε καν η καλλιέργεια της γης δεν έχει αρχίσει. Οι άνθρωποι του Καυκάσου είναι σπουδαίοι κυνηγοί και όλες οι κοινωνίες που ζούνε από το κυνήγι είναι επόμενο να είναι νομαδικές κοινωνίες. Δεν μπορούν να φτιάξουν σπίτια, δεν μπορούν να φτιάξουν πόλεις, επειδή δεν μπορείς να στηριχτείς στα ζώα. Τη μια μέρα είναι διαθέσιμα εδώ, την άλλη δεν είναι διαθέσιμα εδώ. Θα τα σκοτώνεις ασφαλώς και, λόγω της παρουσίας σου, εκείνα θα δραπετεύουν΄ είτε θα τα σκοτώσεις είτε θα δραπετεύσουν.

Ο Γκουρτζίεφ ανατράφηκε μέσα σε μια νομαδική κοινωνία, ήταν λοιπόν σχεδόν από άλλο πλανήτη. Γνώριζε κάποια πράγματα που εμείς τα έχουμε ξεχάσει. Θυμάται ότι στην παιδική του ηλικία οι νομάδες υπνώτιζαν τα παιδιά τους, διότι δεν μπορούν να τα παίρνουν συνέχεια μαζί τους όταν πάνε για κυνήγι. Χρειάζεται να τα αφήνουν κάπου κάτω από ένα δέντρο, σε ασφαλές μέρος. Αλλά ποια εγγύηση υπάρχει ότι θα μείνουν εκεί τα παιδιά; Πρέπει να τα υπνωτίσουν. Χρησιμοποιούσαν λοιπόν μια μικρή στρατηγική και την χρησιμοποιούσαν επί αιώνες.

Ήδη από την αρχή, όταν είναι πολύ μικρό το παιδί, το βάζουν να κάθεται κάτω από ένα δέντρο. Χαράζουν ένα κύκλο γύρω από το παιδί με ένα ραβδί και του λένε, ΄΄Δεν μπορείς να βγεις έξω από αυτό τον κύκλο΄ αν βγεις, θα πεθάνεις.΄΄

Το πιστεύουν βέβαια αυτό τα παιδάκια, ακριβώς όπως κι εσύ. Γιατί είσαι χριστιανός; ... Διότι έτσι σου είπαν οι γονείς σου. Γιατί είσαστε ινδουϊστές; Γιατί είσαστε τζαΐνες; Γιατί είσαστε μωαμεθανοί; ... Διότι έτσι σας είπαν οι γονείς σας.

Τα παιδιά εκείνα πιστεύουν ότι αν βγουν έξω από τον κύκλο, θα πεθάνουν. Μεγαλώνουν προγραμματισμένα έτσι. Ίσως προσπαθήσεις να τα πείσεις: ΄΄Βγείτε έξω, θα σας δώσω ένα γλυκό.΄΄ Δεν μπορούν, επειδή ο θάνατος... Ακόμη κι αν προσπαθούν μερικές φορές, αισθάνονται σαν να τα εμποδίζει ένας αόρατος τοίχος, σαν να τα σπρώχνει πίσω στον κύκλο. Ο τοίχος υπάρχει μόνο μέσα στο νου τους΄ δεν υπάρχει τοίχος, δεν υπάρχει τίποτε. Αν δεν έρθει ο άνθρωπος που τα έβαλε μέσα στον κύκλο να αποσύρει τον κύκλο, να βγάλει έξω το παιδί, το παιδί παραμένει μέσα.

Το παιδί συνεχίζει να μεγαλώνει, αλλά η ιδέα παραμένει στο ασυνείδητο. Έτσι, ακόμη κι όταν έχει γεράσει, αν χαράξει ο πατέρας του ένα κύκλο γύρω του, δεν μπορεί να βγει από αυτόν. Δεν είναι λοιπόν ζήτημα μόνο για το παιδί΄ και ο γέρος μεταφέρει επίσης μέσα στο ασυνείδητό του την παιδική του ηλικία. Δεν είναι ζήτημα ενός παιδιού. Ολόκληρη η ομάδα των νομάδων έχουν βάλει τα παιδιά τους κάτω από δέντρα εκεί γύρω και όλα τα παιδιά κάθονται εκεί όλη την ημέρα. Όταν έρχονται πια οι γονείς τους, έχει γίνει τέτοιος ο προγραμματισμός που ό,τι κι αν συμβεί, το παιδί δεν φεύγει από τον κύκλο.

Το ίδιο ακριβώς είδος κύκλων έχει σχεδιάσει γύρω σου η κοινωνία σου. Ασφαλώς είναι πιο περίτεχνοι. Η θρησκεία σου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κύκλο, αλλά πολύ περίτεχνο΄ η εκκλησία σου, ο ναός σου, το ιερό βιβλίο σου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κύκλο, αλλά κύκλο υπνωτιστικό.

Χρειάζεται να καταλάβει κανείς ότι ζει περικυκλωμένος από πολλούς κύκλους, οι οποίοι βρίσκονται μόνο μέσα στο νου του. Δεν έχουν πραγματική υπόσταση, αλλά λειτουργούν σχεδόν σαν να είναι πραγματικοί.

Είναι απλώς ένας προγραμματισμός σου το ότι είσαι ανάξιος. Κανείς δεν είναι ανάξιος Η ύπαρξη δεν παράγει ανθρώπους που να είναι ανάξιοι. Η ύπαρξη δεν είναι μη-ευφυής. Αν παράγει η ύπαρξη τόσους πολλούς ανάξιους ανθρώπους, τότε η όλη ευθύνη ανήκει στην ύπαρξη. Τότε μπορεί κανείς να συμπεράνει οριστικά ότι η ύπαρξη δεν είναι ευφυής, ότι δεν υπάρχει καμιά ευφυΐα μέσα της, ότι πρόκειται για ένα μη-ευφυές, τυχαίο υλικό φαινόμενο και δεν υπάρχει καμιά συνειδητότητα μέσα της. Αυτή είναι όλη η πάλη, ο αγώνας μας: να αποδείξουμε ότι η ύπαρξη είναι ευφυής, ότι η ύπαρξη είναι εξαιρετικά συνειδητή.

Πρόκειται για την ίδια ύπαρξη που δημιουργεί Γκωτάμα Βούδες. Δεν μπορεί να δημιουργεί ανάξιους ανθρώπους. Δεν είσαι ανάξιος. Έτσι λοιπόν, δεν είναι θέμα να βρεις την πόρτα΄ χρειάζεται μόνο η κατανόηση τού ότι η αναξιότητα αποτελεί μια ψεύτικη ιδέα που σου την επέβαλαν εκείνοι που θέλουν να είσαι σκλάβος όλη σου τη ζωή.

Μπορείς να την εγκαταλείψεις τώρα ακριβώς. Η ύπαρξη δίνει τον ίδιο ήλιο σε σένα όπως και στο Γκωτάμα Βούδα, το ίδιο φεγγάρι όπως και στο Ζαρατούστρα, τον ίδιο άνεμο όπως και στον Μαχαβίρα, την ίδια βροχή όπως και στον Ιησού. Δεν κάνει διακρίσεις, δεν καταλαβαίνει καθόλου από διακρίσεις. Για την ύπαρξη, ο Γκωτάμα Βούδας, ο Ζαρατούστρας, ο Λάο Τσου, ο Μποντιντάρμα, ο Καμπίρ, ο Νανάκ ή εσύ είσαστε ακριβώς το ίδιο. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Γκωτάμα Βούδας δεν αποδέχτηκε την ιδέα ότι είναι ανάξιος, την απέρριψε αυτή την ιδέα .

Άφησε λοιπόν την ιδέα της αναξιότητας, για μια ιδέα πρόκειται απλώς. Και αφήνοντάς την, βρίσκεσαι κάτω από τον ουρανό. Δεν υπάρχει ζήτημα πόρτας΄ τα πάντα είναι ανοικτά, όλες οι κατευθύνσεις είναι ανοικτές. Είναι αρκετό το ότι υπάρχεις ως απόδειξη ότι η ύπαρξη σε χρειάζεται, σε αγαπάει, σε θρέφει, σε σέβεται.

Την ιδέα της αναξιότητας τη δημιουργούν τα κοινωνικά παράσιτα. Άφησέ την αυτή την ιδέα. Νιώσε ευγνωμοσύνη προς την ύπαρξη... διότι δημιουργεί μόνον ανθρώπους που είναι άξιοι, δεν δημιουργεί ποτέ τίποτε που να είναι άνευ αξίας. Δημιουργεί μόνον ανθρώπους που είναι χρειαζούμενοι.

Δίνω έμφαση στο ότι κάθε σαννυάσιν πρέπει να σέβεται τον εαυτό του και να νιώθει ευγνωμοσύνη προς την ύπαρξη που του ζήτησε να βρίσκεται εδώ σε τούτη τη διασταύρωση τού χρόνου και του χώρου.