Ο άντρας είναι πολύ εγωιστής. Γι΄αυτό και τον αποκαλώ αρσενικό σοβινιστή. Ο άντρας έχει δημιουργήσει αυτή την κοινωνία και μέσα σε αυτή την κοινωνία δεν υπάρχει θέση για τη γυναίκα. Και έχει τεράστιες ιδιότητες δικές της εκείνη!

Για παράδειγμα, αν έχει ο άντρας την δυνατότητα της ευφυΐας, η γυναίκα έχει τη δυνατότητα τής αγάπης. Δεν σημαίνει τούτο ότι δεν μπορεί να έχει ευφυΐα΄ μπορεί να έχει ευφυΐα, πρέπει απλώς να της δοθεί η ευκαιρία να την αναπτύξει. Αλλά με την αγάπη έχει γεννηθεί΄ έχει περισσότερη ευσπλαχνία, περισσότερη καλοσύνη, περισσότερη κατανόηση.

Ο άντρας και η γυναίκα είναι δυο χορδές τής ίδιας άρπας, υποφέρουν όμως και οι δυο χωρισμένοι ο ένας από τον άλλο. Κι επειδή υποφέρουν και δεν ξέρουν τον λόγο, αρχίζουν να παίρνουν εκδίκηση ο ένας από τον άλλο.

Η γυναίκα μπορεί να βοηθήσει εξαιρετικά για τη δημιουργία μιας οργανικής κοινωνίας. Είναι διαφορετική από τον άντρα, αλλά όχι άνιση. Είναι το ίδιο ίση με τον άντρα όσο και κάποιος άλλος άντρας. Έχει τα δικά της χαρίσματα, τα οποία είναι απόλυτα αναγκαία.

Δεν αρκεί να βγάζεις χρήματα, δεν αρκεί να γίνεις επιτυχημένος στον κόσμο΄ πιο αναγκαία είναι μια όμορφη εστία και η γυναίκα έχει την ικανότητα να μετατρέπει το οποιοδήποτε σπίτι σε εστία. Μπορεί να το γεμίζει με αγάπη΄ έχει αυτή την ευαισθησία. Μπορεί να αναζωογονεί τον άντρα, να τον βοηθά να χαλαρώνει.

Στις Ουπανισάδες υπάρχει μια πολύ παράξενη ευλογία για τα καινούργια ζευγάρια. Έρχεται το καινούργιο ζευγάρι στον οραματιστή των Ουπανισάδων και δίνει εκείνος τις ευλογίες του. Λέει στο κορίτσι ειδικά, ΄΄Ελπίζω να γίνεις μητέρα δέκα παιδιών και τελικά ο σύζυγός σου να γίνει το ενδέκατο παιδί σου. Και αν δεν γίνεις μητέρα τού συζύγου σου, δεν θα έχεις επιτύχει να είσαι πραγματική σύζυγος.΄΄ Είναι πολύ παράξενο αυτό, αλλά έχει τεράστια ψυχολογική ενόραση μέσα του, γιατί αυτό ακριβώς διαπιστώνει η σύγχρονη ψυχολογία, ότι κάθε άντρας αναζητά στη γυναίκα τη μητέρα του και κάθε γυναίκα αναζητά τον πατέρα της στον άντρα.

Γι΄αυτό και κάθε γάμος είναι αποτυχία: δεν μπορείς να βρεις τη μητέρα σου. Η γυναίκα που παντρεύτηκες δεν έχει έρθει στο σπίτι σου για να γίνει μητέρα σου, θέλει να είναι η σύζυγός σου, η ερωμένη σου. Αλλά η ευλογία των Ουπανισάδων, σχεδόν πέντε ή έξι χιλιάδες χρόνια παλιά, δίνει μιαν ενόραση στη σύγχρονη ψυχολογία. Η γυναίκα, ό,τι κι αν είναι, είναι κατά βάση μητέρα. Ο πατέρας είναι ένας επινοημένος θεσμός, δεν είναι φυσικός...

Η μητέρα όμως θα παραμείνει απαραίτητη. Έχουν δοκιμάσει πειράματα: έχουν δώσει στα παιδιά όλες τις ανέσεις, φάρμακα, κάθε τροφή... κάθε τελειοποίηση από διάφορους κλάδους της επιστήμης, είναι όμως παράξενο ότι τα παιδιά συρρικνώνονται συνεχώς και θα πεθάνουν μέσα σε τρεις μήνες. Έπειτα ανακάλυψαν ότι το σώμα της μητέρας και η ζεστασιά της είναι απόλυτη αναγκαιότητα για να αναπτυχθεί η ζωή. Η ζεστασιά εκείνη μέσα σε αυτό το πελώριο ψυχρό σύμπαν είναι απολύτως αναγκαία στην αρχή, διαφορετικά το παιδί θα νιώθει εγκαταλειμμένο. Θα συρρικνωθεί και θα πεθάνει...

Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεται ο άντρας κατώτερος από τη γυναίκα. Η όλη ιδέα εμφανίζεται επειδή θεωρείς τον άντρα και τη γυναίκα ως δύο διαφορετικά είδη. Ανήκουν στη μία ανθρωπότητα και έχουν και οι δύο συμπληρωματικές ιδιότητες. Χρειάζονται και οι δύο ο ένας τον άλλο και μόνον όταν είναι μαζί είναι πλήρεις...

Τη ζωή πρέπει να την παίρνει κανείς ανάλαφρα. Οι διαφορές δεν αποτελούν αντιφάσεις. Μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο και να εμπλουτίσουν εξαιρετικά ο ένας τον άλλο. Η γυναίκα που σε αγαπά μπορεί να μεγαλώσει την δημιουργικότητά σου, μπορεί να σε εμπνεύσει να ανέβεις σε ύψη που δεν έχεις ονειρευτεί ποτέ. Και δεν ζητάει τίποτε. Θέλει απλώς την αγάπη σου, πράγμα που είναι βασικό της δικαίωμα.
 

Osho, The Sword and the Lotus, Ομιλία #5