Είναι πάντα αναγκαίο να έχω κλειστά τα μάτια μου όσο κάνω διαλογισμό;
Σχόλιο τού επιμελητή
Οι περισσότερες, όχι όμως όλες, οι τεχνικές καθώς και όλα τα στάδια μιας συγκεκριμένης τεχνικής, συνήθως απαιτούν να έχεις κλειστά τα μάτια σου. Από την άλλη μεριά, μερικές τεχνικές απαιτούν ειδικά να έχεις ανοικτά τα μάτια. Και κάποιες άλλες ακόμη αφήνουν την επιλογή σε σένα.
Ακολουθεί εδώ η αντίληψη τού ΄Οσσο για το πώς διευκολύνεται το προχώρημα προς τα μέσα σου αν κλείνεις τα μάτια.
Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος που να τον δίνει η φύση για να πας προς τα μέσα σου, αλλά και δεν χρειάζεται. Αν συγκεντρωθεί μέσα σου αρκετή συνειδητότητα, θα δημιουργήσει τον δικό της δρόμο, όπως ακριβώς το νερό δημιουργεί τον δικό του δρόμο. Χωρίς χάρτη, χωρίς οδηγίες, υπάρχει απλώς αρκετή ποσότητα και τότε το νερό θα αρχίσει να κυλά προς κάποια άγνωστη θάλασσα. Δεν του έχουν πει ποτέ, δεν ξέρει καθόλου πού πηγαίνει.
Το ίδιο ισχύει και με την συνειδητότητα. Όταν συγκεντρωθεί αρκετή επίγνωση μέσα σου, ανοίγει αμέσως έναν δρόμο, τον οποίο δεν έχει κανείς περπατήσει, και αρχίζει εκείνη να κινείται προς τα μέσα. Οι προς τα έξω αισθήσεις κλείνουν. Αυτό εννοώ όταν λέω να έχεις κλειστά τα μάτια στους διαλογισμούς σου, να αφήνεις πίσω σου το σώμα εντελώς... γιατί όλες οι αισθήσεις συνδέονται με το σώμα. Να είσαι απλώς παρατηρητής τού νου, ώστε να μην μπορεί ο νους να φέρει την ενέργειά σου προς τα έξω. Όταν έχεις κλείσει και το σώμα και το νου, η ενέργεια συγκεντρώνεται αυτόματα στον εαυτό της και, κάποια στιγμή, αρχίζει να κινείται προς τα μέσα. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα, μόνο να κλείσεις όλες τις πόρτες που σε οδηγούν μακριά από τον εαυτό σου.
Είναι ένα από τα απλούστερα πράγματα, γιατί δεν χρειάζεται να το κάνεις εσύ. Εξαιτίας όμως ακριβώς τού γεγονότος ότι είναι απλό και προφανές, έχει γίνει δύσκολο, το πιο δύσκολο πράγμα, γιατί δεν μπορεί να σου το μάθει κανείς. Δεν μπορεί κανείς να σου υποδείξει πού να κινηθείς, πώς να κινηθείς. Ο Δάσκαλος μπορεί μόνο να δημιουργήσει μια κατάσταση μέσα στην οποία θα συμβεί η αυθόρμητη κίνηση τής ενέργειας.
Αυτό ακριβώς ονομάζω διαλογισμό. Δεν είναι δική σου πράξη. Πρέπει να πάψεις να κάνεις το οτιδήποτε εσύ. Πρόκειται για την μη-πράξη σου. Τη στιγμή που δεν πράττεις, απελευθερώνεται όλη σου η ενέργεια που ήταν απασχολημένη στο να κάνει χίλια πράγματα. Συσσωρεύεται, μέχρι το σημείο εκείνο που θα αρχίσει να κυλά προς τα μέσα, και τότε το εσώτατο κέντρο δεν βρίσκεται μακριά.