Με τον τρόπο σκέψης του Αριστοτέλη, δεν μπορείς να έχεις καμιά υπομονή, γιατί, αν έχει αναχωρήσει ένας αγαπημένος, έχει αναχωρήσει σε ευθύγραμμο ταξίδι - καμιά επιστροφή, δεν πρόκειται για κύκλο. Αλλά στην Ανατολή, πιστεύουμε στον κύκλο΄ στην Δύση, πιστεύουν στην ευθεία γραμμή.

Ο δυτικός νους είναι γραμμικός, ο ανατολικός νους είναι κυκλικός. Έτσι λοιπόν στην Ανατολή ο εραστής μπορεί να περιμένει. Ξέρει ότι η γυναίκα που τον εγκατέλειψε τώρα θα επιστρέψει. Βρίσκεται ήδη καθοδόν, θα πρέπει ήδη να μετανιώνει, θα πρέπει να μετάνιωσε ήδη, θα πρέπει να έρχεται. Αργά ή γρήγορα, θα κτυπήσει την πόρτα. Περίμενε! Γιατί υπάρχει πάντα το αντίθετο.

Και όποτε επιστρέφει μια γυναίκα μετά από θυμό, τότε είναι και πάλι καινούργια η αγάπη. Δεν πρόκειται τώρα για επανάληψη. Το κενό του θυμού κατέστρεψε το παρελθόν. Τώρα είναι και πάλι ένα νεαρό κορίτσι, μια παρθένα. Ερωτεύεται ξανά - τα πάντα γίνονται καινούργια.

Αν το καταλαβαίνεις αυτό, τότε δεν είσαι εναντίον κανενός πράγματος. Ξέρεις ότι ακόμη και ο θυμός είναι όμορφος, ακόμη και ένας καυγάς εδώ κι εκεί δίνει χρώμα στη ζωή. Και όλα βοηθούν στον πλούτο. Τότε αποδέχεσαι, τότε με βαθιά αποδοχή είσαι υπομονετικός, τότε δεν υπάρχει καμιά ανυπομονησία και καμιά βιασύνη. Τότε μπορείς να περιμένεις και να προσεύχεσαι και να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι.

Διαφορετικά, αν είναι γραμμική η ζωή, όπως νομίζει ο δυτικός νους, τότε η ζωή έχει μεγάλη ανυπομονησία. Κανείς δεν πρόκειται να επιστρέψει΄ τότε τρέμεις πάντα, φοβάσαι και αρχίζεις να καταπιέζεις. Ίσως τότε να μείνεις με μια γυναίκα δέκα χρόνια - ή δέκα ζωές -  μένεις όμως έτσι με μια ξένη. Συγκρατείς τον εαυτό σου, συγκρατεί κι εκείνη τον εαυτό της και δεν υπάρχει καμιά συνάντηση.

Ζωή δεν σημαίνει λογική. Η λογική αποτελεί μόνον ένα μέρος - φυσικά, πολύ ξεκάθαρο, κατηγοριοποιημένο, ταξινομημένο, διαιρεμένο - η ζωή όμως είναι ακατάστατη. Αλλά τι να κάνουμε; Έτσι είναι. Δεν είναι τόσο ταξινομημένη, τόσο ξεκάθαρη, τόσο διαιρεμένη΄ είναι ένα χάος. Αλλά η λογική είναι νεκρή και η ζωή είναι ζωντανή, έτσι λοιπόν το ζήτημα είναι αν θα διαλέξεις την συνέπεια ή αν θα διαλέξεις τη ζωή.

Αν είσαι υπερβολικά υπέρ της συνέπειας, θα γίνεις νεκρός και όλο και πιο νεκρός, επειδή η συνέπεια είναι δυνατό να υπάρχει μόνο αν αφήσεις εντελώς το αντίθετο. Τότε αγαπάς και μόνο αγαπάς και μόνο αγαπάς και δεν θυμώνεις ποτέ, δεν μαλώνεις ποτέ. Υπακούς, μόνον υπακούς - καμιά ανυπακοή ποτέ, καμιά εξέγερση, δεν φεύγεις ποτέ. Τότε όμως όλα γίνονται μπαγιάτικα, τότε η σχέση γίνεται δηλητηριώδης - τότε σκοτώνει.
 

Osho, Hsin Hsin Ming: The Book of Nothing, Ομιλία # 1