Όποτε κάθεσαι και δεν έχεις τίποτε να κάνεις, χαλάρωσε το κάτω σαγόνι σου και άνοιξε πολύ αμυδρά το στόμα. Αρχισε να αναπνέεις από το στόμα, όχι όμως βαθιά. Άφησε απλώς το σώμα σου να αναπνέει, έτσι ώστε να είναι ρηχή η αναπνοή και θα γίνεται όλο και πιο ρηχή. Κι όταν αισθανθείς ότι η αναπνοή έχει γίνει πολύ ρηχή και το στόμα είναι ανοικτό και το σαγόνι σου είναι χαλαρωμένο, θα αισθάνεσαι πολύ χαλαρωμένο όλο σου το σώμα.

Εκείνη τη στιγμή άρχισε να νιώθεις ένα χαμόγελο, όχι στο πρόσωπο αλλά σε όλη σου την ύπαρξη. Δεν πρόκειται για χαμόγελο που έρχεται στα χείλη, είναι ένα υπαρξιακό χαμόγελο που απλώνεται μέσα σου.

Δεν υπάρχει λόγος να χαμογελάσεις με τα χείλη στο πρόσωπο, αλλά ακριβώς σαν να χαμογελάς από την κοιλιά σου΄ χαμογελάει η κοιλιά. Και πρόκειται για χαμόγελο, όχι για γέλιο, επομένως είναι πάρα πολύ απαλό, λεπτό, εύθραυστο, σαν να ανοίγει στην κοιλιά ένα μικρό τριαντάφυλλο και να απλώνεται το άρωμα σε ολόκληρο το σώμα.

Μόλις γνωρίσεις τι είναι αυτό το χαμόγελο, μπορείς να παραμένεις χαρούμενος όλο το εικοσιτετράωρο. Και όποτε αισθάνεσαι ότι σου λείπει αυτή η χαρά, κλείσε τα μάτια σου και βρες πάλι εκείνο το χαμόγελο και θα βρίσκεται εκεί. Και στη διάρκεια της ημέρας, όσες φορές θέλεις μπορείς να το βρίσκεις. Βρίσκεται πάντα εκεί.

Osho, This Is It