Τώρα αντιδρούν σε τούτο οι γυναίκες. Οι γυναίκες τού Απελευθερωτικού Κινήματος έχουν αρχίσει να αποκαλούν το Θεό ΄΄εκείνη.΄΄ Δεν αποκαλούν το Θεό ΄΄εκείνον΄΄ πλέον. Πρόκειται για αντίδραση. Καταλαβαίνει κανείς την αντίδραση. Αλλά η αντίδραση είναι και πάλι το ίδιο - γίνεται ξανά το ίδιο λάθος. Ο Θεός είναι και εκείνος και εκείνη.

Στα σανσκριτικά δεν χρησιμοποιούμε το αυτός ή αυτή για τον Θεό. Χρησιμοποιούμε το τατ - τατ σημαίνει ΄΄εκείνο.΄΄ Μια ένδειξη, μια απλή ένδειξη, χωρίς να λέμε ποιος είναι ο Θεός - εκείνος ή εκείνη. Τατ - εκείνο. Μια απλή ένδειξη, χωρίς να λέμε τίποτε για το φύλο τού Θεού.

Αργά ή γρήγορα η ανθρωπότητα θα μπορέσει να το καταλάβει αυτό - ότι ο άντρας κι η γυναίκα είναι συμπληρωματικοί. Αντίθετοι, αλλά συμπληρωματικοί, δημιουργώντας ένα σύνολο.

Λόγω αυτής της ιδέας, ότι ο Θεός είναι άντρας, ο άντρας δημιούργησε τόσο παράλογες θεωρίες που δεν μπορείς να τις φανταστείς. . . Έρχονται σε μένα άνθρωποι και λένε, ΄΄Τι συμβαίνει σε τούτο εδώ το μέρος; Τόσες πολλές γυναίκες, τόσοι πολλοί άντρες!΄΄ Γιατί στο παρελθόν τα άσραμ υπήρχαν πάντοτε μόνο για τους άντρες. Αν υπήρχαν άσραμ για γυναίκες, τότε ήταν καθαρά για γυναίκες.

Οι θρησκείες χώριζαν πάντα τους άντρες από τις γυναίκες. Υπάρχουν χριστιανικά μοναστήρια στη Δύση όπου δεν έχει μπει ποτέ καμιά γυναίκα, όπου δεν επιτρέπεται να μπει καμιά γυναίκα. Υπάρχουν τραπιστικά μοναστήρια όπου, όταν μπει ένας άνθρωπος, δεν βγαίνει έξω ποτέ ξανά, από φόβο μήπως και συναντήσει καμιά γυναίκα στο χωριό, στην πόλη κάπου.

Το σεξ έχει υπάρξει ως ένα απαγορευμένο πράγμα. Η αγάπη έχει υπάρξει ως πράγμα καταδικαστέο. Και ο άντρας έχει προσπαθήσει να γίνει τελείως ανεξάρτητος - λες και είναι αυτό δυνατό. Δεν είναι δυνατό. Η ενέργεια χρειάζεται το αντίθετό της.

Οι ινδουϊστές είναι πιο επιστημονικοί από αυτή την άποψη. Αν πας σε κάποιο ινδουϊστικό ναό, θα βρεις τον Κρίσνα μαζί με τη Ράντα, τον Σίβα με την Παρβάτι, τον Ραμ με τη Σίτα. Η θηλυκή ενέργεια βρίσκεται εκεί. Πρέπει να βρίσκεται εκεί, για να ολοκληρώνει τον θεό.

Στους ναούς των τζαΐνα, ο Μαχαβίρα στέκει μόνος. Δείχνει κάπως αδέξιο το πράγμα, κάπως ανολοκλήρωτο. Στους βουδιστικούς ναούς, ο Βούδας κάθεται μόνος. Στις χριστιανικές εκκλησίες, ο Ιησούς είναι σταυρωμένος, βρίσκεται πάνω στο σταυρό, πάντως μόνος του. Έτσι βέβαια, αν δείχνει πολύ λυπητερή μια εκκλησία, είναι φυσικό αυτό: απουσιάζει η άλλη ενέργεια, εκείνη που μπορεί να την κάνει να είναι ένας γιορτασμός.
 

Osho, Nirvana: The Last Nightmare, Ομιλία #6