Αναπνοες με αγαπη
Η αγάπη είναι πάντοτε καινούργια. Δεν γίνεται ποτέ παλιά, επειδή δεν συσσωρεύει, δεν αποθησαυρίζει.
Δεν ξέρει από παρελθόν΄ είναι πάντα φρέσκια, τόσο φρέσκια όσο κι οι δροσοσταλίδες. Ζει από τη μια στιγμή στην επόμενη, είναι ατομική. Δεν έχει καμιά συνέχεια, δεν είναι παραδοσιακή. Κάθε στιγμή πεθαίνει και κάθε στιγμή γεννιέται ξανά. Είναι σαν την αναπνοή: εισπνέεις, εκπνέεις΄ εισπνέεις και πάλι και εκπνέεις. Δεν την αποθησαυρίζεις μέσα σου.
Αν αποθησαυρίζεις την αναπνοή, θα πεθάνεις, γιατί θα γίνει μπαγιάτικη, θα νεκρωθεί. Θα χάσει όλη της τη ζωτικότητα, την ποιότητα της ζωής. Το ίδιο ισχύει με την αγάπη΄ αναπνέει, ανανεώνεται την κάθε μια στιγμή. Όποτε λοιπόν κάποιος κολλάει κάπου στην αγάπη και παύει να αναπνέει, η ζωή χάνει κάθε νόημα. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στους ανθρώπους: ο νους τους είναι τόσο κυρίαρχος που επιδρά ακόμη και πάνω στην καρδιά και κάνει κτητική ακόμη και την καρδιά! Η καρδιά δεν ξέρει από κτητικότητα, αλλά ο νους τη μολύνει, τη δηλητηριάζει.
Να θυμάσαι λοιπόν: μείνε ερωτευμένος με την ύπαρξη! Και να είναι η αγάπη σαν την αναπνοή. Να εισπνέεις, να εκπνέεις, αλλά ας είναι η αγάπη εκείνο που έρχεται μέσα σου, ας είναι η αγάπη εκείνο που βγαίνει έξω. Σιγά-σιγά, με κάθε μια αναπνοή πρέπει να δημιουργήσεις τη μαγεία της αγάπης. Κάνε το να είναι ο διαλογισμός σου: όταν εκπνέεις, νιώθε ότι αδειάζεις την αγάπη σου μέσα στην ύπαρξη΄ όταν εισπνέεις, η ύπαρξη αδειάζει μέσα σου την αγάπη της. Και σύντομα θα δεις ότι αλλάζει η ποιότητα της αναπνοής σου, αρχίζει τότε να γίνεται κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνο που γνώριζες πριν. Γι΄αυτό ακριβώς και στην Ινδία την ονομάζουμε ΄πράνα΄, ζωή, όχι απλώς αναπνοή, δεν πρόκειται απλώς για οξυγόνο. Υπάρχει εκεί κάτι άλλο, υπάρχει η ίδια η ζωή.
Osho, The Open Door, Ομιλία #13
(Το βιβλίο δεν είναι πλέον διαθέσιμο, όπως ζήτησε ο Όσσο)
