ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ
Θα πρέπει να δίνεται σε όλους το θεμελιώδες δικαίωμα ότι μετά από μια ορισμένη ηλικία, όταν έχει ζήσει κανείς αρκετά και δεν θέλει να συνεχίσει να σέρνεται χωρίς λόγο… Αφού αύριο θα υπάρχει πάλι η ίδια επανάληψη΄ έχει χάσει ο ίδιος κάθε περιέργεια για το αύριο. Έχει τότε κάθε δικαίωμα να αφήσει το σώμα του. Είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμά του.
Πρόκειται για τη δική του ζωή. Αν δεν θέλει να συνεχίσει, κανείς δεν πρέπει να τον εμποδίσει. Μάλιστα, κάθε νοσοκομείο θα πρέπει να έχει μια ειδική πτέρυγα όπου οι άνθρωποι που θέλουν πεθάνουν θα μπορούν να εισέρχονται ένα μήνα πριν, θα μπορούν να χαλαρώνουν, να απολαμβάνουν όλα εκείνα τα πράγματα που σκεφτόντουσαν σε όλη τους τη ζωή αλλά που δεν μπόρεσαν να τα καταφέρουν΄ τη μουσική, τη λογοτεχνία… αν ήθελαν να ζωγραφίσουν ή να κάνουν γλυπτική…
Και οι γιατροί πρέπει να φροντίσουν να τους διδάξουν πώς να χαλαρώνουν. Μέχρι τώρα, ο θάνατος υπήρξε άσχημος σχεδόν. Ο άνθρωπος έχει υπάρξει θύμα, είναι όμως δικό μας το φταίξιμο. Ο θάνατος μπορεί να γίνει γιορτή΄ πρέπει απλώς να μάθεις πώς να τον καλωσορίζεις, χαλαρός, ειρηνικός. Και στο διάστημα τού ενός μηνός, ο κόσμος, οι φίλοι, μπορούν να έρθουν να τους δουν και να συναντηθούν μαζί. Κάθε νοσοκομείο θα πρέπει να έχει ειδικές εγκαταστάσεις, πιο πολλές εγκαταστάσεις για εκείνους που πρόκειται να πεθάνουν από εκείνους που πρόκειται να ζήσουν. Ας ζήσουν τουλάχιστον επί ένα μήνα σαν αυτοκράτορες, ώστε να μπορέσουν να αφήσουν τη ζωή χωρίς γκρίνια, χωρίς παράπονο, αλλά μόνο με βαθιά ευγνωμοσύνη, με ευχαριστίες.
Osho, Sermons in Stones, Ομιλία #29
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ
