<< Πίσω

Μπορείς να μπεις στο διαλογισμό με το να κάθεσαι μόνο, αλλά τότε μείνε απλώς καθιστός. Μην κάνεις τίποτε άλλο. Αν μπορείς απλώς να κάθεσαι, γίνεται αυτό διαλογισμός. Να είσαι εντελώς μέσα στην καθιστική κατάσταση. Η μη-κίνηση πρέπει να είναι η μόνη κίνησή σου. Για την ακρίβεια, η λέξη Ζεν προέρχεται από τη λέξη ζαζέν, που σημαίνει να κάθεσαι απλώς, μην κάνοντας τίποτα. Αν μπορείς να κάθεσαι απλώς, μην κάνοντας τίποτα με το σώμα σου και τίποτα με το νου σου, γίνεται αυτό διαλογισμός. Είναι όμως δύσκολο.
Μπορείς να καθίσεις πολύ εύκολα όταν κάνεις κάτι άλλο, μόλις όμως καθίσεις απλώς και δεν κάνεις τίποτα, δημιουργείται το πρόβλημα. Κάθε ιστός τού σώματος αρχίζει να κινείται μέσα σου΄ κάθε φλέβα, κάθε μυς, αρχίζει να κινείται. Θα αρχίσεις να αισθάνεσαι ένα αμυδρό τρέμισμα. Θα αποκτήσεις επίγνωση πολλών σημείων μέσα στο σώμα που ποτέ πριν δεν είχες την επίγνωσή τους. Και όσο περισσότερο προσπαθείς να κάθεσαι απλώς, τόσο περισσότερη κίνηση θα αισθάνεσαι μέσα σου. Μπορείς λοιπόν να χρησιμοποιήσεις την καθιστική θέση μόνο αν έχεις κάνει άλλα πράγματα προηγουμένως.

Μπορείς απλώς να περπατήσεις, είναι ευκολότερο αυτό. Μπορείς απλώς να χορέψεις, αυτό είναι ακόμη ευκολότερο. Και αφού έχεις κάνει άλλα πράγματα που είναι ευκολότερα, τότε μπορείς να καθίσεις. Το να καθίσεις σε στάση βούδα είναι στ΄αλήθεια το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να γίνεται ποτέ στην αρχή. Μόνο αφότου έχεις αρχίσει να αισθάνεσαι τελείως ταυτισμένος με την κίνηση, μπορείς να αρχίσεις να αισθάνεσαι τελείως ταυτισμένος και με τη μη-κίνηση.

Δεν λέω λοιπόν ποτέ στους ανθρώπους να ξεκινήσουν με την καθιστή θέση απλώς. Ξεκίνησε από εκεί που είναι εύκολο το ξεκίνημα, διαφορετικά θα αρχίσεις να αισθάνεσαι χωρίς λόγο πολλά πράγματα, πράγματα που δεν υπάρχουν. Αν ξεκινήσεις με την καθιστή θέση, θα αισθανθείς μεγάλη αναστάτωση μέσα σου. Όσο περισσότερο προσπαθείς να κάθεσαι απλώς, τόσο περισσότερη αναστάτωση θα αισθάνεσαι. Θα έχεις επίγνωση μόνο τού παράφρονα νου σου και τίποτε άλλο. Θα σου προκαλέσει κατάθλιψη, θα αισθανθείς απογοητευμένος. Δεν θα αισθανθείς μακάριος΄ αντίθετα, θα αρχίσεις να αισθάνεσαι ότι είσαι παράφρων. Και καμιά φορά μπορεί πραγματικά να παραφρονήσεις.

Αν κάνεις ειλικρινή προσπάθεια να ΄κάθεσαι απλώς,΄ μπορεί πραγματικά να παραφρονήσεις. Ο μόνος λόγος που η παραφροσύνη δεν συμβαίνει συχνότερα είναι γιατί οι άνθρωποι δεν προσπαθούν πραγματικά με ειλικρίνεια. Με την καθιστή θέση, αρχίζεις να βλέπεις τόση πολλή τρέλα μέσα σου που αν είσαι ειλικρινής και την συνεχίσεις, μπορεί πραγματικά να παραφρονήσεις. Έχει συμβεί και πρωτύτερα πάρα πολλές φορές. Δεν προτείνω λοιπόν ποτέ κάτι που μπορεί να προκαλέσει απογοήτευση, κατάθλιψη, λύπη, κάτι που θα σου επιτρέψει να έχεις υπερβολική επίγνωση τής παραφροσύνης σου. Ίσως να μην είσαι έτοιμος να αποκτήσεις επίγνωση όλης της παραφροσύνης που υπάρχει μέσα σου. Πρέπει να σου επιτραπεί να γνωρίσεις ορισμένα πράγματα σταδιακά. Η γνώση δεν είναι πάντοτε καλή. Πρέπει να ξεδιπλώσει σιγά-σιγά τον εαυτό της, καθώς θα μεγαλώνει η ικανότητά σου να την αφομοιώνεις.

Ξεκινώ με την παραφροσύνη σου, όχι με κάποια καθιστή θέση. Δίνω χώρο στην παραφροσύνη σου. Αν χορέψεις τρελά, συμβαίνει μέσα σου το αντίθετο. Με έναν τρελό χορό, αρχίζεις να συνειδητοποιείς την ύπαρξη ενός σιωπηλού σημείου μέσα σου. Αν κάθεσαι σιωπηλός, αρχίζεις να συνειδητοποιείς την ύπαρξη τής τρέλας. Στόχος της επίγνωσης είναι πάντα το αντίθετο. Με τον τρελό, χαοτικό χορό σου, με τις κραυγές, την χαοτική αναπνοή, δίνω χώρο στην τρέλα σου. Αρχίζεις τότε να συνειδητοποιείς την ύπαρξη ενός λεπτού σημείου, ενός σημείου βαθιά μέσα σου που είναι σιωπηλό και ακίνητο, σε αντίθεση προς την τρέλα που είναι στην περιφέρεια. Θα νιώσεις πολύ ευδαίμων΄ στο κέντρο σου υπάρχει μια εσωτερική σιωπή. Αν όμως κάθεσαι απλώς, τότε το εσωτερικό σου θα είναι τρελό΄ είσαι σιωπηλός απέξω, αλλά μέσα σου είσαι τρελός.

Αν ξεκινήσεις με κάτι ενεργητικό, κάτι θετικό, ζωντανό, κινητικό, θα είναι καλύτερα. Θα αρχίσεις τότε να αισθάνεσαι ότι μεγαλώνει μέσα σου η ακινησία. Όσο πιο πολύ μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ θα μπορείς να χρησιμοποιείς κάποια καθιστή ή ξαπλωτή θέση΄ τόσο πιο πολύ θα είναι δυνατός ο σιωπηλός διαλογισμός. Ως τότε όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, τελείως διαφορετικά.

Η τεχνική διαλογισμού που ξεκινά με κίνηση, δράση, σε βοηθά και με άλλους τρόπους επίσης. Γίνεται ένα είδος κάθαρσης. Όταν κάθεσαι απλώς, απογοητεύεσαι΄ ο νους σου θέλει να κινηθεί και εσύ απλώς κάθεσαι. Ο κάθε μυς σου στρέφεται, το κάθε νεύρο στρέφεται. Προσπαθείς να επιβάλλεις στον εαυτό σου κάτι που δεν είναι φυσικό για σένα. Έχεις τότε διαιρέσει τον εαυτό σου σε εκείνον που επιβάλλει και σε εκείνον που κάτι του επιβάλλεται. Και στην πραγματικότητα, το μέρος που τού επιβάλλεις κάτι και το καταπιέζεις είναι το πιο αυθεντικό μέρος. Αποτελεί μεγαλύτερο τμήμα τού νου σου απ΄ό,τι το μέρος εκείνο που καταπιέζει και είναι επόμενο να νικήσει το μεγαλύτερο μέρος.

Εκείνο που καταπιέζεις πρέπει πράγματι να το πετάξεις έξω, όχι να το καταπιέσεις. Έχει συσσωρευτεί μέσα σου επειδή το καταπιέζεις συνεχώς. Η όλη διαπαιδαγώγηση, ο πολιτισμός, η παιδεία είναι καταπιεστική. Έχεις καταπιέσει πολλά που θα μπορούσες να τα είχες πετάξει πολύ εύκολα με κάποια διαφορετική παιδεία, με μια πιο συνειδητή παιδεία, με περισσότερη επίγνωση εκ μέρους των γονέων. Με μια καλύτερη επίγνωση τού εσωτερικού μηχανισμού τού νου, θα μπορούσε ο πολιτισμός να σου επιτρέψει να πετάξεις πολλά πράγματα.

Για παράδειγμα, όταν είναι θυμωμένο ένα παιδί, του λέμε, «Μην θυμώνεις». Αρχίζει να καταπιέζει το θυμό. Σιγά-σιγά, εκείνο που ήταν ένα στιγμιαίο συμβάν γίνεται τώρα μόνιμο. Τώρα δεν θα συμπεριφέρεται θυμωμένα, αλλά θα παραμένει θυμωμένο. Έχουμε συσσωρεύσει τόσο πολύ θυμό από στιγμιαία μόνο πράγματα. Κανείς δεν μπορεί να είναι θυμωμένος συνεχώς, εκτός και αν έχει καταπιεστεί ο θυμός. Ο θυμός είναι στιγμιαίο πράγμα που έρχεται και φεύγει: αν εκφραστεί, δεν θα είσαι πια θυμωμένος. Ο ίδιος λοιπόν θα επέτρεπα στο παιδί να είναι θυμωμένο πιο αυθεντικά. Να είσαι θυμωμένος, αλλά προχώρησε βαθιά στο θυμό. Μην τον καταπιέζεις.

Φυσικά, θα υπάρξουν προβλήματα. Αν πούμε, «Να είσαι θυμωμένος», τότε θα είσαι θυμωμένος με κάποιον. Το παιδί όμως μπορείς να το διαμορφώσεις΄ μπορείς να του δώσεις ένα μαξιλάρι και να του πεις, «Θύμωσε με το μαξιλάρι. Δείξε τη βία σου στο μαξιλάρι.» Ήδη από την αρχή, μπορείς να μεγαλώσεις το παιδί με τρόπο που ο θυμός απλώς να παρεκκλίνει. Μπορείς να του δώσεις κάποιο αντικείμενο: μπορεί το παιδί να πετάει συνεχώς το αντικείμενο μέχρι να φύγει ο θυμός του. Μέσα σε λίγα λεπτά, σε λίγα δευτερόλεπτα, θα έχει διασκορπίσει το θυμό του και δεν θα κάνει καμιά συσσώρευση.

Έχεις συσσωρεύσει θυμό, σεξ, βία, απληστία, τα πάντα! Αυτή η συσσώρευση τώρα είναι ένα είδος τρέλας μέσα σου. Βρίσκεται εκεί, μέσα σου. Αν ξεκινήσεις με κάποιο καταπιεστικό διαλογισμό, για παράδειγμα, απλώς να κάθεσαι, θα τα καταπιέζεις όλα αυτά, δεν θα τους επιτρέπεις να εκτονωθούν. Ξεκινώ λοιπόν με κάθαρση. Πρώτα, ας πετάξεις στον αέρα τα καταπιεσμένα πράγματα. Κι όταν μπορέσεις να πετάξεις το θυμό σου στον αέρα, θα έχεις γίνει ώριμος.

Αν δεν μπορώ να είμαι γεμάτος από αγάπη μόνος μου, αν μπορώ να είμαι γεμάτος από αγάπη μόνο μαζί με κάποιον που αγαπώ, τότε δεν είμαι αληθινά ώριμος ακόμη. Τότε εξαρτώμαι από κάποιον ακόμη και για να έχω μέσα μου αγάπη. Κάποιος πρέπει να υπάρχει, τότε μπορώ να νιώθω αγάπη. Τότε αυτή η αγάπη μπορεί να είναι ένα πολύ επιφανειακό μόνο πράγμα. Δεν είναι η φύση μου. Αν είμαι μόνος μου μέσα στο δωμάτιο, δεν νιώθω καθόλου αγάπη, έτσι η ιδιότητα τής αγάπης δεν έχει πάει βαθιά΄ δεν έχει γίνει μέρος τού είναι μου.

Γίνεσαι όλο και πιο ώριμος όταν είσαι όλο και πιο λίγο εξαρτώμενος. Αν μπορείς να θυμώσεις μόνος σου, είσαι πιο ώριμος. Δεν σου χρειάζεται κάποιο αντικείμενο να θυμώσεις μαζί του. Έτσι, κάνω υποχρεωτική την κάθαρση στο ξεκίνημα. Πρέπει να πετάξεις τα πάντα στον ουρανό, στο ανοικτό διάστημα, χωρίς να έχεις υπόψη σου κανένα αντικείμενο.

Θύμωσε χωρίς να είναι εδώ ο άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελες να θυμώσεις. Κλάψε χωρίς να βρίσκεις κάποια αιτία΄ γέλασε, απλώς γέλασε, χωρίς να υπάρχει κάτι για το οποίο να γελάσεις. Τότε θα μπορέσεις να πετάξεις το όλο συσσωρευμένο πράγμα΄ μπορείς απλώς να το πετάξεις. Και μόλις μάθεις αυτό τον τρόπο, θα απαλλαγείς από το βάρος όλου του παρελθόντος.

Μέσα σε λίγες στιγμές μπορείς να απαλλαγείς από το βάρος όλης της ζωής, ακόμη και ζωών το βάρος. Αν είσαι έτοιμος να πετάξες τα πάντα, αν μπορείς να επιτρέψεις στην τρέλα σου να βγει προς τα έξω, μέσα σε λίγες στιγμές γίνεται ένας βαθύς καθαρμός. Είσαι τώρα καθαρμένος: φρέσκος, αθώος, είσαι και πάλι παιδί. Τώρα, με την αθωότητά σου, μπορείς να κάνεις καθιστό διαλογισμό, να κάθεσαι απλώς ή να ξαπλώνεις ή οτιδήποτε, γιατί τώρα δεν υπάρχει μέσα σου ο τρελός που θα ενοχλήσει την καθιστή στάση.

Ο καθαρμός, η κάθαρση, πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα, διαφορετικά με τις ασκήσεις αναπνοής, με την εφαρμογή των ασάνα, των γιογκικών στάσεων, απλώς καταπιέζεις κάτι. Και συμβαίνει ένα πολύ παράξενο πράγμα: όταν έχεις επιτρέψει να ριχθούν έξω τα πάντα, η καθιστή θέση θα συμβεί από μόνη της, θα συμβούν οι ασάνα΄ θα είναι κάτι το αυθόρμητο.

Ίσως να μην έχεις μάθει τίποτα για τις γιογκικές ασάνα, αρχίζεις όμως και τις κάνεις. Οι στάσεις αυτές είναι τώρα αυθεντικές, πραγματικές. Φέρνουν πολλή μεταμόρφωση μέσα στο σώμα σου, γιατί τώρα τις κάνει το ίδιο το σώμα, δεν τις επιβάλλεις εσύ. Για παράδειγμα, όταν κάποιος έχει πετάξει έξω πολλά πράγματα, μπορεί να αρχίσει να προσπαθεί να σταθεί με το κεφάλι. Ίσως να μην έμαθε ποτέ να κάνει σιρσάσαν, τη στάση με το κεφάλι, τώρα όμως όλο του το σώμα προσπαθεί να την κάνει. Είναι τώρα αυτό ένα πράγμα πολύ εσωτερικό΄ προέρχεται από την εσωτερική σοφία τού σώματός του, όχι από τις διανοητικές, εγκεφαλικές πληροφορίες τού νου του. Αν επιμένει το σώμα του, «Πήγαινε και στάσου με το κεφάλι!», κι εκείνος το επιτρέψει αυτό, θα νιώσει πολύ αναζωογονημένος, πολύ αλλαγμένος από τούτο.

Μπορεί να πάρεις οποιαδήποτε στάση, επιτρέπω όμως να υπάρχουν αυτές οι στάσεις μόνον όταν έρχονται από μόνες τους. Μπορεί κανείς να καθίσει κάτω και να είναι σιωπηλός σε σιρσάσαν ή σε οποιαδήποτε άλλη στάση, αλλά αυτό το σιρσάσαν είναι κάτι πολύ διαφορετικό΄ διαφέρει η ποιότητα. Προσπαθεί να είναι σιωπηλός σε καθιστή θέση΄ όμως αυτό είναι κάτι που συμβαίνει από μόνο του, δεν πρόκειται για καταπίεση, δεν υπάρχει καμιά προσπάθεια. Απλώς έτσι αισθάνεται το σώμα σου. Όλο σου το είναι νιώθει ότι θέλει να καθίσει. Στην καθιστή αυτή θέση δεν υπάρχει διαιρεμένος νους, καταπίεση. Αυτή η καθιστή θέση γίνεται ένα είδος ανθίσματος.

Πρέπει να έχεις δει αγάλματα τού Βούδα καθισμένου πάνω σε ένα λουλούδι, σε ένα λωτό. Ο λωτός είναι απλώς συμβολικός΄ συμβολίζει εκείνο που συμβαίνει μέσα στον Βούδα. Όταν το να ΄κάθεσαι απλώς΄ συμβαίνει από τα μέσα, αισθάνεσαι ακριβώς όπως το άνθισμα ενός λουλουδιού. Δεν καταπιέζεις τίποτα από τα έξω΄ αντίθετα υπάρχει ένα είδος μεγαλώματος, ένα άνοιγμα από τα μέσα. Κάτι μέσα σου ανοίγει και ανθίζει. Μπορεί να μιμηθείς τη στάση τού Βούδα, αλλά δεν μπορείς να μιμηθείς το λουλούδι. Μπορεί να καθίσεις εντελώς σαν βούδας, ακόμη και πιο πολύ σαν βούδας από τον Βούδα, αλλά δεν θα υπάρχει το εσωτερικό άνθισμα. Αυτό δεν μπορείς να το μιμηθείς.

Μπορεί να χρησιμοποιήσεις κόλπα. Μπορεί να χρησιμοποιήσεις ρυθμούς αναπνοής που θα σε αναγκάσουν να μείνεις ακίνητος, να καταπιέσεις το νου σου. Η αναπνοή μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολύ για καταπίεση, γιατί με κάθε ρυθμό αναπνοής δημιουργείται μια συγκεκριμένη διάθεση στο νου σου. Όχι ότι εξαφανίζονται οι άλλες διαθέσεις΄ απλώς κρύβονται.

