ΙΗΣΟΥΣ
Για την ακρίβεια, ο Ιησούς δεν πέθανε ποτέ πάνω στο σταυρό. Χρειάζονται τουλάχιστον σαράντα οκτώ ώρες για να πεθάνει κάποιος πάνω στον εβραϊκό σταυρό΄ κι υπάρχουν γνωστές περιπτώσεις ανθρώπων που έμειναν επί έξι ημέρες πάνω στο σταυρό χωρίς να πεθάνουν. Επειδή κατέβασαν τον Ιησού από το σταυρό μετά από έξι μόνο ώρες, δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να πέθανε πάνω στο σταυρό. Επρόκειτο για συνωμοσία μεταξύ ενός πλούσιου οπαδού του Ιησού και του Πόντιου Πιλάτου να σταυρώσουν τον Ιησού όσο πιο αργά γινόταν την Παρασκευή – διότι το Σάββατο οι Εβραίοι σταματούν τα πάντα΄ το Σάμπαθ των Εβραίων δεν επιτρέπει καμιά πράξη. Ως το βράδυ της Παρασκευής σταματούν τα πάντα.
Είχαν κανονίσει να σταυρωθεί ο Ιησούς αργά το απόγευμα, έτσι ώστε πριν από τη δύση του ήλιου να τον κατεβάσουν. Ίσως να ήταν λιπόθυμος, αφού είχε χαθεί τόσο πολύ αίμα από το σώμα, δεν ήταν όμως νεκρός. Τον κράτησαν κατόπιν μέσα σε ένα σπήλαιο και πριν από το τέλος του Σάμπαθ, οπότε θα τον σταύρωναν πάλι οι Εβραίοι, οι οπαδοί του έκλεψαν το σώμα του. Το μνήμα βρέθηκε κενό και απομάκρυναν τον Ιησού από την Ιουδαία όσο πιο γρήγορα γινόταν. Καθώς έγινε και πάλι υγιής και γιατρεμένος, προχώρησε προς την Ινδία και έζησε μακρά ζωή – εκατό δώδεκα χρόνια – στο Κασμίρ.
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ
Ο Ιησούς ήταν τελείως φωτισμένος. Αυτό το φαινόμενο της ανάστασης σε ό,τι αφορά το χριστιανικό δόγμα δείχνει να είναι ασύλληπτο, όχι όμως και για τη γιόγκα. Η γιόγκα πιστεύει – και υπάρχουν άφθονες αποδείξεις περί τούτου – ότι μπορεί να πεθάνει τελείως ένας άνθρωπος χωρίς να πεθάνει. Η καρδιά σταματάει, ο σφυγμός σταματάει, η αναπνοή σταματάει – η γιόγκα έχει μάλιστα και μεθόδους που διδάσκεται αυτό. Στην Ινδία ξέρουμε ότι ο Ιησούς θα πρέπει να εφάρμοσε κάποια βαθιά γιογκική άσκηση όταν τον έβαλαν πάνω στο σταυρό, διότι αν πραγματικά πεθάνει το σώμα, δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα ανάστασης.
Όταν αισθάνθηκαν εκείνοι που σταύρωσαν τον Ιησού ότι είχε πεθάνει, κατέβασαν το σώμα του από το σταυρό και το παρέδωσαν στους οπαδούς του. Έπειτα, αφού τύλιξαν το σώμα με λεπτό ύφασμα και έβαλαν ένα μύρο, το οποίο είναι ακόμη και σήμερα γνωστό ως το μύρο του Ιησού, δυο από τους οπαδούς του, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, μετέφεραν το σώμα σε ένα σπήλαιο, την είσοδο του οποίου έκλεισαν με ένα τεράστιο βράχο.
Υπάρχει μια αίρεση, των Εσσαίων, που έχει τη δική της παράδοση γύρω από τούτο. Λένε ότι Εσσαίοι οπαδοί βοήθησαν τον Ιησού να αναρρώσει από τις πληγές του. Όταν τον ξαναείδαν, επειδή δεν μπορούσαν να πιστέψουν οι οπαδοί του ότι ήταν ο ίδιος Ιησούς που είχε σταυρωθεί, ο μόνος τρόπος – κι έχει καταγραφεί στη Βίβλο – ήταν να τους δείξει τις γιατρεμένες του πληγές. Εκείνες τις πληγές τις γιάτρεψαν οι Εσσαίοι κι η θεραπεία έγινε στο διάστημα των τριών ημερών που έμεινε ο Ιησούς μέσα στο σπήλαιο, αναρρώνοντας από τη δοκιμασία του. Κατόπιν, όταν έκλεισαν οι πληγές, εξαφανίστηκε. Είχε μετακινηθεί ο τεράστιος βράχος στην είσοδο του σπηλαίου και το σπήλαιο βρέθηκε κενό.
Δεν ήταν εκεί ο Ιησούς! Αυτή ακριβώς η εξαφάνιση του Ιησού από το σπήλαιο οδήγησε στη γνωστή θεωρία της ανάστασής του και της ανόδου του στους ουρανούς.
Αφού όμως παρουσιάστηκε στους μαθητές του, έπρεπε να εξαφανιστεί από τη χώρα, διότι αν είχε μείνει εκεί, θα τον σταύρωναν ξανά. Πήγε στην Ινδία στην οποία, μια παράδοση αναφέρει, είχε εξαφανιστεί μια από τις φυλές των Εβραίων.
Ο διάσημος Γάλλος ιστορικός Μπερνιέ, ο οποίος επισκέφτηκε την Ινδία στο διάστημα της βασιλείας του Αουρανγκζέμπ, έγραψε: ΄΄Μπαίνοντας στο βασίλειο, αφού διέσχισα το πέρασμα Πιρ Παντζάλ, οι κάτοικοι των παραμεθόριων χωριών μου φάνηκε πως έμοιαζαν με Εβραίους.΄΄
Πράγματι, οι Κασμίριοι όντως μοιάζουν με Εβραίους – στο πρόσωπό τους, σε κάθε τους έκφραση. Όπου κι αν πας στο Κασμίρ, αισθάνεσαι πως κινείσαι σε εβραϊκή γη. Υπάρχει η αντίληψη ότι ο Ιησούς ήρθε στο Κασμίρ, επειδή επρόκειτο για εβραϊκή γη μέσα στην Ινδία – μια φυλή των Εβραίων ζούσε εκεί. Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις στο Κασμίρ σχετικά με τον Ιησού, χρειάζεται όμως να πάει κανείς εκεί για να τις ανακαλύψει.
Η σταύρωση άλλαξε τελείως το νου του Ιησού. Από τότε κι ύστερα έζησε στην Ινδία συνεχώς επί εβδομήντα χρόνια, σε απόλυτη σιωπή – άγνωστος, κρυμμένος. Δεν ήταν προφήτης, δεν ήταν κληρικός, δεν ήταν ιεροκήρυκας. Γι΄αυτό και δεν είναι γνωστά πολλά πράγματα για κείνον.
Από το χριστιανισμό λείπουν πολλά. Ακόμη και σε σχέση με τον Ιησού λείπουν πολλά. Όλη του η ζωή δεν είναι γνωστή: τι εφάρμοζε, πώς διαλογιζόταν, είναι άγνωστα πράγματα. Οι χριστιανοί απόστολοι που κατέγραψαν όσα είπε ήταν άνθρωποι αδαείς: δεν ήξεραν ποτέ πολλά πράγματα. Ο ένας ήταν ψαράς, ο άλλος ήταν ξυλουργός. Και οι δώδεκα απόστολοι ήταν αδαείς.
Οι απόστολοι δεν καταλάβαιναν τι έκανε ο Ιησούς όταν πήγε στους λόφους κι έμεινε σιωπηλός επί σαράντα ημέρες. Κατέγραψαν απλώς ότι αυτό συνέβη κι έπειτα, όταν ήρθε εκείνος πίσω, άρχισε να κάνει κηρύγματα. Τι έκανε όμως εκεί; Τίποτε δεν είναι γνωστό – τίποτε.
