Ο άνθρωπος είναι το πιο φιλήδονο ζώο στη γη. Κάθε ζώο έχει την εποχή του όπου το αρσενικό δείχνει ενδιαφέρον για το θηλυκό. Μερικές φορές η εποχή κρατά μόνο λίγες εβδομάδες, μερικές φορές ένα μήνα ή δυο μήνες κι έπειτα ολόκληρο το χρόνο ξεχνούν το σεξ, ξεχνούν τελείως την αναπαραγωγή. Γι΄αυτό και δεν βρίσκονται σε κατάσταση υπερπληθυσμού. Μόνο ο άνθρωπος είναι σεξουαλικός ολόκληρο το χρόνο και αν είναι Αμερικανός, τότε είναι σεξουαλικός τη νύχτα, είναι σεξουαλικός τη μέρα. Και ζητάς από τη γυναίκα να αποδεχτεί τον πόνο; Δεν μπορώ να σου ζητήσω να αποδεχτείς ένα τέτοιο πόνο - πόνο που επιβάλλουν οι άλλοι πάνω σου. Χρειάζεσαι μια επανάσταση.

Και θα παρατηρούσες με νηφαλιότητα τους χειμώνες της θλίψης σου.
Γιατί; Αφού μπορούμε να αλλάξουμε, γιατί να παρατηρούμε; Να παρατηρείς μόνο εκείνο που δεν μπορεί να αλλάξει. Να παρατηρείς μόνο εκείνο που είναι φυσικό - να είσαι παρατηρητής του. Πρόκειται όμως για ποιητική πονηριά. Όμορφες λέξεις: και να παρατηρείς με νηφαλιότητα...

Παρατήρησε κάθε τι το φυσικό με νηφαλιότητα και εξεγέρσου ενάντια σε κάθε βάσανο που σου επιβάλλει ο οποιοσδήποτε. Είτε πρόκειται για άντρα είτε για γυναίκα, είτε πρόκειται για τον πατέρα ή τη μητέρα σου, είτε πρόκειται για τον ιερέα ή τον καθηγητή σου, είτε πρόκειται για την κυβέρνηση ή την κοινωνία - εξεγέρσου! Αν δεν έχεις εξεγερμένο πνεύμα, δεν είσαι ζωντανός με την αληθινή έννοια της λέξης.

Μεγάλο μέρος του πόνου σου το διάλεξες ο ίδιος.
Είναι αλήθεια αυτό. Όλη σου τη δυστυχία, όλο σου τον πόνο... μεγάλο μέρος του δεν σου το επιβάλλουν οι άλλοι. Ενάντια σε κείνο που το επιβάλλουν οι άλλοι εξεγέρσου, αλλά εκείνο που το διάλεξες ο ίδιος άφησέ το. Δεν υπάρχει λόγος να το παρατηρείς. Αρκεί η κατανόηση ότι ΄΄Το επέβαλα ο ίδιος στον εαυτό μου΄΄ - πέτα το μακριά. Ας σε παρατηρούν οι άλλοι καθώς το πετάς. Καθώς σε βλέπουν να το πετάς, ίσως να καταλάβουν κι εκείνοι, ΄΄Γιατί να υποφέρουμε χωρίς λόγο; Οι γείτονες πετάνε πέρα τη θλίψη τους.΄΄ Οι ζήλιες σου, ο θυμός σου, η απληστία σου - όλα αυτά φέρνουν πόνο. Οι φιλοδοξίες σου, φέρνουν όλες πόνο. Και τις διάλεξες ο ίδιος.

Πρόκειται για το πικρό γιατρικό με το οποίο ο γιατρός που υπάρχει μέσα σου θεραπεύει τον άρρωστο εαυτό σου.
Επιστρέφει και πάλι για να σε παρηγορήσει. Δεν κάνει μια ξεκάθαρη διάκριση. Υπάρχουν πόνοι που σου τους επιβάλλουν οι άλλοι - να επαναστατήσεις εναντίον τους. Και υπάρχουν πόνοι που είναι φυσικοί - να τους παρατηρείς και να τους παρατηρείς με νηφαλιότητα, διότι πρόκειται για το πικρό φάρμακο που χρησιμοποιεί η φύση, ο γιατρός μέσα σου, για να θεραπεύσει τον άρρωστο εαυτό σου.

Έχε επομένως εμπιστοσύνη στο γιατρό και πιες το φάρμακό του με σιωπή και ηρεμία.
Να θυμάσαι όμως ότι πρόκειται για το γιατρό - όχι για το σύζυγό σου ή την κυβέρνηση. Εκείνοι σου επιβάλλουν τον πόνο όχι για να σε θεραπεύσουν, αλλά για να σε καταστρέψουν, για να σε συντρίψουν. Γιατί όσο πιο πολύ καταστρέφεσαι, τόσο πιο εύκολα μπορούν να κυριαρχήσουν πάνω σου. Τότε δεν υπάρχει φόβος εξέγερσης από τη μεριά σου. Να θυμάσαι λοιπόν ποιος είναι ο γιατρός. Η φύση θεραπεύει, ο χρόνος θεραπεύει - εσύ απλώς περιμένεις, παρατηρείς. Να είσαι όμως ξεκάθαρος ως προς το τι είναι φυσικό και τι είναι τεχνητό.

Διότι το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό, το οδηγεί το τρυφερό χέρι τού αόρατου. Το κύπελλο που φέρνει, αν και σου καίει τα χείλη, είναι φτιαγμένο από τον πηλό που έχει υγράνει ο αγγειοπλάστης με τα δικά του ιερά δάκρυα.
Ό,τι είναι φυσικό, εναντίον του οποίου δεν είναι δυνατό να υπάρξει καμιά εξέγερση... μην είσαι τότε δυστυχισμένη΄ αποδέξου το με ευγνωμοσύνη. Πρόκειται για το αόρατο χέρι του θεϊκού στοιχείου που θέλει να σε θεραπεύσει, που θέλει να σε φέρει σε κάποιο ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας. Ό,τι όμως είναι αφύσικο...

Αν υποτάσσεσαι σε οποιοδήποτε είδος σκλαβιάς, καταστρέφεις την ίδια σου την ψυχή. Είναι καλύτερο να πεθάνεις παρά να ζήσεις σαν σκλάβος.
 

Osho, The Messiah: Commentaries on Khalil Gibran's The Prophet, Τόμος 2, Ομιλία #4