Μπορείς να επιβάλλεις το οτιδήποτε στον εαυτό σου. Αν θέλεις να θυμώσεις, κάνε τον ρυθμό αναπνοής που συμβαίνει στον θυμό. Το κάνουν οι ηθοποιοί, όταν θέλουν να εκφράσουν θυμό, αλλάζουν τον ρυθμό τής αναπνοής τους. Ο ρυθμός τής αναπνοής πρέπει να γίνει ο ίδιος όπως όταν υπάρχει θυμός. Κάνοντας γρήγορη την αναπνοή, αρχίζουν να αισθάνονται θυμό, έρχεται στην επιφάνεια το τμήμα θυμού του νου.
Μπορεί λοιπόν να χρησιμοποιηθεί ο ρυθμός της αναπνοής για να καταπιέσει τον νου, για να καταπιέσει το οτιδήποτε μέσα στο νου. Δεν είναι όμως καλό αυτό, δεν πρόκειται για άνθισμα. Είναι καλύτερος ο αντίστροφος τρόπος, όταν αλλάζει ο νους σου και τότε, ως συνέπεια, αλλάζει η αναπνοή σου. Η αλλαγή έρχεται πρώτα από τον νου.
Χρησιμοποιώ λοιπόν τον ρυθμό αναπνοής σαν σημάδι. Ο άνθρωπος που είναι συνεχώς ήσυχος με τον εαυτό του παραμένει με τον ίδιο ρυθμό αναπνοής. Δεν αλλάζει ποτέ εξαιτίας τού νου. Θα αλλάξει εξαιτίας τού σώματος΄ αν τρέχεις, θα αλλάξει, αλλά δεν αλλάζει ποτέ εξαιτίας τού νου.

Η τάντρα λοιπόν έχει χρησιμοποιήσει πάρα πολλούς ρυθμούς αναπνοής ως μυστικά κλειδιά. Επιτρέπουν ακόμη και την σεξουαλική συνεύρεση ως διαλογισμό, αλλά την επιτρέπουν μόνο όταν ο ρυθμός τής αναπνοής σου παραμένει σταθερός κατά την συνουσία, διαφορετικά όχι. Αν συμμετέχει ο νους, τότε ο ρυθμός της αναπνοής δεν μπορεί να παραμείνει ο ίδιος, και αν ο ρυθμός τής αναπνοής παραμένει ο ίδιος, ο νους δεν συμμετέχει καθόλου. Αν δεν συμμετέχει ο νους ακόμη και σε ένα τόσο βαθύ βιολογικό πράγμα όπως η σεξουαλική συνεύρεση, τότε ο νους δεν θα συμμετέχει και σε τίποτε άλλο.

Μπορεί όμως να επιβάλλεις πράγματα. Μπορεί να καθίσεις και να επιβάλλεις έναν συγκεκριμένο ρυθμό στο σώμα σου, μπορεί να δημιουργήσεις κάποια εσφαλμένη βουδική στάση, όμως θα είσαι απλώς νεκρός. Θα γίνεις κουτός, ανόητος. Έχει συμβεί αυτό σε πάρα πολλούς μοναχούς, σε πάρα πολλούς σαντού. Γίνονται απλώς ανόητοι. Τα μάτια τους δεν έχουν κανένα φως ευφυΐας΄ το πρόσωπό τους είναι βλακώδες, χωρίς κανένα εσωτερικό φως, καμιά εσωτερική φλόγα. Επειδή φοβούνται πολύ την οποιαδήποτε εσωτερική κίνηση, έχουν καταπιέσει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης και της ευφυΐας. Η ευφυΐα είναι ένα είδος κίνησης, μια από τις λεπτότερες κινήσεις, έτσι αν καταπιέζεται όλη η εσωτερική κίνηση, θα επηρεαστεί κι η ευφυΐα.

Η επίγνωση δεν είναι στατικό πράγμα. Η επίγνωση είναι και αυτή κίνηση, δυναμική ροή. Αν αρχίσεις λοιπόν από τα έξω, αν επιβάλλεις στον εαυτό σου να καθίσει σαν άγαλμα, σκοτώνεις πολλά. Πρώτα ασχολήσου με την κάθαρση, με το καθάρισμα τού νου σου, πετώντας έξω τα πάντα, ώστε να γίνεις άδειος και κενός, ένα απλό πέρασμα, ώστε να έρθει μέσα σου κάτι από το πέραν. Τότε η καθιστή θέση γίνεται βοήθημα, η σιωπή γίνεται βοήθημα, όχι όμως προηγουμένως.