Osho, The Great Challenge, Ομιλία #9
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ
Υπάρχει μια μακρά παράδοση παθολογίας στο Χριστιανισμό. Οι χριστιανοί λένε ότι ο Ιησούς δεν γελούσε ποτέ. Είναι τελείως ανόητο αυτό! Σας λέω ότι ο Χριστός γέλαγε σε όλη του τη ζωή΄ μόνο εκείνος μπορεί να γελάει. Ποιος άλλος; Αλλά οι Χριστιανοί λένε ότι δεν γέλαγε ποτέ. Θέλουν να τον απεικονίζουν πολύ λυπημένο, βαρυφορτωμένο. Προβάλλουν τη δική τους λύπη πάνω στον Ιησού, προβάλλουν τη δική τους δυστυχία πάνω στον Ιησού. Ο Ιησούς γίνεται οθόνη κι εσύ προβάλλεις συνεχώς επάνω του το δικό σου νου. Ο Ιησούς γελούσε, απολάμβανε, αγαπούσε. Αν κοιτάξεις τα Ευαγγέλια χωρίς τις δικές σου προκαταλήψεις, θα το δεις. Πώς μπορείς να σκεφτείς αλλιώς για έναν άνθρωπο ο οποίος έκανε γιορτές, έτρωγε καλά, συναναστρεφόταν γυναίκες, έπινε – ναι, το κρασί δεν του ήταν άγνωστο, το αγαπούσε. Ήταν ένας πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που πίνει, τρώει καλά, αγαπά το φαγητό, αγαπά τους φίλους – είναι αδύνατο να διανοηθεί κανείς ότι δεν γελούσε ποτέ. Αλλά οι χριστιανοί απεικόνισαν τον Ιησού σύμφωνα με τη δική τους προβολή. Είναι η προβολή της δικής τους δυστυχίας. Και τότε ο Ιησούς γίνεται μια απλή δικαιολογία για να είσαι λυπημένος, για να είσαι δυστυχισμένος. Γι΄αυτό ακριβώς δεν υπάρχει καθόλου γέλιο μέσα στην εκκλησία, καθόλου χαρά, κανένας γιορτασμός.
Οι εκκλησίες έχουν γίνει νεκροταφεία. Και δεν είναι τυχαίο που ο σταυρός έχει γίνει σύμβολο. Δεν θα έπρεπε να είναι το σύμβολο.
Καταλαβαίνω τις δυσκολίες σας, ιδιαίτερα τις δυσκολίες της Τσίντανα. Λέει: ΄΄Τι να κάνω τώρα με τον Ιησού που νόμιζα ότι γνώριζα κι αγαπούσα εδώ και τόσο πολύ καιρό;΄΄
Δεν γνώριζες τον Ιησού.
Με μένα υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίσεις τον Ιησού. Αν έχεις αρκετό θάρρος, μπορείς να γνωρίσεις τον Ιησού για πρώτη φορά. Διότι τον Ιησού μπορείς να τον γνωρίσεις μόνο μέσω ενός ανθρώπου που έχει φτάσει στην συνειδητότητα-Χριστού. Έναν Κρίσνα μπορείς να τον γνωρίσεις μόνο μέσω ενός ανθρώπου που έχει φτάσει στην συνειδητότητα-Κρίσνα. Και είναι το ίδιο πράγμα: συνειδητότητα-Κρίσνα, συνειδητότητα-Χριστού, συνειδητότητα-Βούδα – είναι το υπερβατικό στοιχείο.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τον Ιησού μέσω του ιερέα. Ούτε ο ίδιος δεν γνωρίζει. Έχει διαβάσει, έχει σκεφτεί, έχει συλλογιστεί, έχει κάνει εικασίες, έχει φιλοσοφήσει. Έχει πράγματι έναν πολύ καλλιεργημένο νου, γνωρίζει τις γραφές΄ αλλά αν γνωρίζεις τις γραφές, δεν γνωρίζεις τον Ιησού. Για να γνωρίσεις τον Ιησού, θα πρέπει να γνωρίσεις την εσώτατή σου κατάσταση τού τίποτα. Αν δεν την γνωρίσεις, δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν να γνωρίσει τον Ιησού.
