΄΄Ο διαλογισμός δεν είναι πράγμα του νου, είναι κάτι πέρα από το νου. Το πρώτο βήμα είναι να είσαι παιγνιώδης μαζί του. Αν είσαι παιγνιώδης μαζί του, ο νους δεν μπορεί να καταστρέψει το διαλογισμό σου. Αλλιώς θα τον μετατρέψει σε ένα ακόμη παιγνίδι τού εγώ΄ θα σε κάνει πολύ σοβαρό. Θα αρχίσεις να σκέφτεσαι, Έίμαι ένας σπουδαίος διαλογιστής. Είμαι αγιότερος από τους άλλους.΄ Αυτό ακριβώς συνέβη σε χιλιάδες λεγόμενους αγίους, ηθικολόγους, πουριτανούς: παίζουν παιγνίδια τού εγώ, αδιόρατα παιγνίδια τού εγώ.

΄΄Θέλω λοιπόν να κόψω την ίδια του τη ρίζα από την αρχή. Να είσαι παιγνιώδης μαζί του. Είναι ένα τραγούδι που το λες, ένας χορός που τον χορεύεις. Δες τον σαν ένα είδος διασκέδασης και θα εκπλαγείς: αν μπορείς να είσαι παιγνιώδης με το διαλογισμό, ο διαλογισμός θα μεγαλώνει κάνοντας άλματα. Δεν έχεις όμως εσύ ως επιθυμία κάποιο στόχο΄ απολαμβάνεις απλώς το ότι κάθεσαι σιωπηλός, απολαμβάνεις την ίδια την πράξη τού ότι κάθεσαι σιωπηλός – δεν επιζητάς κάποιες γιογκικές δυνάμεις, κάποια σίντι, θαύματα. Είναι ανοησίες όλα αυτά, οι ίδιες παλιές ανοησίες, το ίδιο παλιό παιγνίδι που παίζεται με καινούργιες λέξεις, σε καινούργιο επίπεδο…

΄΄Τη ζωή την ίδια χρειάζεται να την εκλάβεις ως ένα συμπαντικό αστείο – και τότε χαλαρώνεις ξαφνικά, γιατί δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο να έχεις ένταση. Και με την χαλάρωση εκείνη αρχίζει να αλλάζει κάτι μέσα σου – μια ριζική αλλαγή, μια μεταμόρφωση – και τα μικροπράγματα τής ζωής αρχίζουν να παίρνουν νέο νόημα, νέα σημασία. Τότε τίποτε δεν είναι μικρό, όλα αρχίζουν να αποκτούν μια νέα γεύση, μια νέα αύρα΄ αρχίζεις να νιώθεις την ύπαρξη ενός είδους θεϊκότητας παντού. Δεν γίνεσαι χριστιανός, δεν γίνεσαι ινδουϊστής, δεν γίνεσαι μωαμεθανός΄ γίνεσαι απλώς ένας λάτρης τής ζωής. Μαθαίνεις ένα μόνο πράγμα, πώς να χαίρεσαι με τη ζωή.

΄΄Αλλά να χαίρεσαι με τη ζωή είναι ο δρόμος που οδηγεί προς το Θεό. Χόρεψε πηγαίνοντας προς το Θεό, γέλα πηγαίνοντας προς το Θεό, τραγούδα πηγαίνοντας προς το Θεό!΄΄

Osho, The Golden Wind, Ομιλία #8

Το βιβλίο δεν είναι πλέον διαθέσιμο, όπως ζήτησε ο Όσσο