ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο άνθρωπος αποτελεί κατά κανόνα ένα πλήθος. Κατά κανόνα κανένας άνθρωπος δεν είναι ένας, είναι πολλοί. Και γι΄αυτό ακριβώς υπάρχει τόσο πολύς θόρυβος μέσα του΄ πολλές φωνές, πολλά πρόσωπα, και συνεχής φιλονικία. Το ένα μέρος θέλει να κάνει ένα πράγμα. Άλλο μέρος είναι εναντίον του και θέλει να κάνει κάτι άλλο. Αποτελεί θαύμα πώς εξακολουθούμε και καταφέρνουμε να κρατούμε ενιαίο τον εαυτό μας. Αλλιώς, συνεχώς καταρρέουμε. Δεν υπάρχει κανένα κέντρο. Λείπει ο αφέντης.
Υπάρχουν μόνο οι υπηρέτες και κάθε ένας υπηρέτης προσπαθεί να ισχυριστεί πως είναι ο αφέντης. Για μια μόνο στιγμή κάθεται στον θρόνο ο καθένας υπηρέτης, ανακηρύσσει αφέντη τον εαυτό του και τη στιγμή εκείνη σκέφτεσαι, ΄΄Αυτός είναι ο αφέντης΄΄. Όταν υπάρχει θυμός, ο θυμός γίνεται αφέντης, σύντομα όμως θα φύγει. Πρόκειται για σκηνικό που αλλάζει συνεχώς. Μετά από το θυμό έρχεται η μετάνοια. Τότε η μετάνοια είναι ο αφέντης και νιώθεις λυπημένος. Μερικές φορές είναι η αγάπη, μερικές φορές είναι το μίσος, και το σκηνικό αλλάζει πολύ γρήγορα. Κι όμως δεν συνειδητοποιείς ότι δεν γίνεται να είσαι τόσα πολλά πράγματα. Ταυτιζόμαστε με το οτιδήποτε έρχεται μπροστά μας. Όταν βρίσκεται εκεί το σύννεφο του θυμού, νομίζουμε ότι είμαστε θυμός. Όταν βρίσκεται εκεί το σύννεφο της αγάπης, νομίζουμε ότι είμαστε αγάπη. Όταν βρίσκεται εκεί η ευσπλαχνία, νομίζουμε ότι είμαστε ευσπλαχνία. Όταν βρίσκεται εκεί η λύπη, νομίζουμε ότι είμαστε λύπη.
Δεν είμαστε τίποτε από αυτά, είμαστε ο παρατηρητής! Ο θυμός θα έρθει και θα φύγει και ο παρατηρητής συνεχίζει. Η λύπη έρχεται και περνάει και ο παρατηρητής παραμένει. Αν θυμάσαι όλο και περισσότερο αυτόν τον παρατηρητή, θα σε κάνει τούτο όλο και πιο ενοποιημένο, γιατί αυτός είναι το μόνο κέντρο που είναι διαρκές, αιώνιο. Μόνο πάνω στον αιώνιο βράχο της παρατηρητικότητας μπορείς να χτίσεις την πραγματική ζωή .
Osho, The Madman's Guide to Enlightenment, Ομιλία #30
Το βιβλίο δεν είναι πλέον διαθέσιμο, όπως ζήτησε ο Όσσο