Κατ΄εμένα, η σιωπή δεν αξίζει από μόνη της. Μπορείς να δημιουργήσεις σιωπή που να είναι νεκρή σιωπή. Η σιωπή πρέπει να είναι ζωντανή, δυναμική. Αν ΄δημιουργείς΄ εσύ τη σιωπή, θα γίνεις πιο ανόητος, πιο κουτός, πιο νεκρός΄ αλλά αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο ευκολότερο, και το κάνουν τώρα πάρα πολλοί άνθρωποι. Ο όλος πολιτισμός είναι τόσο καταπιεστικός που είναι ευκολότερο να καταπιέσεις ακόμη πιο πολύ τον εαυτό σου. Τότε δεν χρειάζεται να ριψοκινδυνεύσεις τίποτα, τότε δεν χρειάζεται να κάνεις άλματα.

Έρχονται σε μένα οι άνθρωποι και λένε, «Πες μας μια τεχνική διαλογισμού που να μπορούμε να εφαρμόσουμε σιωπηλά». Γιατί αυτός ο φόβος; Όλοι έχουν μέσα τους ένα τρελοκομείο και όμως λένε, «Πες μας μια τεχνική που να μπορούμε να την κάνουμε σιωπηλά.» Με τη σιωπηλή τεχνική μπορείς να γίνεις μόνο όλο και πιο πολύ τρελός, σιωπηλά, και τίποτε άλλο.

Πρέπει να ανοίξουν οι πόρτες τού τρελοκομείου σου! Μην φοβάσαι τι θα πουν οι άλλοι. Ο άνθρωπος που νοιάζεται για το τι λένε οι άλλοι δεν μπορεί ποτέ να πάει προς τα μέσα. Θα τον απασχολεί υπερβολικά η ανησυχία για το τι λένε οι άλλοι, το τι σκέφτονται.

Αν καθίσεις απλώς σιωπηλά, κλείνοντας τα μάτια, όλα θα είναι εντάξει. Η γυναίκα ή ο άντρας σου θα πουν ότι έχεις γίνει πολύ καλός άνθρωπος. Όλοι θέλουν να είσαι νεκρός΄ ακόμη και οι μητέρες θέλουν να είναι τα παιδιά τους νεκρά΄ υπάκουα, σιωπηλά. Όλη η κοινωνία θέλει να είσαι νεκρός. Οι λεγόμενοι καλοί άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα νεκροί άνθρωποι.

Μην σε νοιάζει λοιπόν τι σκέφτονται οι άλλοι, μην σε νοιάζει η εικόνα που μπορεί να έχουν οι άλλοι για σένα. Ξεκίνησε με την κάθαρση και τότε κάτι καλό θα μπορέσει να ανθίσει μέσα σου. Θα έχει διαφορετική ποιότητα, διαφορετική ομορφιά, τελείως διαφορετική. Θα είναι αυθεντικό.

Όταν έρχεται σε σένα η σιωπή, όταν κατέρχεται πάνω σου, δεν είναι ψεύτικο πράγμα. Δεν την έχεις καλλιεργήσει εσύ΄ έρχεται εκείνη σε σένα΄ συμβαίνει εκείνη σε σένα. Θα αρχίσεις να αισθάνεσαι ότι μεγαλώνει μέσα σου, ακριβώς όπως η μητέρα αρχίζει να νιώθει το παιδί να μεγαλώνει. Μεγαλώνει μέσα σου μια βαθιά σιωπή΄ αρχίζεις να την κυοφορείς. Μόνο τότε υπάρχει μεταμόρφωση΄ διαφορετικά πρόκειται απλώς για αυταπάτη. Και μπορεί κανείς να ξεγελά τον εαυτό του ζωές ολόκληρες΄ είναι άπειρη η ικανότητα να το κάνεις αυτό.
 

Osho: Meditation: The Art of Ecstasy, Ομιλία 4

Για να συνεχίσεις την ανάγνωση στα αγγλικά, κάνε κλικ εδώ

<< Πίσω