Μια γυναίκα ρωτά για τον πόνο, στον Προφήτη του Καλίλ Γκιμπράν (Μέρος 3)
Ο Αλμουσταφά λέει:
Ο πόνος σου αποτελεί το σπάσιμο του κελύφους που περικλείει την κατανόησή σου.
Είναι αλήθεια αυτό, αλλά θα ήταν πιο ειλικρινές πράγμα να είχε εξηγήσει τι εννοεί με το κέλυφος, γιατί όλα εξαρτώνται από την έννοια της λέξης κέλυφος - ποιο είναι το κέλυφος;
Οι άνθρωποι θα το διαβάζουν σαν μυθιστόρημα, σαν ποίηση, και κανείς δεν θα παρατηρήσει ποτέ ότι προσπέρασαν την λέξη κέλυφος, που περιέχει όλο το παρελθόν σου. Και αν δεν είσαι έτοιμος να αποσυνδεθείς από το παρελθόν σου, θα υπάρχει πόνος. Για το παρελθόν σου πρόκειται. Δεν είναι εύκολο να βγεις έξω από αυτό. Δεν είναι σαν τα ρούχα που μπορείς να τα αλλάξεις΄ είναι σαν να ξεφλουδίζεις το δέρμα σου. Αλλά αν δεν περάσεις μέσα από τον πόνο αυτό, δεν υπάρχει δυνατότητα για καμιά κατανόηση.
Αυτό είναι αλήθεια και για τους άντρες και για τις γυναίκες, είναι όμως αλήθεια πιο πολύ για τις γυναίκες, γιατί ολόκληρο το παρελθόν το δημιούργησαν οι αρσενικοί. Οι γυναίκες υπήρξαν απλώς μια σκιά, όχι με μεγάλη σημασία. Όλες οι ινδουιστικές ενσαρκώσεις του Θεού είναι άντρες. Προκαλεί μεγάλη έκπληξη και σοκ το ότι μπορούν και αποδέχονται ζώα ως ενσαρκώσεις του Θεού, αλλά δεν έχουν αποδεχτεί ούτε μια γυναίκα ως ενσάρκωση του Θεού.
Ο Γκωτάμα Βούδας είναι άντρας΄ οι σπουδαίοι μαθητές του - ο Μαχακάσυαπ, ο Σαριπούτα, ο Μογκαλαγιάν - είναι όλοι άντρες. Δεν υπήρχε ούτε μια γυναίκα που να μπορούσε να ανέβει στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας; Αλλά ο ίδιος ο Γκωτάμα Βούδας αρνιόταν να μυήσει γυναίκες, σαν να αποτελούν κάποιο είδος όχι ανθρώπου αλλά κάποιας χαμηλότερης από τον άνθρωπο κατάστασης. Γιατί να μπεις στο κόπο γι΄αυτές; Ας επιτύχουν πρώτα την ανθρώπινη κατάσταση.
Η δήλωση του Γκωτάμα Βούδα είναι πως ο άνθρωπος αποτελεί το σταυροδρόμι από όπου μπορείς να πας οπουδήποτε - στη φώτιση, στην υπέρτατη ελευθερία. Αλλά δεν αναφέρει καθόλου τη γυναίκα. Εκείνη δεν αποτελεί σταυροδρόμι, αποτελεί έναν σκοτεινό δρόμο όπου η δημοτική αρχή δεν έχει βάλει καν φώτα΄ δεν οδηγεί πουθενά. Ο άντρας αποτελεί μια μεγάλη εθνική οδό. Ας έρθει λοιπόν η γυναίκα πρώτα στην εθνική οδό, ας γίνει άντρας, ας γεννηθεί με το σώμα ενός άντρα και μετά θα υπάρχει κάποια δυνατότητα να φωτιστεί.
Λέει ο Αλμουσταφά... πρέπει λοιπόν να γνωρίσεις τον πόνο. Αλλά για ποιο λόγο; Αν δεν μπορεί να φωτιστεί η γυναίκα, γιατί να περάσει μέσα από τον πόνο; Δεν είναι από χρυσάφι, ώστε να καθαρίσει περνώντας μέσα από τη φωτιά.
Osho, Reflections on Khalil Gibran's The Prophet, Ομιλία #27
Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά: κάνε κλικ εδώ