Πού ειμαι;
Ο Ραμάν έδινε μια τεχνική στους μαθητές του: έπρεπε απλώς να ρωτούν, ΄΄Ποιος είμαι;΄΄ Στο Θιβέτ χρησιμοποιούν μια παρόμοια τεχνική, καλύτερη όμως από του Ραμάν. Δεν ρωτούν, ΄΄Ποιος είμαι;΄΄ Ρωτούν, ΄΄Πού είμαι;΄΄ - επειδή το ποιος μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Όταν ρωτάς, ΄΄Ποιος είμαι;΄΄, θεωρείς δεδομένο το ότι είσαι΄ το μόνο ερώτημα είναι να γνωρίσεις ποιος είσαι. Υποθέτεις εκ των προτέρων ότι είσαι. Δεν το αντικρούει κανείς αυτό. Το θεωρείς δεδομένο ότι είσαι. Τώρα το μόνο ερώτημα είναι το ποιος είσαι. Χρειάζεται μόνο να γνωρίσεις την ταυτότητα, να αναγνωρίσεις το πρόσωπο, πάντως υπάρχει εκείνο - υπάρχει χωρίς να το αναγνωρίζεις.
Η θιβετανική μέθοδος είναι ακόμη πιο βαθιά. Λένε να μείνεις σιωπηλός και μετά να ψάξεις μέσα σου πού είσαι. Συνέχισε προς τα μέσα στον εσωτερικό χώρο, πήγαινε σε κάθε του σημείο και ρώτα, ΄΄Πού είμαι;΄΄ Δεν θα το βρεις πουθενά. Και όσο πιο πολύ ψάχνεις, τόσο πιο πολύ δεν θα είναι πουθενά. Και όταν ρωτάς ΄΄Ποιος είμαι;΄΄ ή ΄΄Πού είμαι;΄΄, έρχεται κάποια στιγμή που φθάνεις σε ένα σημείο όπου είσαι, αλλά χωρίς το εγώ - σού έχει συμβεί η απλή ύπαρξη. Θα συμβεί όμως μόνον όταν οι σκέψεις δεν είναι δικές σου. Πρόκειται για έναν βαθύτερο τόπο - για την ΄΄κατάσταση τού είναι΄΄.
Δεν την αισθανόμαστε ποτέ. Λέμε συνέχεια εγώ. Η λέξη εγώ χρησιμοποιείται συνεχώς - η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη είναι το εγώ - δεν το αισθάνεσαι όμως. Τι εννοείς λέγοντας εγώ; Όταν λες εγώ, τι εννοείς; Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Τι εκφράζει; Μπορώ να κάνω μια χειρονομία. Μπορώ έτσι να πω, ΄΄Αυτό εννοώ΄΄. Μπορώ να δείξω το σώμα μου - ΄΄αυτό εννοώ΄΄. Ίσως όμως τότε να με ρωτήσουν, ΄΄Εννοείς το χέρι σου; Εννοείς το πόδι σου; Εννοείς το στομάχι σου;΄΄ Θα πρέπει τότε να απαντήσω αρνητικά, θα πρέπει να πω όχι. Τότε αρνούμαι ολόκληρο το σώμα. Τι εννοείς λοιπόν όταν λες εγώ; Εννοείς το κεφάλι σου; Κατά βάθος, όποτε λες εγώ, υπάρχει μια πολύ ασαφής αίσθηση και η ασαφής αυτή αίσθηση είναι για τις σκέψεις σου.
Μένοντας σταθερά μέσα στην αίσθησή σου, αποκομμένος από τις σκέψεις, κοίτα κατά πρόσωπο την κατάσταση τού εγώ και, καθώς την κοιτάς, θα ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει. Επρόκειτο απλώς για μια χρήσιμη λέξη, ένα γλωσσικό σύμβολο - απαραίτητο αλλά όχι αληθινό. Ακόμη κι ένας Βούδας αναγκάζεται να το χρησιμοποιεί, ακόμη και μετά τη φώτισή του. Πρόκειται απλώς για ένα γλωσσικό τέχνασμα. Όταν όμως ο Βούδας λέει εγώ, δεν εννοεί ποτέ εγώ, διότι δεν υπάρχει κανένας.
Όταν κοιτάς κατά πρόσωπο αυτή την ΄κατάσταση τού εγώ΄, θα εξαφανιστεί. Μπορεί να σε κυριεύσει ο φόβος τη στιγμή εκείνη, μπορεί να τρομάξεις. Και συμβαίνει σε πολλούς που προχωρούν βαθιά σε τέτοιες τεχνικές ότι φοβούνται τόσο πολύ που τρέχουν να βγουν έξω από εκεί. Να θυμάσαι λοιπόν το εξής: όταν νιώσεις και κοιτάξεις κατά πρόσωπο την ΄κατάσταση τού εγώ΄ σου, θα βρεθείς στην ίδια κατάσταση όπως όταν πεθαίνεις - στην ίδια - επειδή εξαφανίζεται το εγώ και θα νιώθεις ότι σου συμβαίνει ο θάνατος. Θα έχεις την αίσθηση ότι βυθίζεσαι, θα νιώσεις ότι βυθίζεσαι όλο και πιο κάτω. Και αν φοβηθείς, θα βγεις πάλι έξω και θα προσκολληθείς στις σκέψεις, γιατί οι σκέψεις θα είναι χρήσιμες. Θα υπάρχουν εκεί αυτά τα σύννεφα: μπορείς να προσκολληθείς πάνω τους και τότε ο φόβος θα σε εγκαταλείψει.
Να θυμάσαι, αυτός ο φόβος είναι πολύ καλός, πολύ ελπιδοφόρο σήμα. Δείχνει ότι πηγαίνεις τώρα βαθιά - και ο θάνατος είναι το πιο βαθύ σημείο. Αν μπορέσεις να προχωρήσεις ως τον θάνατο, θα γίνεις αθάνατος, γιατί εκείνος που μπαίνει στον θάνατο δεν μπορεί να πεθάνει. Τότε ακόμη και ο θάνατος απλώς είναι τριγύρω΄ δεν είναι ποτέ στο κέντρο, είναι απλώς στην περιφέρεια. Όταν εξαφανιστεί η ΄κατάσταση τού εγώ΄ είσαι ακριβώς όπως ο θάνατος. Το παλιό δεν υπάρχει πια και έχει εμφανιστεί το καινούργιο.
Η συνειδητότητα εκείνη που θα προβάλλει είναι εντελώς καινούργια, αμόλυντη, νεαρή, παρθενική. Το παλιό δεν υπάρχει πια΄ και το παλιό δεν την έχει καν αγγίξει. Εξαφανίζεται η ΄κατάσταση τού εγώ΄ και υπάρχεις με την αρχική σου παρθενικότητα, με την απόλυτη δροσιά σου. Έχεις αγγίξει το πιο βαθύ επίπεδο τής ύπαρξης.
Osho, The Book of Secrets, Ομιλία #55
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά: κάνε κλικ εδώ
